300: Διαφορές της ταινίας από τα ιστορικά στοιχεία

Ο Frank Miller, συγγραφέας του graphic novel των “300” στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία, δήλωσε ότι ταξίδεψε στην Ελλάδα και ερεύνησε την ιστορία όσο περισσότερο μπορούσε. Περπάτησε στα πεδία μάχης και έλαβε υπόψη του τα ιστορικά στοιχεία στη συγγραφή του έργου. Ωστόσο ξεκαθάρισε ότι δεν αποτελούσε ρεαλιστική αναπαράσταση της ιστορικής μάχης των Θερμοπυλών το έργο του, αλλά μια ελεύθερη εκδοχή της μάχης που περιέχει αρκετά φανταστικά στοιχεία.

Μετά από διαδικτυακή έρευνα του Geek Cultura, σας παρουσιάζουμε διαφορές της ταινίας από τα ιστορικά στοιχεία που βρήκαμε:

Η ταινία των 300 μας παρουσιάζει τους Σπαρτιάτες ημίγυμνους κατά τη διάρκεια της μάχης χωρίς κάποια πανοπλία για να τους προστατεύει, κάτι το οποίο δεν ισχύει στην ιστορία καθώς η πανοπλία ήταν απαραίτητη και σημαντική για τους Σπαρτιάτες.

Όλοι οι Σπαρτιάτες στρατιώτες φορούσαν κράνη με χαίτη, όχι μόνο ο Λεωνίδας όπως παρουσιάζεται στην ταινία και στο graphic novel. Ο Frank Miller παρουσιάζει έτσι τον Λεωνίδα για να ξεχωρίζει ως βασιλιάς. Η χαίτη στα κράνη έκανε τους πολεμιστές να φαίνονται ψηλότεροι και πιο τρομακτικοί, διατηρώντας όμως μια ευπρεπή εμφάνιση.
Η ταινία αφήνει να νοηθεί ότι οι Σπαρτιάτες αποτέλεσαν την μόνη ελληνική αντίσταση εναντίον των Περσών, αγνοώντας τη συνεισφορά άλλων πόλεων – κρατών που συμμετείχαν.
Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία ο βασιλιάς Ξέρξης είχε γενειάδα και ήταν πολύ πιο κοντός σε σχέση με την ταινία. Επίσης δεν είχε μεταβεί στην πρώτη γραμμή της μάχης των Θερμοπυλών όπως γίνεται στην ταινία.

Στην ιστορία δεν αναφέρονται κάποια στοιχεία για οπλισμένους ελέφαντες και ρινόκερους στο στρατόπεδο των Περσών στη μάχη των Θερμοπυλών, σε αντίθεση με την ταινία. Αποτελούσαν φανταστικά στοιχεία που πρόσθεσαν οι δημιουργοί. Οι Πέρσες χρησιμοποίησαν άλογα στη μάχη καθώς το 20% της δύναμης του στρατού τους αποτελείτο από ιππικό.

Ο Εφιάλτης, δεν είχε τερατώδη μορφή και δεν είχε πρόθεση για να ενταχθεί στο πλευρό του στρατού των Σπαρτιατών ή άλλου Ελληνικού στρατεύματος, άρα δεν ισχύει ούτε η απόρριψη του από τον βασιλιά Λεωνίδα. Πρόδωσε τους συντρόφους του για χρήματα και προσωπικό όφελος.
Οι Αθάνατοι, που αποτελούσαν την προσωπική φρουρά του Ξέρξη δεν φορούσαν τις μάσκες της ταινίας, αλλά τύλιγαν ρούχο στο πρόσωπο τους έτσι ώστε να μπορούν να βλέπουν από μέσα. Ήταν πιο ελαφρά οπλισμένοι σε σχέση με τους Έλληνες οπλίτες. Οι ασπίδες τους ήταν κατασκευασμένες από λυγαριά και δεν αποτελούσαν εμπόδιο για τα Σπαρτιατικά όπλα. Ονομάζονταν Αθάνατοι γιατί διατηρούσαν πάντα την δύναμη των 10,000 ανδρών, αφού όποτε σκοτωνόταν ή τραυματιζόταν κάποιος, τον αντικαθιστούσε κάποιος καινούργιος.

Η βασίλισσα Γοργώ δεν σκότωσε τον σύμβουλο Θέρων στην ιστορία, κάτι το οποίο συμβαίνει στην ταινία.
Η Σπάρτη αποτελούσε την μόνη ελληνική πόλη – κράτος της εποχής με δύο βασιλιάδες. Ο ένας ηγείτο του στρατού σε περίπτωση πολέμου, ενώ ο άλλος έμενε στην Σπάρτη για να διοικεί.
Όσο αφορά την εκπαίδευση των νεαρών όταν κυνηγούσαν δεν ήταν ποτέ μόνοι τους, αλλά πάντα σε μικρές ομάδες, για να μάθουν να λειτουργούν σε ομάδα και για ελαχιστοποίηση των κινδύνων.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της ταινίας, είναι αυτή που ο Ξέρξης στέλνει μηνύματα στον Λεωνίδα να παραδοθεί μέσω του αγγελιαφόρου του, αλλά ο Λεωνίδας τον κλωτσάει μέσα στον τεράστιο λάκκο και αναφωνεί το “This is Sparta”. Ωστόσο τα πιο πάνω αποτελούν προϊόν φαντασίας, καθώς σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο που έγραψε για τους Περσικούς Πολέμους, αυτό το συμβάν είχε συμβεί στο παρελθόν και από τότε ο Ξέρξης δεν είχε ξαναστείλει αγγελιαφόρο για να ζητήσει από τους Σπαρτιάτες να παραδοθούν.

Ο Λεωνίδας δεν είχε ποτέ συνομιλία πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ξέρξη.
Οι Πέρσες ήταν ένας λαός μορφωμένος με καλά εκπαιδευμένους στρατιώτες που έτρεφε μεγάλο σεβασμό για τον Ελληνικό πολιτισμό και την κουλτούρα του και όχι αιμοδιψής, μισογύνης λαός με τερατώδη εμφάνιση.
Στην ιστορία ο Λεωνίδας είχε στείλει τον Δήλιο, έναν Σπαρτιάτη στρατιώτη πίσω στην πατρίδα λίγο πριν την τελική μάχη ώστε να μεταφέρει το μήνυμα της ηρωικής αντίστασης των Σπαρτιατών. Ωστόσο πριν το τέλος της ταινίας εμφανίζεται ο Δήλιος να ηγείται ενός ενοποιημένου Ελληνικού στρατού για τη μάχη των Πλαταιών, κάτι που αποτελεί τεράστια ιστορική ανακρίβεια, αφού ο Σπαρτιάτης στρατηγός Παυσανίας είχε ηγηθεί της ιστορικής εκείνης μάχης που συνοδεύτηκε από μεγάλη νίκη του ελληνικού στόλου.
Ο αριθμός του στρατεύματος των Σπαρτιατών και των Περσών που έλαβαν μέρος στη μάχη αμφισβητείται. Σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι για τη μάχη των Θερμοπυλών οι 300 Σπαρτιάτες μαζί με συμμάχους από άλλες ελληνικές πόλεις – κράτη συγκέντρωσαν ένα στράτευμα κοντά στους 7,000 στρατιώτες. Αντίστοιχα για τους Πέρσες ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ξεπερνούσαν τα 2 εκατομμύρια, αλλά σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο αριθμός τους ήταν μεταξύ 100,000 και 300,000. Όταν ο Εφιάλτης πρόδωσε το μυστικό πέρασμα στους Πέρσες, ο Λεωνίδας αντιλαμβανόμενος το τι θα ακολουθούσε έδιωξε τους περισσότερους στρατιώτες, μένοντας με τους 300 Σπαρτιάτες, 700 Θεσπιείς, 400 Θηβαίους και μερικούς εκατοντάδες άλλους μεταξύ των οποίων και σκλάβων.