Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer 2: Η κορυφαία κονσόλα μόλις έφθασε

Στο πρώτο μέρος σας διηγήθηκα την ιστορία για το πως απόκτησα μια από της πιο αγαπημένες μου κονσόλες, το Playstation 1. Τώρα θα μιλήσουμε για τον τρόπο που απόκτησα -από σπόντα- την επόμενη αγαπημένη μου κονσόλα, το Playstation 2! Εδώ όμως είναι αυτό που λένε «το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται» και θα δείτε γιατί. Όποιος το παίζει έξυπνος καμιά φορά την πατάει…

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα και δεν είχα σκοπό να αγοράσω το PS2. Αλλά ευτυχώς δεν μου ξέφυγε, γιατί τελικά αποδείχθηκε μια πολύ δυνατή και αξιόλογη κονσόλα, από τις κορυφαίες στην ιστορία των video games αφού είναι η κονσόλα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως, με περισσότερα από 155 εκατομμύρια). Εκείνη την χρονιά ήξερα και είχα ακούσει πως η Sony θα κυκλοφορούσε την νέα της κονσόλα. Πέντε χρόνια αργότερα από το PSX δηλαδή το 2000, το PS2 έκανε δειλά δειλά την εμφάνιση του. Εγώ όμως ήμουν ακόμα κολλημένος με το PSX, δεν το είχα βαρεθεί ακόμα (φανταστείτε και το είχα πέντε χρόνια). Σκεφτόμουν απλά ότι ίσως κάποια στιγμή αργότερα να την αγόραζα. Η μοίρα όμως ήθελε να μας ενώσει νωρίτερα! Ας είναι καλά για αυτό ο γαμπρούλης μου.

Ο γαμπρός μου που λέτε έχει μανία με τις ταινίες και από τότε που παντρεύτηκε την αδερφή μου, με καλούσε συχνά σπίτι τους για να δούμε καμιά ταινία μαζί. Με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε: «Τράβα πάνε ρε νοίκιασε καμία καλή βιντεοκασέτα να δούμε σήμερα». Και εγώ μην έχοντας τίποτα άλλο να κάνω πήγαινα, εξάλλου κάθε φορά που βλέπουμε ταινία, αυτός παραγγέλνει είτε πίτσες είτε σουβλάκια είτε πιτόγυρα και περνάμε μια χαρά! Όταν τελείωνε η ταινία όμως, τότε άρχιζαν και τα πειράγματα. Ενώ του άρεσε η ταινία που επέλεγα, έλεγε για πλάκα: «Πάλι μ@λακια ταινία μας έφερες», εγώ έμενα φυσικά με την απορία και αυτός συνέχιζε: «E τι ταινία ήταν αυτή. Είπαμε περιπέτεια αλλά αυτό ήταν μια μ@λακια και μισή», χωρίς φυσικά να μου εξηγήσει τί ακριβώς δεν του άρεσε. Εγώ φυσικά τσαντιζόμουν και του έλεγα άλλη φορά να νοικιάζει μόνος του, και αυτός γελούσε και μου πετούσε στο καπάκι μία ατάκα του τύπου: «Όχι γιατί την επόμενη φορά πιστεύω ότι θα καταφέρεις να φέρεις καμιά καλύτερη». Τώρα θα μου πείτε που κολλάνε όλα αυτά με το PS2; Θα φτάσουμε και εκεί. Σε πολύ λίγο.

Όπως καταλάβατε τόσο εγώ όσο και ο γαμπρός μου είχαμε με ιδιαίτερη σχέση με τις ταινίες. Φυσικά αυτός τότε είχε video player, που έπαιζε βίντεοκασέτες, και όχι DVD player που να παίζει DVD ταινίες. Δεν ήταν και πολύ της τεχνολογίας. Εγώ είχα ένα DVD player και μάλιστα ένα πολύ καλό, μάρκας panasonic. Και τότε ήρθε ένα απόγευμα που με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να πάω σπίτι τους για να δω ένα μαραφέτι που είχε κερδίσει η ανιψιά μου. Πήγα λοιπόν να δω τι ήταν και αντίκρισα το… Playstation 2!

«Ρε αυτό είναι το Playstation 2» του είπα, με τον ίδιο να με κοιτάει σαν να μιλούσα κινέζικα. «Με αυτό μπορείς να παίζεις παιχνίδια», του απάντησα, ενώ αυτός συνέχισε να με κοιτάει σαν να είχα κατέβει από το UFO. Τότε ήταν που του έκανα μία πρόταση που θύμισε λίγο τον Νονό, αφού δεν μπορούσε να αρνηθεί. «Αφού εσύ δεν παίζεις video games, τι θα έλεγες να ανταλλάξουμε το Playstation 2 σου, με το DVD player μου»; Δεν άργησε να απαντήσει, και φυσικά είπε το μεγάλο «ναι». Εγώ φυσικά έτρεξα αμέσως για να ολοκληρώσουμε την ανταλλαγή.

Αφού ολοκληρώσαμε την πράξη, του έδωσα και μερικές ταινίες από κάτι εφημερίδες που είχα μαζέψει, πούλησα και το PSX μου για να πάρω παιχνίδια για το PS2. Τι να έκανα άλλωστε το PSX, αφού το PS2 έπαιζε και τα παιχνίδια και του πρώτου; Αλλά αυτό ίσως ήταν λάθος μου γιατί είχα δεθεί συναισθηματικά μαζί του, οπότε αργότερα το αγόρασα ξανά. Παρόλα αυτά, είχα τύψεις γιατί δεν είπα στον γαμπρό μου ότι το PS2 παίζει και DVD ταινίες!

Τελικά πήρα την απόφαση να του πω την αλήθεια, αλλά πριν προλάβω να πω κάτι, άρχισαν πάλι τα πειράγματα: «Α ρε κορόιδο, μου έδωσες το καλό σας DVD για αυτήν την βλακεία, και να θέλεις τώρα δεν στο δίνω πίσω». Έτσι και εγώ για σπάσιμο δεν του είπα τίποτα! Όμως μετά από λίγες μέρες έρχεται και μου λέει: «Καλά ρε ζωντόβολο γιατί δεν μου είπες ότι εκείνο το play… πως το λεν, παίζει και DVD;».

Εγώ ήμουνα ήδη στο πάτωμα από τα γέλια… «Ρε χαμένε, έγινα ρεζίλι εξαιτίας σου. Πήγα στο καφενείο και παινευόμουν στην παρέα ότι σε έπιασα κορόιδο γιατί μου έδωσες το καλό σας DVD για αυτό το μαραφέτι και ένας από εκεί κοροϊδεύοντας με μου είπε πως έπαιζε και ταινίες το μαραφέτι μου». Εγώ φυσικά συνέχισα να παραμένω στο έδαφος και να κλαίγω από τα γέλια, λέγοντας του πως καλά να πάθει, αφού ήθελε να κάνει εξυπνάδες, τονίζοντας του πως δεν υπήρχε περίπτωση να του το επιστρέψω.

Έτσι λοιπόν απόκτησα την κορυφαία αυτή κονσόλα! Με τον γαμπρό μου ακόμα να πειράζουμε ο ένας τον άλλο μέχρι και σήμερα! Του λέω για πλάκα να ανταλλάξουμε τα κινητά μας, το iphone μου το 6 με το LG του (ένα παλιό με κουμπιά) και δεν θέλει! «Με εσένα ανταλλαγές τέλος», απαντάει. Είπαμε ο άνθρωπος δεν ασχολείται με την τεχνολογία, τι να κάνουμε!

Και οι φάρσες να μην σταματούν εδώ. Μια μέρα του πήγα ένα έργο που είχα δει, ένα πολύ βαρετό μιλάμε, αφού ούτε εγώ δεν άντεξα να το δω όλο! Το Gerry (2002) με τον Casey Affleck και τον Matt Damon (σ.σ. ήρωας όποιος το είδε όλο). Ήταν λέει δυο φίλοι που χάθηκαν μέσα σε μια έρημο και περπατούσαν. Το μόνο που κάνανε σε όλο το έργο ήταν να περπατάνε! Όταν πήγε να το δει ο γαμπρός μου λοιπόν, τον είχε πάρει ο ύπνος και όταν άνοιξε τα μάτια του κάπου προς το τέλος, είδε τους δυο τύπους ακόμα να περπατάνε! Ξαφνιασμένος αναρωτήθηκε εάν είχε κολλήσει το DVD, ενώ λίγο αργότερα με πήρε τηλέφωνο και με έβριζε, ενώ εγώ είχα λυθεί στα γέλια!

Πάντως πέρα από την πλάκα τον ευχαριστώ πολύ γιατί με το PS2 πέρασα ατελείωτες ώρες διασκέδασης μαζί με φίλους και τον αδερφό μου. Παρόλο που το PS2 συνδεόταν (ενσύρματα μόνο) και στο internet για δικτυακά παιχνίδια, εμείς μαζευόμασταν όλη η παρέα σε ένα σπίτι και παίζαμε βιντεοπαιχνίδια ή βλέπαμε ταινίες!

Αυτή πιστεύω ήταν η καλύτερη διασκέδαση, παρά να κλεινόμαστε μόνοι μας μέσα σε ένα δωμάτιο ή σε ένα ίντερνετ καφέ και να λιώνουμε με τις ώρες μπροστά από μία οθόνη σε online games. Να παίζεις βιντεοπαιχνίδια, αλλά να ζεις και την ζωή σου ταυτόχρονα (είμαστε παλιά καραβάνα gamers εμείς). Βλέπεις δεν βοηθούσαν και οι ταχύτητες του ίντερνετ τότε. Αλήθεια πόσο μου έλειψαν εκείνες οι εποχές…

Αναφορικά θα σας πω πάλι μερικά παιχνίδια του PS2 που μας σημαδέψανε και αφήσανε εποχή! Όμως τι να πρωτοθυμηθώ, όλα τους είναι ένα και ένα και σίγουρα τα περισσότερα τα γνωρίζετε και τα έχετε παίξει: Θα ξεκινήσω με αυτά που λιώσαμε περισσότερο, τα Conflict: Desert Storm, Conflict: Desert Storm 2, Conflict: Vietnam και Global Storm μια πολεμική σειρά 3rd person. Μιλάμε τα είχαμε ξεπατώσει! Αν και αυτά δεν ήταν απο τα πρώτα μου παιχνίδια.

Πρώτο ήταν το Jak and Daxter: The Precursor Legacy, ένα πανέμορφο platform game με την ψευδαίσθηση του open world (τώρα ετοιμάζεται η τριλογία και σε remaster για το PS4). Μετά είχαμε τα (ωωω Θεέ μου) υπέρτατα God of War! Η σφαγή στο μεγαλείο της! Τα αξέχαστα Max Payne 1 & 2 που είχαν τα πάντα από τρελό πιστολίδι, σε φοβερό story μέχρι και σκοτεινό κλίμα νουάρ. Είναι γνωστά και για το ‘Bullet Time’ που σου επέτρεπε να καθαρίζεις ενοχλητικούς εχθρούς σε αργή κίνηση και θύμιζε πολύ το Matrix! Τι να λέμε τώρα παιχνιδάρες!

Τα Prince of Persia (Sands of Time, Warrior Within, The Two Thrones) ακόμα μια καταπληκτική τριλογία! Παραμυθένιες μάχες με σπαθιά και με τον χαρακτήρα σου να περπατάει σε τοίχους για να αποφεύγει εμπόδια και όταν χάνεις να γυρνάς πίσω τον χρόνο για να μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος!

Shadow of the Colossus, από τους δημιουργούς του εξίσου υπέροχου ICO! Εδώ δεν είχες φυσιολογικούς εχθρούς, θα έλεγα. Σε όλο το παιχνίδι το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να βρεις και να εξοντώσεις 16 κολοσσούς για να μπορέσεις να ζωντανέψεις την κοπέλα που αγαπούσες ενώ αυτή είχε θυσιάσει την ζωή της γιατί πίστευε ότι είχε καταραμένη μοίρα! Παρόλο που ακούγεται εύκολο, δεν ήταν καθόλου! Έπρεπε να σκαρφαλώνεις πάνω στους κολοσσούς προσεκτικά και να βρίσκεις το αδύναμο σημείο τους για να μπορέσεις να τους εξολοθρεύσεις. Ειλικρινά παιδιά δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις την τελειότητα αυτού του παιχνιδιού!

Το Splinter Cell, ένα 3rd person action game με τον Sam Fisher να εξαφανίζεται μέσα σε σκιές και σκοτάδια βγάζοντας έτσι τις αποστολές αθόρυβα και με ακρίβεια! Το Hitman (agent 47) ακόμα ένα 3rd person stealth game με απίστευτες τεχνικές για δολοφονίες. Φυσικά δεν έλειπε και ο τρόμος από το PS2 με τα Resident Evil Code: Veronica X (με την Claire Redfield να ψάχνει τον αδερφό της τον Chris), Resident Evil 4 (με τον Leon εδώ να κάνει δημόσιες σχέσεις με κάποιους ευγενικούς και αξιαγάπητους κατοίκους ενός χωριού), το Project Zero aka Fatal Frame (με όπλο μία φωτογραφική μηχανή και την ψυχή… στην κούλουρη), το Silent Hill 2 (γράμμα από την κόλαση), Haunting Ground (παρέα με έναν σκύλο) όλα αυτά για μένα να ξεχωρίζουν!

Βέβαια δεν έλειπαν ούτε τα Gran Turismo από την Polyphony Digital με το Gran Turismo 3: A-Spec (άτιμα διπλώματα το ξαναλέω) και το Gran Turismo 4 που βγήκε πολύ αργότερα. Επίσης έχουμε και τα υπέροχα Burnout , τα αξεπέραστα Devil May Cry τα οποία φυσικά δεν γίνεται να λείπουν από την αγαπημένη μου λίστα!

Και μόλις τώρα θυμήθηκα και τα Onimusha, με το Onimusha 3: Demon Siege να έχει και έναν χαρακτήρα βασισμένο στον γνωστό Γάλλο ηθοποιό τον Jean Reno. Τα The Lord of the Rings ευχάριστα hack and slash games βασισμένα στις ομώνυμες ταινίες. Τα Ratchet & Clank ένα αχτύπητο δίδυμο αντάξιο με τους Jak and Daxter! Τα TimeSplitters 1 & 2 (FPS games), το Killzone (και με Ελληνικούς υπότιτλους). Αλλά εκείνο το FPS που μας πήρε το μυαλό περισσότερο ήταν το BLACK! Ένα ίσως από τα πρώτα παιχνίδια με μηχανισμό καταστροφής στο περιβάλλον! Με τους τοίχους και τις κολόνες γύρο σου να διαλύονται και με τα μοναδικά ηχητικά του εφέ να σε βάζουν για τα καλά μέσα στο παιχνίδι! Αξίζει πιστεύω ένα remaster!

Για ποδοσφαιράκια θα αναφέρω τα  Fifa και Pro Evolution Soccer, αλλά αν μου κάνατε την κλασική ερώτηση πιο ήταν καλύτερο από τα δύο θα σας απαντούσα κανένα! Όχι γιατί δεν μου άρεσαν, αλλά γιατί τότε διασκεδάζαμε περισσότερο με το Red Card Soccer! Φυσικά ο τίτλος ήταν ειρωνικός αφού μέσα έπεφτε πολύ ξύλο και δεν έπεφτε ούτε μία κάρτα!

Μια και που μιλάμε για ξύλο πάμε στα fighting games όπως το Soulcalibur 2, το Bloody Roar 3, το Dead or Alive 2, το Tekken Tag Tournament (έδώ να δείτε το ξύλο της αρκούδας που έπεφτε, του Kuma δηλαδή) και το Virtua Fighter 4. Το Enter the Matrix ένα game spin off της τριλογίας Matrix, χωρίς να έχει τον Neo μέσα. Μετά όμως ήρθε και ο Neo στο The Matrix: Path of Neo (αυτά τα παιχνίδια νομίζω ότι θα μπορούσαν να τα φτιάξουν και καλύτερα).

Το πρώτο Grand Theft Auto που είχα παίξει ήταν το San Andreas και το λάτρεψα! Μετά έχουμε το Dead to Rights, το Gungrave, Manhunt 1 & 2, Headhunters, Metal Gear Solid…  κτλ κτλ! Και πάλι αυτά ήταν μόνο όσα μου ήρθαν στο μυαλό, γιατί η λίστα πραγματικά είναι ατελείωτη!

Αυτή ήταν λοιπόν η ιστορία μου για το πώς απέκτησε την λατρεμένη κονσόλα του Playstation 2, μαζί με τα παιχνίδια τα οποία πέρασα μαζί τους ατελείωτες ώρες. Φυσικά θα θέλαμε να ακούσουμε και τις δικές σας ιστορίες για το πώς αποκτήσατε τις δικές σας κονσόλες! Μείνετε συντονισμένοι στο Geek Cultura, γιατί έρχονται περισσότερες αληθινές ιστορίες ενός gamer σύντομα!