Επιτέλους ένα βιντεοπαιχνίδι που σου μιλάει και σου λέει: «Λοιπόν φίλε αυτή είναι η ιστορία, θες να την βγάλεις όλη full stealth ή να butcherιάσεις του πάντες στο διάβα σου;». Πραγματικά είμαι άνθρωπος που δεν μπορώ να παίξω stealth, μου λείπουν τα skills και η υπομονή. Μου εξηγούσαν την ιστορία του παιχνιδιού και ενώ μου άρεσε πολύ, όταν μου είπαν ότι είναι stealth ξενέρωσα την ζωή μου, ωστόσο ο κολλητός μου έσπευσε να με ηρεμήσει: «Άραξε ρε, μπορείς να βγάλεις το παιχνίδι και χωρίς stealth». Πήρα τότε λοιπόν την απόφαση να του δώσω μία ευκαιρία.
Ο Corvo, o πρωταγωνιστής μας, είναι ο σωματοφύλακας της βασίλισσας που κατοικεί στα Theisles όπου κατοικεί όλη η υψηλή κοινωνία . Ξαφνικά μια αρρώστια που μεταδίδεται από τους αρουραίους μολύνει όλον τον κόσμο και αρχίζει να υπάρχει ένταση στο βασίλειο. Ο Hiram Burrows, o οποίος αποτελεί τον villain του παιχνιδιού, πιστεύοντας ότι μπορεί να χειριστεί καλύτερα την κατάσταση, αναθέτει σε μια φατρία δολοφόνων που έχουν υπερφυσικές δυνάμεις να σκοτώσουν την Αυτοκράτειρα, και φορτώνεσαι εσύ την ευθύνη του φόνου. Το καλό είναι ότι υπάρχει μια ομάδα που υποστηρίζει την αθωότητα σου και αφού σε σώσουν, σου αναθέτουν νέες αποστολές.
Στο παιχνίδι μπορείς να πολεμήσεις με ποικίλους τρόπους. Τα βασικά σου όπλα είναι ένα σπαθί και ένα πιστόλι, ή μια βαλλίστρα. Όσο προχωράς, βρίσκεις κάποια ιερογλυφικά με μαγικές δυνάμεις που σου δίνουν κάποιες υπερδυνάμεις που μπορούν να κάνουν την ζωή σου πολύ πιο εύκολη.
Η βαλλίστρα έχει διάφορα βέλη όπως τα κανονικά, τα φλεγόμενα και τα υπνωτικά. Το παιχνίδι σε προειδοποιεί και σου λέει ότι όσο περισσότερο σκοτώνεις οι αρουραίοι που μεταδίδουν την αρρώστια πολλαπλασιάζονται άρα αρρωσταίνει περισσότερος κόσμος.
Και γενικά το τέλος γίνεται όλο και πιο λυπηρό όσο περισσότερο προχωράς και σκοτώνεις κόσμο. Εμένα προσωπικά δεν με ένοιαξε και πολύ μιας και ο τρόπος παιχνιδιού μου θύμιζε πολύ τον Rambo (χεχε) αλλά πέρασα καλά. Είναι σύντομο παιχνιδάκι που το τερματίζεις σύντομα, αλλά θα σου σπάσει και τα νεύρα λιγάκι .
Το scale των αντιπάλων στο παιχνίδι είναι δυνατό και από εκεί που έχεις συνηθίσει τους απλούς φαντάρους, έρχονται οι elite, από τους οποίους μπορείς να ξεφύγεις αν έχεις την κατάλληλη υπομονή, ή αν θες μπορείς να τους σκοτώσεις όλους. Τα γραφικά είναι πολύ καλά, ο σχεδιασμός παρόλο που είναι λίγο μη ρεαλιστικός, μου άρεσε πάρα πολύ.
Σαν γενικό σχόλιο μπορούμε να πούμε πως το παιχνίδι μας άρεσε και σας συστήνουμε να το δοκιμάσετε. Εάν το έχετε παίξει ήδη, στείλτε μας τα δικά σας σχόλια.
Διαβάστε ακόμα:
- Syberia 3: Το τρίτο μέρος της εξαιρετικής adventure σειράς
- Το μεγάλο comeback της Atari
- Αιτίες τσακωμού ανάμεσα στους gamers
- Ταξίδι στον χρόνο: Η γενιά των Mames
- Τα εκνευριστικά λάθη του gamer – Α’ Μέρος
- Τα εκνευριστικά λάθη του gamer – Β’ Μέρος
- Εμμονές ενός gamer
- Ωδή στον εργαζόμενο gamer
- Αληθινές ιστορίες ενός Gamer – Η μαγεία της πρώτης κονσόλας
- Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer 2: Η κορυφαία κονσόλα μόλις έφθασε
- Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer 3: Η κονσολάρα και το… κάρμα!
- Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer 4: Η στιγμή της ωρίμανσης
One thought on “Ατιμασμένος ή καλύτερα … Dishonored!”