“Να είσαι ψύχραιμος και πάντα να κρατάς την πετσέτα σου”

Ο νούμερο ένα κανόνας στο πασίγνωστο για τους λάτρεις της Επιστημονικής λογοτεχνίας βιβλίο του γνωστού, Douglas Adams, “Hitchhikers guide to the galaxy”. Η πετσέτα σαν αντικείμενο για εμάς είναι απλά μια πετσέτα την οποία ο καθένας μας χρησιμοποιεί για διαφορετικούς λόγους κυρίως στο σπίτι του και στην εργασία του, αλλά τι είναι αυτό που έκανε την πετσέτα το πιο διάσημο αντικείμενο και απολύτως αναγκαίο ώστε να το τονίζει έτσι ο Douglas Adamsστα βιβλία του; Πως κατάφερε και έγινε μέχρι και ημέρα πετσέτας (Towel day); Πριν φτάσουμε εκεί όμως ας γνωρίσουμε τον άνθρωπο πίσω από όλα αυτά.

Ο άνθρωπος

Ο Douglas Adams, γεννήθηκε το 1952 στο Cambridgeτης Αγγλίας και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αγγλία. Παιδί χωρισμένων γονιών ,μεγάλωσε με την αδερφή του, την μητέρα του και τους γονείς της στην περιοχή του Brentwood, όπου και πήγε σχολείο. Στο σχολείο ο Adams ασχολήθηκε πολύ με την συγγραφή και την δημοσιογραφία, καθώς έγραφε για το περιοδικό του σχολείου και ήταν μέλος του Club φωτογραφίας του σχολείου. Το περιοδικό το διεύθυνε ο Paul Neil Milne Johnstone. Ο συγκεκριμένος αργότερα έγινε χαρακτήρας στο έργο του Adams «Hitchhiker’s guide to the Galaxy», ως ο συγγραφέας που είχε γράψει την περισσότερη ποίηση στο σύμπαν. Αργότερα την ίδια περίοδο το Adams σχεδίασε ένα από τα εξώφυλλα του περιοδικού του σχολείου και μια σύντομη ιστορία του δημοσιεύθηκε στο τότε γνωστό περιοδικό για αγόρια “The Eagle” (1965). Το 1970, στα δεκαεπτά του, δημοσίευσε ένα ποίημα με τίτλο: “A Dissertation on the task of writing a poem on a candle and an account of some of the difficulties there to pertaining”. Το συγκεκριμένο ποίημα ανακαλύφθηκε το 2014 από την δεκαεπτάχρονη τότε αρθρογράφο, Stacey Harmer, σε ένα πίνακα ανακοινώσεων στο σχολείο που πήγαινε ο Adams.

Ο Adams και αργότερα στα φοιτητικά του χρόνια είχε εμπλακεί σε πολλές δραστηριότητες, κυρίως στα κομικά σκετσάκια που έκαναν αν και δεν ήταν ποτέ η πρώτη επιλογή τους.

Συγγραφικό έργο

Τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο, ο Adams μετακόμισε πίσω στο Λονδίνο και ήταν ήδη αποφασισμένος να ασχοληθεί με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο ως συγγραφέας. Για να το κάνει αυτό ασχολήθηκε με την αναθεωρημένη έκδοση του Footlights Revue, που οδήγησε στο να ανακαλυφθεί από τους Monty Python sκαι πιο συγκεκριμένα τον Graham Vhapman. Οι δυο τους δημιουργήσανε μια συγγραφική ομάδα και πιο συγκεκριμένα ο Adams βρίσκεται στα credit στο επεισόδιο 65 με τίτλο “Patient Abuse”.

Ο Adams είναι ένας από τους δυο σεναριογράφους των Monty Pythons που δεν ήταν μέλη αυτών (ο άλλος ήταν ο NeilInnes) και αναφέρονται στα creditsτων επεισοδίων. Τέλος του Adams, χάρη στα ανέκδοτα των Pythons, του ήρθε η ιδέα για την εμμονή των Vogons με την γραφειοκρατία και έφτιαξε με τον Chapmanτο «Marilyn Monroe» που εμφανίστηκε σαν σκετσάκι στο «Monty Pythons and the holy grail».

To 1974 o Adams, εμφανίστηκε σε δυο επεισόδια των Monty Pythons υποδυόμενος ένα χειρουργό (επεισόδιο 42) και ένα παλιατζή (επεισόδιο 44). Μετά από αυτές τις εμφανίσεις η καριέρα του προσωρινά σταμάτησε γιατί ο τρόπος συγγραφής του χαρακτηρίστηκε ως ακατάλληλος για την τότε τηλεόραση και ραδιόφωνο. Για να συνέλθει από αυτή την απογοήτευση ο Adams έκανε οποιαδήποτε δουλειά του βρισκόταν για να ζήσει, όπως θυρωρός σε νοσοκομείο, χτίστης, καθαριστής κοτετσιών, καλιγωτής ψύλλων κλπ. Μια από τις δουλειές που έκανε ήταν σωματοφύλακας μιας οικογένειας από το Qatar που έγινε πολύ πλούσια κι υπήρξαν πηγή έμπνευσης για πολλά από τα ανέκδοτα του Adams.

Παρ’ όλο που έκανε όλες αυτές τις δουλειές ο Adams δεν σταμάτησε να γράφει και να στέλνει τα σκετσάκια του, αν και λίγα από αυτά γίνονταν αποδεκτά. Το 1976, η καριέρα του πήρε τα πάνω της όταν έγραψε και ανέβασε μια ερμηνία για το Unpleasantness at Brodie’s Close στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους ο Adams, δεν τα πήγαινε καλά στα επαγγελματικά του και αναγκάστηκε να πάει να μείνει με την μητέρα του. Ο ίδιος είχε πέσει πάρα πολύ ψυχολογικά και είχε χάσει την αυτοπεποίθηση του. Ο ίδιος πάντα έλεγε: «Πολλές φορές έχω χάσει την αυτοπεποίθηση μου, έκανα θεραπείες , αλλά μετά από λίγο καιρό πάλι τα ίδια, μέχρι που κατάλαβα ότι ήμουν σαν έναν αγρότη που πάντα παραπονιέται για τον καιρό. Δεν μπορείς να φτιάξεις τον καιρό αλλά πρέπει να συμβιβαστείς με αυτό και να συνεχίσεις».

Από το 1977, ο Adams ξεκίνησε να ξανά βρίσκει τα πάνω του, αφού εγκρίθηκαν από το BBC κάποιες δουλειές του όπως το “The Burkish way” και το “The News Huddlines” και φυσικά η πιο σημαντική του δουλειά το γνωστό σε όλους μας “The Hitchhiker’s guide radio edition”. Επίσης συνέβαλε στο “Week Ending” και στο“Black Cinderella two goes east”. Αργότερα το ίδιο έτος έφυγε από αυτές τις παραγωγές για να γίνει σεναριογράφος στο Dr Who.

Το 1979 σε συνεργασία με τον John Lloyd έφτιαξε δυο μισάωρα επεισόδια του Doctor Snuggles και αργότερα ασχολήθηκε μαζί του και για την συγγραφή δυο επεισοδίων από το Hitchhiker’s guide.

H ημέρα της πετσέτας

Ο Adams άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο, στις 11 Μαΐου το 2001. Εκείνη την στιγμή ένας φαν του Adams, αποφάσισε και ανακοίνωσε την παγκόσμια ημέρα πετσέτας, αναφέροντας σε όλο το διαδίκτυο, ότι εφεξής θα έχουμε την παγκόσμια ημέρα πετσέτας την 25 Μαΐου κάθε χρόνο. Οι οδηγίες είναι απλές: Απλά να κυκλοφορείς όλη την ημέρα με το πιο σημαντικό αντικείμενο που υπάρχει σε όλο το γαλαξία, την πετσέτα σου και πρόσεχε μην τη χάσεις.

Τέλος για να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η πετσέτα παραθέτω το κάτωθι κείμενο από την Ελληνική έκδοση του βιβλίου από τις εκδόσεις Ars – Longa, σε μετάφραση Δ. Αρβανίτη:

“Μια πετσέτα, είναι το πιο απίστευτα χρήσιμο πράγμα που μπορεί να έχει ένας διαστρικός οτοστοπατζής. Από τη μία, έχει μεγάλη πρακτική αξία –μπορείτε να την τυλίξετε γύρω σας για ζεστασιά καθώς ταξιδεύετε στα ψυχρά φεγγάρια του Σούρα Βήτα, μπορείτε να ξαπλώσετε πάνω της στις σπινθηροβόλες ακρογιαλιές με τη μαρμαρένια άμμο του Σαντράγκινους V, εισπνέοντας τους μεθυστικούς θαλάσσιους ατμούς, να σκεπαστείτε με αυτή όταν κοιμάστε κάτω από τα άστρα που λάμπουν τόσο κόκκινα στις ερήμους του Κακραφούν, να τη βάλετε για πανί σε μια μικρή σχεδία όταν θα διασχίζετε τον αργό, βαρύ ποταμό Μοθ, να τη βρέξετε και να τη χρησιμοποιήσετε στη μάχη εκ του σύνεγγυς, να την τυλίξετε στο κεφάλι σας για να προστατευθείτε από βλαβερά αέρια ή για να αποφύγετε το βλέμμα του Αδηφάγου Σαχλομανικού Κτήνους του Τράαλ (ένα απίστευτα ηλίθιο ζώο. Πιστεύει πως αν δε μπορείτε να το δείτε, ούτε αυτό μπορεί να σας δει – έξυπνο όσο ένας θάμνος, αλλά πολύ-πολύ λιμασμένο), σε περίπτωση ανάγκης μπορείτε να κάνετε σινιάλο κουνώντας την πετσέτα σας και -φυσικά- μπορείτε και να σκουπιστείτε, αν είναι ακόμα καθαρή.

Το σπουδαιότερο όμως είναι πως η πετσέτα έχει τεράστια ψυχολογική αξία. Για κάποιο λόγο αν ένας στρανγκ (στρανγκ: κάποιος που δεν είναι οτοστοπατζής) δει πως ένας οτοστοπατζής έχει την πετσέτα μαζί του, θα βγάλει αυτομάτως το συμπέρασμα πως έχει επίσης και οδοντόβουρτσα, σφουγγάρι, σαπούνι, μπισκότα, παγούρι, πυξίδα, χάρτη, σπάγκο, σπρέι για τα κουνούπια, εξοπλισμό βροχής, διαστημικό σκάφανδρο κ.λπ. κ.λπ. Επιπλέον, ο στρανγκ θα δανείσει ευχαρίστως στον οτοστοπατζή οποιοδήποτε από αυτά ή κάποιο άλλο αντικείμενο που μπορεί να έχει χάσει ο οτοστοπατζής. Ένας στρανγκ πιστεύει πως κάθε άνθρωπος που μπορεί να γυρίσει το γαλαξία με οτοστόπ κατά μήκος και κατά πλάτος, να ζει όπως- όπως με στερήσεις, να παλεύει με τρομερά εμπόδια, να τα ξεπερνά και παρόλα αυτά να ξέρει πού είναι η πετσέτα του, είναι ένας άνθρωπος που μπορείς να βασίζεσαι σε αυτόν”.

Άλλες δουλειές του Adams είναι το Starship Titanic, που εκδόθηκε και σε παιχνίδι για τον υπολογιστή το 1998 όπως και την σειρά από βιβλία Dirk Gently που έγινε και σειρά του Netflix.

Ο Adams μας έδωσε πολλές καλές στιγμές και μακάρι να μας είχε δώσει περισσότερες. Εμένα προσωπικά με έκανε να δω τον ορισμό ανέκδοτο διαφορετικά και πολλές φορές στην δουλειά θυμάμαι την εισαγωγή του βιβλίου Starship Titanic που αναφέρει ότι η προέλευση μιας Γαλλικής σαμπάνιας στην άλλη άκρη του γαλαξία οφείλετε σε έναν απίθανο συνδυασμό τριών φαινομένων, μιας χρονοδίνης, μιας μαύρης τρύπας και ενός διαγαλαξιακού δαχτυλιδιου.

Για αυτό θα απευθύνω τον χαιρετισμό που απέδωσαν στον Adams λέγοντας την διάσημη φράση: “So long and thanks for all the fish”.

Διαβάστε ακόμα: