Κορυφαίες ταινίες με βρικόλακες που θα σε συνεπάρουν

Love never dies… Υπό αυτόν τον υπότιτλο, η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει αλλά σκοτώνει αρκετά συχνά… Αντίθετα με κάθε κινηματογραφική παραδοχή πως η δύναμη της αγάπης απογειώνει, ολοκληρώνει, και νεκρούς ανασταίνει, είδα το Dracula του Coppola, ως ευχάριστη αλλαγή.

Κλασσική ταινία και τα σχετικά, δεν περίμενα να μου κάνει αίσθηση μια ταινία για τον γνωστό μύθο του Vland Dracula. Η αγάπη σκοτώνει, με τον κόμη Dracula, να πεθαίνει και να επισύρεται συνειδητά στην αιώνια κόλαση. Η αγάπη μπερδεύει, όταν η Μίνα επιλέγει να αγαπήσει κάποιον που έβλαψε αγαπημένα της πρόσωπα. Μπερδεμένοι και εμείς που περνάμε από τη πρωταρχική μας φρίκη στην συμπάθεια του κόμη. Διαλέγοντας το Dracula ανάμεσα στην αναμφίβολα μεγάλη γκάμα ταινιών του είδους, θα έχεις αρκετούς λόγους για να ξενυχτίσεις το βράδυ, και να είσαι λίγο πιο δύσπιστος σε όσους λένε πως σε αγαπούν.

Από την άλλη το Only Lovers Left Alive που έφτασε μέχρι τις Κάννες, έχει πιο γλυκιά αποτύπωση της αγάπης με την μελαγχολία να μπερδεύεται με την αινιγματικότητα του μύθου. Διχαζόμαστε και εμείς που λατρεύουμε την Τίλντα Σουίντον και τον Τομ Χίντλστον ως Εύα και Άνταμ στους Lovers, ως χαρακτήρες βαθιά συμβολικούς. Δεν είναι η τυπική ταινία τρόμου αλλά θα σε υπνωτίσει μέσα σε μια αντίστροφη πραγματικότητα, όπου τα κακόβουλα όντα δεν ρουφάνε αίμα, αλλά καταστρέφουν εξ’ ίσου βάναυσα όχι με την βαμπιρική αλλά με την ανθρώπινη τους υπόσταση. Εδώ, η αγάπη είναι η σανίδα σωτηρίας, για τον Άνταμ που είναι έτοιμος να συμβιβαστεί με την επιλογή του θανάτου. Η αγάπη σώζει, και το αγαπημένο πρόσωπο είναι, η ιπποδύναμη για τη συνέχεια της ζωής.

Είτε σε σώσει, είτε σε καταδικάσει η αγάπη έχει αναλλοίωτο και αιώνιο χαρακτήρα στις ταινίες με βαμπίρ. Ένα γεγονός, η μια προσωπική σχέση που θα βασανίζει τους βρικόλακες για δεκαετίες η χιλιετίες. Η σύντροφος που θα στοιχειώσει ή το ταίρι που θα περιπλανιέται αιωνίως.

Τέλος, μια από τις καλύτερες ταινίες με βαμπίρ που είδα τελευταία, υπό τον τίτλο ”Άσε το κακό να μπει” και είμαι σίγουρη πως ήδη την ξέρεις μιας και ήμουν από τους τελευταίους που δεν είχαν δει μέχρι πρότινος καμία από τις δύο βερσιόν (σουηδική και το μεταγενέστερο αμερικάνικο ριμέικ). Λυτρωτική μέσα στη σκοτεινιά της, η ιστορία και στις δυο βερσιόν δίνει την καλύτερη αντιδιαμετρική θέση της σκοτεινής αγάπης ενός βαμπίρ κατ’ εμέ. Σε τελική ανάλυση, είναι πολύ τρυφερό και ζοφερό συνάμα να ξέρεις πως η αγάπη σου σκοτώνει όλους τους άλλους εκτός από εσένα που μοιράζεται ιδιαίτερη σχέση.

Διαβάστε ακόμα: