30 Χρόνια Επιβολή του νόμου

Αρχικά θα ζητήσω συγνώμη που θα μιλάω στο άρθρο σε πρώτο πρόσωπο αλλά θα μιλήσω για μια ταινία σταθμό στην ζωή μου αλλά και στο Sci-Fi.

Ήταν Ιούλιος του 1987, 17 Ιουλίου συγκεκριμένα δυο μέρες πριν τα γενέθλια μου και ενώ στην Ελλάδα η θερμοκρασία ανέβαινε λόγω καιρικών συνθηκών, στην άλλη άκρη της Γής η θερμοκρασία ανέβαινε στις αίθουσες του κινηματογράφου, γιατί βγήκαν 2 ταινίες που πραγματικά άναψαν φωτιές….. όμως μια από αυτές έμελε να είναι νικητής, αλλά θα αναφερθώ αργότερα σε αυτή την μάχη.

Φυσικά και από τον τίτλο, καταλαβαίνετε ότι μιλάω για την ταινία Ρόμποκοπ ή όπως κυκλοφόρησε στην Ελλάδα τον « Ρόμποκοπ: Ο Μπάτσος Ρομπότ». Η ταινία που φέτος έκλεισε τα 30 χρόνια και ο αγαπημένος μας Ρομποτικός αστυνομικός έφτασε στην 3^η δεκαετία του και τι καλύτερο από ένα αφιέρωμα για να θυμηθούμε οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι.

ROBOCOP, Peter Weller, 1987, (c) Orion

Η ταινία αφορά την ιστορία του αστυνομικού Άλεξ Μέρφι, που εκτελέστηκε από κακοποιούς και για να σωθεί τον έκαναν Σάιμποργκ (μισό ρομπότ, μισό άνθρωπο). Τόσο απλό αλλά τόσο μεγαλειώδες …

Η ιδέα

Συγγραφέας και δημιουργός του Ρόμποκοπ, ήταν ο Edward Neumeier με την βοήθεια του Michael Miner. Πιο συγκεκριμένα ο Neumeier το 1981 είχε ξεκινήσει να γράφει μια ιστορία για ένα αστυνομικό ρομπότ, που ναι μεν δεν ήταν Σάιμποργκ, αλλά με τον καιρό το ρομποτικό του μυαλό, άρχισε να συμπεριφέρεται πιο ανθρώπινα. Η ιστορία εξελισσόταν στο μέλλον, που οι μεγάλες εταιρείες ελέγχουν τον κόσμο. Οι τότε εταιρείες παραγωγής απέρριψαν την ιδέα, λόγω έλλειψης και κενών στο στόρυ της ταινίας αλλά και σε σημαντικές λεπτομέρειες.

Εκείνη την περίοδο ο Neumeier, ήρθε σε επαφή με τον τότε σκηνοθέτη μουσικών βίντεο Miner, ο οποίος δούλευε σε μια παρόμοια με του Neumeier ιδέα. Η δική του ιδέα αφορούσε έναν αστυνομικό που είχε τραυματιστεί σοβαρά και «δώρισε» το σώμα του για πειράματα πάνω στην ρομποτική. Η ιδέα αυτή άκουγε στο όνομα Supercop. Αμέσως και οι δύο κατάλαβαν ότι έπρεπε να συνεργαστούν για να συμπληρώσει ο ένας την ιδέα του άλλου.

Όμως δεν έφτανε μόνο το να ενωθούν οι δυο «μισές» ιδέες για να ολοκληρωθεί η ιδέα και να δημιουργηθεί η ταινία, αλλά είχαν πολύ δρόμο ακόμα μπροστά τους, αφού τους έλειπαν δυο βασικά στοιχεία για την ταινία. Το πρώτο ήταν το όνομα και το δεύτερο η εταιρεία παραγωγής.

Robocop-1-Poster-robocop-1623045-315-500

Το όνομα είναι ίσως το πιο αστείο στοιχείο της υπόθεσης. Ο Neumeier, αποφάσισε το όνομα, κάνοντας μια βόλτα στα στούντιο της Warner Bros το 1982, βλέποντας την αφίσα της γνωστής ταινίας Blade Runner (Θα δούμε το Sequel σε περίπου ένα μήνα στην μεγάλη οθόνη). Πιο συγκεκριμένα ο Neumeier περπάταγε στα στούντιο με ένα φίλο του και είδε την αφίσα σε ένα τοίχο και εκεί τον ρώτησε, τι είναι αυτή η ταινία και ο φίλος του απάντησε ότι αφορά έναν αστυνομικό που κυνηγάει ρομπότ. Εκεί ο Neumeier σχολίασε άρα αφορά ένα αστυνομικό για Ρομπότ (a robot cop) και κατέληξε στο Ρόμποκοπ. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι το αρχικό όνομα του σεναρίου, ήταν The Future of Law Enforcement. Όπως καταλαβαίνουμε μόνο και μόνο ο τίτλος ήταν αρκετά αποτρεπτικός για τις εταιρείες παραγωγής και μάλιστα εκείνη την εποχή, που το Sci-Fi άνθιζε κυριολεκτικά.

Πείσμα, Σκηνοθέτης, Ηθοποιοί και μια γυναίκα..

Τόσο ο Neumeier όσο και ο Miner, είχαν το πείσμα και την πεποίθηση ότι η ιδέα τους άξιζε να γίνει ταινία και ότι θα έκανε την διαφορά στον κόσμο του Sci-Fi. Δυστυχώς όμως καμία εταιρεία παραγωγής παρά την αλλαγή του τίτλου σε Robocop: The Future of Law Enforcement (πιο πιασάρικο), δεν δεχόταν να δει την ιδέα τους και αυτό ίσως πρέπει να το αποδώσουμε και στις ταινίες Sci-Fi της εποχής (Ghostbusters, Back to the future, Blade Runner, Tron κλπ) αλλά και στο ότι και οι δυο ήταν σχετικά νέοι στον χώρο του Sci-Fi αλλά και στον χώρο των ταινιών γενικά, αφού ο Neumeier ήταν βοηθός παραγωγής στην Paramount και την Columbia αλλά και χαμηλόβαθμο στέλεχος στην Universal. Από την άλλη ο Miner ήταν παραγωγός μουσικών βίντεο. Όμως του δόθηκε σαν από μηχανής Θεός η ευκαιρία να παρουσιάσουν την δουλειά τους, αφού κατά τύχη ξέμειναν σε ένα αεροδρόμιο με ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της Orion και έτσι βρήκαν την ευκαιρία να του παρουσιάσουν την ιδέα τους και τελικά να γίνει αποδεχτή.

ROBOCOP, cinematographer Jost Vacano, director Paul Verhoeven, on set, 1987. (c)Orion Pictures

Έτσι με την πρώτη τους επιτυχία, το να βρουν εταιρεία παραγωγής, αυτό που έπρεπε να βρουν πρώτα ήταν ο σκηνοθέτης που θα ήθελε να αναλάβει την ταινία. Αυτός έμελε να είναι ο Ολλανδός Paul Verhoeven, αφού υπήρξε άρνηση από τους Alex Cox (εκείνη την εποχή σκηνοθέτη στο Repo Man) και τον Kenneth Johnson (σκηνοθέτη στις σειρές V, Bionic Woman και The Incredible Hulk). Ο δεύτερος ειδικά αρνήθηκε να το αναλάβει αφού πρώτα αρνήθηκαν οι Neumeier και Miner να τον αφήσουν να κάνει αλλαγές στο σενάριο καθώς έβρισκε το σενάριο πολύ βίαιο και «περίεργο». Έτσι ο μόνος διαθέσιμος ήταν ο Paul Verhoeven, αφού μετά την ταινία που ανέλαβε το 1985 Flesh & Blood, ήταν διαθέσιμος για να γυρίσει την ταινία.

Δυστυχώς όμως και ο Verhoeven, αρχικά αρνήθηκε την ταινία διαβάζοντας το σενάριο και πιο συγκεκριμένα, πέταξε το σενάριο στον σκουπιδοτενεκέ χαρακτηρίζοντάς το ως αηδιαστικό. Όμως εδώ μπαίνει η σύζυγος του Verhoeven, οποία έβγαλε το σενάριο από τα σκουπίδια και διαβάζοντάς το πιο προσεκτικά τον έπεισε να δεχτεί την προσφορά – πρόταση αφού κατά την γνώμη της η υπόθεση είχε πιο πολύ βάθος από ότι μάλλον είχε καταλάβει στην αρχή.

Άρα πρέπει να ευχαριστήσω την γυναίκα του Verhoeven που δημιουργήθηκε μια από τις αγαπημένες μου ταινίες….

Η επιλογή των ηθοποιών αφού όλα τα άλλα είχαν «σχεδόν» τακτοποιηθεί, ήταν ίσως από τους λιγότερο μεγάλους μπελάδες, καθώς οι αρχικοί υποψήφιοι, Rutger Hauer (Blade Runner) & Arnold Schwarzenegger δεν μπορούσαν να αναλάβουν το ρόλο καθώς κι οι δύο ήταν ογκώδεις για να φορέσουν την στολή, η οποία ούτως ή άλλως ήταν ήδη τεράστια αφού είχε κατασκευαστεί από προστατευτικά του ράγκμπι και από διάφορα προστατευτικά.

Έτσι επιλέχθηκε ο Peter Weller από τον Verhoeven, που ήταν σίγουρος ότι η ομιλία του, το στήσιμο και ο τρόπος που απέδιδε τον χαρακτήρα θα ήταν τέλειος για τον ρόλο. Μετά η Stephanie Zimbalist, ήταν η υποψήφια για τον ρόλο της Anne Lewis, αλλά λόγω υποχρεώσεών της στο Remington Steele, το οποίο ναι μεν ακυρώθηκε το 1986, αλλά υπήρχαν φήμες για νέα γυρίσματα και έτσι έμεινε ανοιχτός ο δρόμος για την Nancy Allen.

Και ερχόμαστε στους κακούς, οι ηθοποιοί Kurtwood Smith και Ronny Cox, ήταν ηθοποιοί που έκαναν καλούς ρόλους και πιο συγκεκριμένα πατρικούς ρόλους και σοφιστικέ γενικά χαρακτήρες, εξ’ ου και ο Clarens Boddicker φόραγε γυαλιά.

Ο Ρομποκοπ

Ας δούμε τον Ρόμποκοπ σαν εικόνα. Ο Ρόμποκοπ βασίστηκε στο γνωστό (και αγαπημένο μου) Βρετανικό Κόμικ Δικαστής Ντρέντ και στην Ιαπωνική σειρά Διαστημικός σερίφης Γκάβαν αλλά και στον ήρωα της Marvel Comics, Ρόμ – Εξ’ ού και στην ταινία βλέπουμε σε δυο σκηνές τεύχη του Ρόμ – αλλά κάποιος έπρεπε να τον σχεδιάσει ακριβώς όπως ο Neumeier τον είχε φανταστεί. Αυτός ήταν ο σχεδιαστής της ταινίας The Thing, Rob Bottin, ο οποίος με budget του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, δημιούργησε τον αγαπημένο μας Σάιμποργκ αστυνομικό. Πιο συγκεκριμένα έφτιαξε έξι στολές από τις οποίες οι τρεις έχουν μείνει άθικτες.

Η ταινία γυρίστηκε σε τρείς μήνες (06/08/1986 – 20/10/1986) στις πόλεις του Ντάλας, Μίσιγκαν και Ντιτρόιτ, λόγω των μελλοντικών εικονικά κτιρίων που ήδη διέθεταν όπως το Reunion Tower και το Δημαρχείο του Ντάλας. Αυτό βοήθησε στην εικόνα της Ντέλτα Σίτυ που ετοίμαζε η γνωστή εταιρεία του κόσμου του Ρόμποκοπ OCP (Omni Consuming Products) που είχε αγοράσει την πόλη του Ντιτρόιτ από την Αμερικάνικη Κυβέρνηση.

Εδώ να τονίσουμε, η ταινία γυρίστηκε σαν Β’ movie, ναι σαν Β’ movie και το πιστεύετε ή όχι συναγωνίστηκε και νίκησε το «Σαγόνια Του Καρχαρία: Η Εκδίκηση» που κυκλοφόρησε την ίδια ακριβώς μέρα… πιο συγκεκριμένα το «Σαγόνια Του Καρχαρία» κόστισε 23.000.000$ και έβγαλε στο πρώτο σαββατοκύριακο 7.154.890$ και το Ρόμποκοπ κόστισε 13.000.000$ και το πρώτο Σαββατοκύριακο έβγαλε 8.008.721$, άρα περίπου 1.000.000$ περισσότερα από το «Σαγόνια Του Καρχαρία»…

Επίλογος

Για να κλείσω, προτείνω ανεπιφύλακτα να το δείτε και όχι μόνο για το στόρι ή την όποια αναφορά σε ένα πιθανό μέλλον ακόμα και για εμάς αλλά γιατί πραγματικά μιλάμε για μια ταινία που άφησε το ίχνος της στο Sci-Fi χώρο των Ρομπότ.

Το Ρόμποκοπ σαν Franchise ακόμα και τώρα είναι ζωντανό και με συνεχιζόμενη ανανέωση. Και ένα Φαν φακτ για εσάς μόνο….η σκηνή που το περιπολικό του Ρόμποκοπ χτυπάει στην εξάτμιση την ώρα που ανεβαίνει να βγει στο δρόμο, ήταν λάθος του ηθοποιού αλλά λόγω χρόνου, το άφησαν γιατί τους φάνηκε σαν ωραίο σκηνικό….

Διαβάστε ακόμα: