Βιβλιοπαρουσίαση: Η Τριλογία της Κόκκινης Ανατολής

Ένα βιβλίο φαντασίας είναι επιτυχημένο, όταν κατορθώνει να σε βάλει στον κόσμο που δημιούργησε η φαντασία του συγγραφέα. Ο Pierce Brown έχει γράψει μια τριλογία φαντασίας για ένα δυστοπικό και ζοφερό μέλλον σε έναν άλλο πλανήτη, γεμάτο κάστες, κοινωνικές ανισότητες και παραλληλισμούς με αρχαίους μύθους και πολιτισμούς. Η τριλογία συγκρίνεται σε πολλές περιπτώσεις με το Hunger Games, αλλά αν εξαιρέσεις το θέμα των καστών και της αδικίας που δέχονται οι χαμηλότερες εξ αυτών, δεν θεωρώ ότι έχει άλλες ομοιότητες.

Η Κόκκινη Ανατολή είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς, η οποία διαδραματίζεται στον πλανήτη Άρη. Στο μέλλον, όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο, όλοι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος έχουν αποικηθεί και η μετακίνηση μεταξύ αυτών γίνεται με αστρόπλοια. Η ανθρωπότητα είναι χωρισμένη σε κάστες, αναλόγως της κοινωνικής τους θέσης και τάξης, θυμίζοντας την αρχαία Ελλάδα και την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι Κόκκινοι είναι στη βάση της ταξικής πυραμίδας, δουλεύοντας και πεθαίνοντας στα ορυχεία στο εσωτερικό Άρη, ώστε να κάνουν την επιφάνεια κατοικήσιμη για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Στην ουσία, εξορύσσουν ένα στοιχείο που θα βοηθήσει στη διαμόρφωση του εδάφους και θα επιτρέψει να κατοικηθεί ο Κόκκινος Πλανήτης. Οι Χρυσοί, όπως γίνεται φανερό κι από το χρώμα τους, είναι η ανώτερη και άρχουσα τάξη που διοικεί την αυτοκρατορία. Ανάμεσα σε αυτές, υπάρχουν κι άλλες κάστες που συνθέτουν τη δομή της κοινωνίας: Οι Γκρίζοι που είναι υπεύθυνοι για την αστυνόμευση, οι Ροζ για τις ερωτικές απολαύσεις, οι Πράσινοι για την Τεχνολογία, κλπ. Μια ιδέα της κατάταξης μπορείτε να πάρετε από την παρακάτω εικόνα:

Ο ήρωας του βιβλίου είναι ο Ντάροου, ο οποίος είναι ένας νεαρός Κόκκινος και ο καλύτερος «βουτηχτής της Κόλασης», κάνοντας την πιο επικίνδυνη εργασία στα ορυχεία. Προσφέρει πρόθυμα τη ζωή του, ξέροντας πως το αίμα και ο ιδρώτας του θα καταλήξουν μια μέρα σ’ έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά του. Όταν οι Χρυσοί κρεμάσουν την κοπέλα που αγαπάει για μια πράξη ανυπακοής, θα ορκιστεί εκδίκηση και θα σχεδιάσει την καταστροφή τους με την βοήθεια των «Γιων του Άρη», μιας επαναστατικής ομάδας. Χωρίς να κάνω κάποιο spoiler, θα γράψω μόνο ότι ο Ντάροου θα ανακαλύψει ότι πολλά δεν είναι όπως μάθαινε τόσα χρόνια και θα προσπαθήσει να διεισδύσει στο «Ινστιτούτο», ένα μέρος από όπου, μετά από σκληρές δοκιμασίες σε ένα εικονικό περιβάλλον, προκύπτει ο πρώτος μεταξύ των Χρυσών.

Τα βιβλία είναι καλογραμμένα, η γραφή του Brown είναι γρήγορη, συναρπαστική και σου κρατάει το ενδιαφέρον (βραβείο Goodreads Choise Award), η ιστορία λειτουργεί τόσο ως επιστημονική φαντασία όσο και ως πολιτική (μελλοντική) αλληγορία. Το sci-fi της αρχής της Κόκκινης Ανατολής δίνει τη θέση του σε κάτι διαφορετικό από το «Ινστιτούτο» και μετά, αλλά δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα. Το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Ο Χρυσός Γιος» κρατάει όλα τα καλά συστατικά της «Κόκκινης Ανατολής», αλλάζει τη συνταγή και μαγειρεύει άλλο ένα εξαιρετικό sci-fi, οικείο κι αυτό μεν, αλλά διαφορετικό. Η υπόθεση μας μεταφέρει στο…μέλλον του μέλλοντος και ο Ντάροου καλείται να ανταπεξέλθει σε μια διαφορετική κοινωνία, με άλλους αντιπάλους και συμμάχους και όλα αυτά με τη σκέψη του στην επανάσταση. Από το εικονικό περιβάλλον του Ινστιτούτου, μεταφερόμαστε στον πραγματικό κόσμο και σε νέους εχθρούς.

Ενδιαφέροντες χαρακτήρες (Ντάροου, Μάστανγκ, Σέβρο, κλπ), ηθικά διλήμματα, φιλοσοφικές ιδέες, ένα μέλλον που ίσως δεν απέχει και πολύ και όλα αυτά ενωμένα με βία, προδοσία, κοινωνική ανισότητα και ανατροπές σε έναν δυστοπικό μύθο. Αναφορές μπορούν να βρεθούν ακόμα και στην ιστορία του Σπάρτακου, στο «Παιχνίδι του Έντερ», ενώ η επαναστατική (ή τρομοκρατική) οργάνωση των «Γιων» που σαμποτάρει τη λειτουργία της κοινωνίας πιστεύοντας σε ένα καλύτερο μέλλον, μπορεί να βρει ομοιότητες στη σημερινή κοινωνία. Κάποια στοιχεία που ίσως ξενίσουν στην αρχή, όπως τα χρώματα, ή η αθυροστομία των καστών, αντιλαμβάνεσαι σύντομα την σημασία τους.

Απευθύνεται σε ευρύ κοινό, καθώς ναι μεν ο ήρωας είναι ένας 16χρονος εργάτης (όταν έγραψε το πρώτο βιβλίο ο Brown, άλλωστε, ήταν 22 χρονών), αλλά είναι τέτοια η θεματολογία, οι αναφορές και τα κοινωνικοπολιτικά θέματα που θίγει που το κάνουν ιδανικό για κάθε ηλικία. Τα δύο βιβλία της σειράς που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά διαβάζονται «νεράκι» και δεν σε αφήνουν να τα αφήσεις από τα χέρια σου, αφού η συναρπαστική πλοκή σε κάνει να υπόσχεσαι για «άλλες δέκα σελίδες μόνο». Προτείνονται ανεπιφύλακτα και σε αναγνώστες που δεν έχουν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας.