Duck Tales 2017: Ο θρύλος έχει επιστρέψει

Οι πιο μεγάλοι από μας που διάβαζαν κόμικς της Disney και έβλεπαν της σειρές σίγουρα θα θυμούνται το DuckTales. Η σειρά βγήκε τη δεκαετία του ’80 στις ΗΠΑ, αλλά προβαλλόταν εδώ τη δεκαετία του 1990. Είναι απ’ όσο ξέρω η μεγαλύτερη σειρά με τους χαρακτήρες της Λιμνούπολης. Ένα από τα καλύτερα ήταν ότι πολλά από τα επεισόδιαήταν εμπνευσμένα από ιστορίες του Carl Barks, ενός εκ των μεγαλύτερων δημιουργών κόμικς. Πρωταγωνιστές της σειράς ήταν ο Θείος Σκρουτζ και τα τρία ανίψια Χιούι, Λιούι και Ντιούι, ενώ πολύ μεγάλους ρόλους είχαν ο Launchpad και η Webby. Η ίδια ομάδα παραγωγής έφτιαξε αργότερα και το Darwing Duck, στο οποίο εμφανίζονταν κάποιοι χαρακτήρες του DuckTales.

Πρόσφατα, η Disney αποφάσισε να κάνει ένα remake της σειράς το οποίο άρχισε να προβάλλεται φέτος το φθινόπωρο. Ομολογώ ότι το περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία και μια μικρή επιφύλαξη. Τα remake είναι συχνότερα χειρότερα από το original (χωρίς βέβαια να λέω ότι αυτό είναι ο κανόνας). Αυτό το άρθρο βασίζεται στα πρώτα έξι επεισόδια της σειράς. Μπορώ να πω ότι η γενική εντύπωση που αφήνει μέχρι στιγμής είναι πολύ θετική και έχει προοπτικές να είναι και καλύτερο από την έκδοση των 80s.

Το σχέδιο και τα γραφικά ακολουθούν ένα δικό τους στιλ και δεν είναι τόσο πιστά σε κάτι που θα δεις σε ένα κλασικό κόμικς με τις πάπιες της Λιμνούπολης. Η αρχική σειρά ήταν σαν να βλέπεις ένα κόμικς-κινούμενο σχέδιο και κατ’ εμέ ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ατού της. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι με ενοχλεί ιδιαίτερα το καινούργιο σχέδιο. Είναι κάπως πιο έντονες οι γωνίες του και μερικές φορές μου έδινε την εντύπωση ότι είναι πολύ τετραγωνισμένο. Όμως τα χρώματα είναι πολύ ζωηρά και οι επιλογές τους και οι συνδυασμοί τους πολύ καλοί.

Οι μεγαλύτερες αλλαγές που έγιναν στη σειρά ήταν στους χαρακτήρες. Αρχικά τα τρία ανιψάκια έχουν ξεχωριστές ταυτότητες και εμφάνιση. Αυτό συνεχίζει μια παράδοση που είχε αρχίσει στο Quack Pack, μια άλλη σειρά με πρωταγωνιστές τον Ντόναλντ και τα ανίψια. Αυτό, καθιστά τα ανίψια πιο ενδιαφέροντα ως χαρακτήρες, αλλά και δίνει πολλές επιλογές όσον αφορά το backstory και την εξέλιξή τους. Ο Σκρουτζ είναι αυτός που έχει υποστεί τις μικρότερες μάλλον αλλαγές. Εξακολουθεί να είναι ο τσιγγούνης, γκρινιάρης γέρος, ο οποίος κατά βάθος έχει καλή καρδιά και έχει δουλέψει σκληρά για κερδίσει την περιουσία του (ήταν πολύ έξυπνο ότι το board of directors των επιχειρήσεων του Σκρουτζ είναι τρεις γκρίζοι γύπες.

Μια μεγάλη αλλαγή σε σχέση με το παλιό DuckTales, είναι ο ρόλος του Ντόναλντ. Στο παλιό, ο Ντόναλντ ήταν σε δεύτερη μοίρα και έκανε μόνο κάποιες guest εμφανίσεις στην αρχή, καθώς οι παραγωγοί ήθελαν να εξερευνήσουν περισσότερο τη σχέση του Σκρουτζ με τα ανίψια. Τώρα, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και συμμετέχει και ο ίδιο στις ιστορίες. Αυτό, κάνει πιο δυναμικές τις οικογενειακές σχέσεις στη σειρά (πριν είχαμε ένα δίπολο Σκρουτζ – ανίψια, ενώ τώρα έχουμε ένα πεντάγωνο Σκρουτζ – Ντόναλντ – Χιούι – Λιούι – Ντιούι, εφόσον τα ανίψια έχουν ξεχωριστές ταυτότητες). Επίσης είναι πιο πιστό στα κόμικς, καθώς αυτή η πεντάδα ήταν που εμφανιζόταν στις ιστορίες του Μπαρκς.

Οι βοηθητικοί χαρακτήρες επίσης έχουν αλλάξει πολύ. Ο Launchpad είναι αντί για πιλότος, ένας σωφέρ που ξέρει να πιλοτάρει και θέλει πολύ να γίνει πιλότος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η γκουβερνάντα και η εγγονή της είναι εντελώς καινούργιοι χαρακτήρες και το μόνο κοινό που έχουν με τους παλιούς τους εαυτούς είναι τα ονόματα και οι ρόλοι τους. Στην αρχική εκδοχή του DuckTales, οι δύο χαρακτήρες ήταν εντελώς στερεοτυπικοί και δεν παρουσίαζαν κανένα ενδιαφέρον. Η μικρή Webby ασχολούνταν συνέχεια με τις κούκλες της με τις οποίες έκανε tea party, τρόμαζε συνέχεια και έπρεπε να τη σώζουν συχνά (κάτι σαν μινιατούρα damsel in distress). Αντίστοιχα η γκουβερνάντα είχε έναν ρόλο καλής, χοντρής γιαγιάς, που προσπαθούσε να μάθει τρόπους στα ατίθασα αγόρια και φρόντιζε το σπίτι. Και οι δύο είναι πολύ πιο δυναμικές και σίγουρα δεν έχουν καθόλου τον ρόλο της damsel in distress (μάλλον το αντίθετο, καθώς φαίνεται ότι αυτές σώζουν τους «άντρες» της παρέας συχνά). Είναι καλύτερα ανεπτυγμένες σαν χαρακτήρες, έχουν κάποιο backstory που δεν ξέρουμε ακόμα, αλλά μας δίδονται hints.

Επίσης, οι ηθοποιοί που δανείζουν τις φωνές τους είναι επίσης εξαιρετικοί, κάτι που έρχεται να δέσει καλά την ιστορία και την εικόνα. Οι ιστορίες μέχρι τώρα δεν είναι παιδικές και πιστεύω ότι άνετα θα της έβλεπε ένας μεγάλος. Θα πρότεινα ανεπιφύλακτα να δοκιμάσετε τη σειρά, είτε είστε πιο παλιοί σαν κι εμένα και τη βλέπατε, όταν ήσασταν μικροί, είτε είστε πιο νέοι και απλά περίεργοι.

Διαβάστε περισσότερα: