Metro 2033: Μια κριτική για το βιβλίο που κερδίζει τις εντυπώσεις

Οι περισσότεροι ξέρουν το παιχνίδι Metro 2033. Όμως, αυτό που δεν ξέρουν (όπως διαπίστωσα με ένα πρόχειρο γκάλοπ) είναι ότι το παιχνίδι βασίζεται σε ένα βιβλίο του Ρώσου Ντμίτρι Γκλουκόφσκι. Ο εν λόγω συγγραφέας είναι δημοσιογράφος και έχει ταξιδέψει πολύ και έζησε στο εξωτερικό πριν γυρίσει να εγκατασταθεί πάλι μόνιμα στη Ρωσία. Το βιβλίο το έγραφε στον ελεύθερο χρόνο του και όταν το τελείωσε το ανέβασε όλο στην προσωπική του σελίδα. Η επιτυχία του ήταν τέτοια που ένας εκδοτικός οίκος τον προσέγγισε για έντυπη έκδοση. Το βιβλίο ξεκίνησε ένα ολόκληρο σύμπαν (το Metro 2033 universe), το οποίο έχει μεγάλη επιτυχία στη Ρωσία αλλά και σε πολλές χώρες της ανατολικής Ευρώπης (όπως Πολωνία). Είναι open project, που πάει να πει ότι οποιοσδήποτε συγγραφέας ή ζωγράφος μπορεί να κάνει κάτι σε αυτό το σύμπαν. Πράγματι πολλοί Ρώσοι ξένοι συγγραφείς, έχουν γράψει ιστορίες στο Metro 2033 Universe.

Το βιβλίο το διάβασα μεταφρασμένο στα αγγλικά, γιατί δυστυχώς τα ρωσικά μου περιορίζονται στο «γεια, τι κάνεις», «δε μιλάω ρωσικά» κλπ. Υπάρχει μεταφρασμένο και στα ελληνικά. Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε ήταν η ατμόσφαιρα. Ο συγγραφέας καταφέρνει να σου μεταδώσει πολύ ωραία τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του μετρό της Μόσχας και του μετα-αποκαλυπτικού (ή αγγλιστί post-apocalyptic) κόσμου που έχει δημιουργήσει.

Ο ήρωας, ο Άρτιομ (Артём), ξεκινά ένα ταξίδι μέσα στον κόσμο του μετρό της Μόσχας. Η αφορμή είναι ένα γεγονός που συμβαίνει στην αρχή του βιβλίου και τον αναγκάζει να φύγει για να βρει βοήθεια. Ουσιαστικά όλο το ταξίδι είναι μια παρουσίαση του κόσμου του Μετρό 2033 που έφτιαξε o Ντμίτρι Γκλουκόφσκι, ο οποίος με τη σειρά του είναι το πώς βλέπει ο συγγραφέας έναν μεταποκαλυπτικό κόσμο. Είναι πολύ έντονη η πολιτική ιδεολογία (κουμμουνισμός, φασισμός), η οικονομία (καπιταλισμός) και ο πόλεμος για τα παραπάνω.

Είναι ουσιαστικά μια μικρογραφία της προαποκαλυπτικής κοινωνίας. Σύμφωνα με την άποψη του Γκλουκόφσκι, ακόμα και μετά το τέλος, οι άνθρωποι θα σχηματίσουν κρατικές οντότητες οι οποίες θα βασίζονται σε ιδεολογίες και ανάγκες και θα συνεχίσουν να συγκρούονται μεταξύ τους (εν αντιθέσει με άλλα μεταποκαλυπτικά έργα που παρουσιάζουν αλλιώς την ανθρωπότητα). Πίσω από το πολιτικό σύστημα του μετρό, κρύβεται η άποψη του συγγραφέα ότι τελικά μια πιο μετριοπαθής και μορφωμένη ζωή είναι η ελπίδα, καθώς αρκετές φορές μέσα στο βιβλίο η Polis, η κοινοπραξία σταθμών που είναι πιο μετριοπαθής και ακαδημαϊκή, είναι η ελπίδα της ανθρωπότητας κάτι που λένε και αρκετές φορές οι χαρακτήρες μέσα στο βιβλίο. Το τέλος του βιβλίου μου φάνηκε κάπως απότομο, αλλά θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όσους έχουν ή δεν έχουν παίξει το παιχνίδι.

Διαβάστε ακόμα:

gif04

 

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s