Όταν ήμουν μικρός και έπαιζα στα μπιμπλιδάδικα στα ηλεκτρονικά θυμάμαι που έπαιρνα και έπαιζα όλο το χαρτζιλίκι. Μια μέρα πείνασα και ρώτησα αφού είχα ξοδέψει όλα τα χρήματα μου εάν γίνεται ο καταστηματάρχης να με κεράσει ένα λουκουμά και εκείνος απάντησε ότι δεν γίνεται γιατί ο λουκουμάς κοστίζει. Δεν ξαναπάτησα ποτέ εκεί αλλά δεν έπαιξα και ποτέ ξανά ένα υπέροχο vertical shooter.
Μετά από κάποια χρόνια σε άλλο ηλεκτρονηκάδικο έπαιζα ένα παιχνίδι που ήταν τότε για ενήλικες και θυμάμαι και εκεί χάλαγα όλο το χαρτζιλίκι και τότε κατάλαβα κάτι πολύ τρομερό που με έκανε να σταματήσω να παίζω τόσο πολύ. Ότι φτιάχνουν τα παιχνίδια πάρα πολύ δύσκολα και κατά δεύτερον ότι πρέπει να βρω αληθινούς φίλους. Επίσης ότι δεν μπορείς να σώσεις την πρόοδο σου άρα την επόμενη μέρα ξεκινάς από την αρχή.
Κάποια χρόνια μετά, είμαι φοιτητής και μου φέρνουν ένα πράγμα που λέγεται MAME και παθαίνω πλάκα. ¨Είχε όλα τα παιχνίδια από τα 80ς και ότι έπαιζα σαν παιδάκι. Θα μπορούσα να παίζω ποιο πολύ MAME αν δεν ήμουν φοιτητής και έπαιζα με άλλα πράγματα ποιο ενδιαφέροντα.
Από τότε δεν ασχολήθηκα ξανά μέχρι που πρόσφατα κατέβασα ξανά το MAME μόνο που τώρα έχει φτάσει να καλύπτει παιχνίδια από τα 80ς, 90ς και 00ς (2004) δηλαδή μέχρι και φοιτητικά χρόνια και είναι πραγματικά σούπερ νοσταλγία. Και φυσικά νιώθω ότι είμαι και εγώ πλέον retro μέρος του MAME.
Άρχισα να παίζω ένα σωρό παιχνίδια ειδικά αυτά που δεν είχα αρκετά χρήματα για να τερματίσω αλλά έχω να πω ότι τερμάτισα ένα δύο και μου άρεσέ πολύ.
Όμως το μεγάλο πρόβλημα είναι σε παιχνίδια τύπου NBA jam που συγκεκριμένα χρήματα δίνουν αρχή και τέλος σε μια πίστα και όχι συνέχεια στην επόμενη. Για παράδειγμα εάν περάσω ή δεν περάσω ένα αγώνα τελειώνει και ο γύρος (ο αγώνας). Δηλαδή ο αγώνας μετά από κάποια παιχνίδια γίνεται τόσο δύσκολος που κυριολεκτικά απορώ γιατί να συνεχίζεις να παίζεις.
Μιλάμε ειδικά σε τέτοιου είδους παιχνίδια ένιωσα σαν να παίζω ενάντια στην θεά μηχανή μόνο το βρισίδι που έριξα ένιωσα πολύ περίεργη οργή. Και που να έδινες και αληθινά χρήματα….
Αλλά τραγικά είναι πόσο γραμμικά είναι τα παιχνίδια. Μιλάμε πόσο καλά περνάμε τώρα…
Νόμιζα όταν άρχιζα να γράφω αυτό το κείμενο ότι θα είχα θέμα με τα γραφικά αλλά μόνο αυτό δεν είναι το θέμα μου. Γενικά πολύ δυσκολία και κάποια παιχνίδια μετά από κάποιο επίπεδο απλά δεν παίζονται.
Η εφαρμογή υποστηρίζει πολλαπλούς παίχτες και joypads κτλ. κτλ.…. Μπορείς να σώζεις την κατάσταση σου ανα παιχνίδι!
Νομίζω ότι είναι φοβερό software και μπορείς να παίξεις τα πάντα από όλες τις εκδόσεις και χώρες.
Το mame το κατέβασα με περισσότερα από 6000 παιχνίδια από γνωστό torrent site.
διαβάστε ακόμα:
- Κάντε like στην σελίδα του Geek Cultura στο facebook για να βλέπετε πρώτοι τα νέα κείμενα και τους διαγωνισμούς της ιστοσελίδας μας
- Οδηγός για να αγοράζετε video games, χωρίς πολλά έξοδα!
- Ατιμασμένος ή καλύτερα … Dishonored!
- Syberia 3: Το τρίτο μέρος της εξαιρετικής adventure σειράς
- Το μεγάλο comeback της Atari
- Αιτίες τσακωμού ανάμεσα στους gamers
- Ταξίδι στον χρόνο: Η γενιά των Mames
- Τα εκνευριστικά λάθη του gamer – Α’ Μέρος
- Τα εκνευριστικά λάθη του gamer – Β’ Μέρος
- Εμμονές ενός gamer
- Ωδή στον εργαζόμενο gamer
- Αληθινές ιστορίες ενός Gamer – Η μαγεία της πρώτης κονσόλας
- Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer 2: Η κορυφαία κονσόλα μόλις έφθασε
- Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer 3: Η κονσολάρα και το… κάρμα!
- Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer 4: Η στιγμή της ωρίμανσης
2 thoughts on “Mame και νοσταλγία”