Τα 10 τρομακτικότερα video games της σύγχρονης εποχής

Στη ζωή υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία μας τρομάζουν. Άλλους τους τρομάζουν οι ταινίες τρόμου, άλλους οι τρομακτικές ιστορίες σε παρέες αργά τη νύκτα και άλλους άλλα μικρά χαζά πράγματα.

Γενικά το τι είναι αυτό που τρομάζει τον καθένα μας διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε όλες όμως τις προηγούμενες περιπτώσεις, όταν ακούμε ή βλέπουμε κάτι το τρομακτικό ή φρικιαστικό, ξέρουμε πως μετά από λίγο θα το ξεχάσουμε. Θα τρομάξουμε για λίγο εκείνες τις στιγμές αλλά αργότερα πάει, τέλειωσε. Και αυτό συμβαίνει γιατί δεν είμαστε ο/η πρωταγωνιστής/ιστρια που τρέχουν να γλιτώσουν από έναν μανιακό δολοφόνο ή αυτοί που κρύβονται στη θέα ενός μοχθηρού πνεύματος.

Ακόμα και σε εκείνες τις σπάνιες, πλέον, ταινίες με τον αργό ψυχολογικό τρόμο, ξέρουμε πως εμείς παραμένουμε ασφαλής και άνετοι στο κάθισμα μια αίθουσας ή στον καναπέ του σπιτιού μας· τι συμβαίνει όμως, όταν καλούμαστε να αναλάβουμε τον ρόλο και να έχουμε εμείς τον χειρισμό ενός ατόμου που βρίσκεται σε ένα τέτοιο περιβάλλον σε ένα video game;

Εκεί ο θάνατος μπορεί να είναι μεν εικονικός και ψεύτικος, αλλά η ιδέα πως θα πρέπει να ξαναζήσεις αυτόν τον θάνατο δέκα ή και περισσότερες φορές προκειμένου να προσπεράσεις αυτό το καταραμένο (μεταφορικά και κυριολεκτικά) σημείο, αρχίζει να επιδρά πλέον πάνω σου, και το αίσθημα της επιβίωσης καταφέρνει να παίρνει σάρκα και οστά και να γίνεται ο κύριος σκοπός σου και σε ορισμένες περιπτώσεις να χάνεις ακόμα και τον ύπνο σου. Έτσι πια αρχίζεις να γίνεσαι ο χαρακτήρας και ο τρόμος του γίνεται κάτι παραπάνω από αληθινός για σένα.

Ένεκα λοιπόν της επικείμενης κυκλοφορίας του Agony στις 29 Μαΐου, δράττομαι της ευκαιρίας να παρουσιάσω μια λίστα από τα πιο τρομακτικά σύγχρονα video games της δεκαετίας (μια λίστα με τα κλασσικά τρομακτικά video games θα έρθει, ίσως, στο μέλλον).

[Μία φιλική σημείωση προς τους αναγνώστες: Φίλοι αναγνώστες, αποκλείεται αυτό το Top 10 να ανταποκρίνεται στα γούστα ολονών σας, θέλω όμως να ξέρετε πως αυτή η λίστα αποτελείται από εκείνα τα games που κατάφεραν να ΜΕ αγχώσουν/τρομάξουν ή τουλάχιστον να μου κάνουν ένα κλικ. Άρα χαλαρώστε και δείτε την λίστα ως μια εμπειρία ενός τρίτου.]

Little Nightmares
Tarsier Studios | 28/4/2017 – PC, PS4, XONE, Nintendo Switch

Ξεκινάμε λοιπόν την λίστα με ένα ασυνήθιστο side scroller/platformer, όπου ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο ενός μικροσκοπικού χαρακτήρα με το όνομα Six, που έχει ως σκοπό να βρει την έξοδο από το Maw, ένα φρικιαστικό “catering” στο οποίο κατοικούν εξίσου φρικιαστικά πλάσματα τα οποία θέλουν να σε φάνε (όχι εσένα δηλαδή, την Six αλλά και πάλι, κουβέντα να γίνεται ρε αδερφέ…)

Το Little Nightmares δεν είναι τρομακτικό με την συμβατική έννοια του όρου, καταφέρνει όμως να δημιουργήσει μια αίσθηση αναφυλαξίας και άγχους. Η ατμόσφαιρα είναι κάτι παραπάνω από επιβλητική, και το παιχνίδι καταφέρνει μέσα στα πρώτα κιόλας λεπτά να σε μαγνητίσει και να σε παρασύρει σε έναν εφιαλτικό μικρόκοσμο, όπου κάθε γωνιά κρύβει και από μία καινούργια φρικιαστική έκπληξη. Επιπλέον το φινάλε είναι αναπάντεχο και τρομερά ανατριχιαστικό. Επίσης το soundtrack είναι απίστευτα ταιριαστό, όπως και οφείλει άλλωστε να είναι.

SOMA
Frictional Games | 22/9/2015 – PC, PS4, Linux & 1/12/2017 – XONE

Ααχχχ… Η σχέση μου με αυτό το παιχνίδι δεν είναι στον τρόμο αλλά στην πιο τέλεια υπόθεση που έχω συναντήσει ποτέ στην ζωή μου. Παρ’ ολ’ αυτά, αυτό είναι κάτι το οποίο αξίζει μια διαφορετική λίστα για κάποια άλλη φορά.

Το SOMA εξελίσσεται σε μια αχανή επιστημονική εγκατάσταση που βρίσκεται στον βυθό της θάλασσας. Ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του Simon Jarrett, ενός απλού και φυσιολογικού ανθρώπου, που μια μέρα και χωρίς καν να θυμάται το πώς, καταλήγει σε αυτήν την εγκατάσταση που είναι γνωστή ως PATHOS-II. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με πολλά ερωτήματα αλλά και με αυτοδιαχειριζόμενα ρομπότ που θέλουν τον θάνατό του για λόγους που ούτε καν γνωρίζει. Σύντομα όμως ο Simon (και κατ επέκταση εμείς) θα μάθει πως αυτό ίσως είναι το λιγότερο που πρέπει να το απασχολεί.

Εντάξει, θα είμαι ειλικρινής μαζί σας· το SOMA δεν είναι τόσο τρομακτικό όσο θα περίμενε κανείς από τους δημιουργούς του Amnesia και Penumbra, αλλά ο “τρόμος” του είναι τελείως διαφορετικός, και στοχεύει στο να σε κάνει να τρομάζεις στην ιδέα του τι είναι άνθρωπος και του τι… Δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα, καθώς, όπως έγραψα και πριν, το SOMA ανήκει σε μια κατηγορία παιχνιδιών που τους αξίζει μια ξεχωριστή λίστα.

The Evil Within
Tango Gameworks | 14/10/2014 – PC, PS4, XONE, PS3, X360

Το The Evil Within είναι ένα παιχνίδι που σηματοδότησε και την επιστροφή του πρωτομάστορα των survival horror, του μέγα Shinji Mikami (εντάξει το επίθετο “μέγας” είναι ίσως λίγο υπερβολικό, αλλά θεωρείτε μεγάλος στον χώρο).

Το εν λόγο game είναι ο πνευματικός αδερφός του Resident Evil 4 (παιχνίδι που δημιούργησε επίσης ο Mikami) όπως επίσης και ο συνεχιστείς του.

Το παιχνίδι του Mikami κυκλοφόρησε σε μια εποχή που ο όρος survival horror είχε αρχίσει να εξασθενεί και διάφορες Triple-A* παραγωγές είχαν αρχίσει να προσθέτουν πολλά στοιχεία action στους τίτλους τους με αποτέλεσμα να αποκτήσουμε εκτρώματα όπως αυτό:

Έτσι λοιπόν εμφανίστηκε ως μάνα εξ’ ουρανού το The Evil Within και μας έδωσε μια καλομαγειρεμένη survival horror γεύση που μας θύμισε τις παλιές καλές εποχές των κλασσικών Silent Hill και Resident Evil. Μάλιστα το παιχνίδι πήγε τόσο καλά ούτως ώστε να αποκτήσει και sequel. Κατά την ταπεινή μου γνώμη όμως, το πρώτο είναι κατά τι τρομακτικότερο.

Ως προς το περιεχόμενο τώρα, το The Evil Within εξελίσσεται σε έναν αλλόκοτο δικό μας κόσμο, όπου μια… περίεργη απειλή έχει εμφανιστεί και ο Sebastian Castellano φαίνεται να είναι ο μόνος που μπορεί να λύσει το μυστήριο… ή μήπως όχι;

Το The Evil Within ενώνει με έναν παράξενο τρόπο στοιχεία ψυχολογικού τρόμου, κυνηγητού, stealth και action, κι έτσι καταφέρνει να δημιουργήσει μια πρωτότυπη εμπειρία και μια καλά μελετημένη ισορροπία που δεν μπορεί παρά να σε τρομοκρατήσει και να σε κάνει να εκσφενδονίσεις το χειριστήριο από τα χέρια σου. Ειδικά δε όταν αντιμετωπίσεις για πρώτη φορά αυτό:

Για άλλη μια φορά, μπράβο Shinji!

Darkwood
Acid Wizard Studios | 17/7/2017 – PC, Mac, Linux

Η ιστορία με το εν λόγο παιχνίδι είναι κάπως ασυνήθιστη. Το Darkwood κυκλοφόρησε κανονικά στο Steam (πρώτα σε early access στις 24 Ιουλίου), αλλά λίγες μέρες μετά, η εταιρία αποφάσισε να δημοσιεύσει το παιχνίδι της εντελώς δωρεάν, μέσω του Pirate Bay (θέλοντας να αποφύγουν την διαρροή από άλλους – so called – πειρατές του διαδικτύου), ζητώντας όμως από τους παίκτες να το κατεβάσουν κανονικά από το Steam αφού το τερματίσουν (ή και όχι) και να αφήσουν μια κριτική βασισμένη στην εμπειρία τους με αυτό.

Η παράτολμη αυτή κίνηση την Acid Wizard πέτυχε, και το παιχνίδι έγινε ξαφνικά αρκετά διάσημο και πετυχημένο. Και πώς να μην γίνει άλλωστε μιας και είναι όντως εξαιρετικό και απίστευτα αγχωτικό.

Στο Darkwood αναλαμβάνεις τον έλεγχο ενός ανώνυμου χαρακτήρα, ο οποίος έχει παγιδευτεί σε αυτό το σκοτεινό δάσος και προσπαθεί να βρει την έξοδο. Η έξοδος όμως ίσως και να μην υπάρχει…

Το Darkwood είναι φτιαγμένο από μια πολύ όμορφη αλλά δύσκολη – για τον παίκτη – συνταγή, που αποτελείτε από εξερεύνηση, συλλογή πόρων, crafting και επιβίωση. Όσο ακόμα είναι μέρα και υπάρχει φώς (ως πρωταγωνιστής) πρέπει να εξερευνείς τα δάση, να αποφεύγεις εχθρούς και να προχωράς πιο κοντά στην έξοδο από το δάσος. Όταν όμως έρχεται η νύκτα, πρέπει να προετοιμαστείς για μια πολύ ανατριχιαστική εμπειρία, καθώς διάφορα πλάσματα τριγυρνάνε ανεξέλεγκτα στο δάσος, και βρίσκονται πάντα λίγα μέτρα πίσω σου, ακόμα και σε σημεία που νομίζεις πως είσαι ασφαλής…

Το παιχνίδι μπλέκει πολύ ωραία αυτά τα στοιχεία, τα οποία απογειώνονται χάρη στην εξαιρετική του ατμόσφαιρα και το creepy σενάριό του.

Αν θες να ζήσεις κι εσύ κάποια βράδια στο Σκοτεινό Δάσος, δεν έχεις παρά να κατεβάσεις το παιχνίδι από εδώ ως ένας καλός νομοταγής πολίτης, μην έχοντας καμία φοβία παρανομίας. Βεβαιώσου όμως πρώτα: είσαι σίγουρος πως θες να μπεις στο δάσος;

Until Dawn
Supermassive Games | 25/7/2015 – PS4

Αυτό το exclusive του Playstation 4 είναι (κυριολεκτικά) φτιαγμένο όπως μια ταινία με νέους που χάνονται σε ένα απομονωμένο προάστιο και με κάτι διαλομένα πλάσματα να τους ξεκληρίζουν έναν προς έναν. Αυτό όμως που η Supermassive Games κάνει διαφορετικά, είναι πως δίνει σε σένα – ναι εσένα δείχνω, μην κοιτάς πίσω σου – τον ρόλο του καθ’ ενός από αυτά τα παιδιά· και όχι μόνο αυτό αλλά σου δίνει και την πλήρη εύθηνη των πράξεών τους! Είναι λοιπόν στα δικά σου χέρια το αποτέλεσμα του παιχνιδιού. Μπορείς να σώσεις τους πάντες, μπορείς να σώσεις επιλεκτικά δυο-τρείς ή και κανέναν. Το Until Dawn λοιπόν σε κάνει σκηνοθέτη και σεναριογράφο στο ίδιο του το concept, με το αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικό και εθιστικό, ενώ το καλύτερο είναι πως υπάρχουν δεκάδες εναλλακτικά φινάλε!

Το παιχνίδι δεν χάνει στον παράγοντα του fear factor, καθώς ένα σου τόσο δα λαθάκι μπορεί να σου κοστίσει μια αθώα ψυχή, η οποία θα φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο με τους πιο φρικτούς τρόπους.

Το Until Dawn καταφέρνει να εξισορροπήσει με έναν εξαιρετικό τρόπο την ατμόσφαιρα, το άγχος και τον τρόμο κι έτσι σε κάνει να είσαι κι εσύ ένα μέρος του.

5. Outlast 2
Red Barrels | 25/4/2017 – PC, PS4, XONE & 27/3/2018 – Nintendo Switch

Γενικά το Outlast θα μπορούσε να είναι μια κατηγορία από μόνο του. Εμπνευσμένο από το Amnesia αλλά διαφοροποιημένο ως προς την προσέγγιση, το δεύτερο παιχνίδι στο σύμπαν που δημιούργησαν οι καναδοί, καταφέρνει να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το πρώτο και να βελτιώνεται σε αρκετά άλλα. Ο τρόμος παραμένει ίδιος, αλλά πλέον ο χαρακτήρας βρίσκεται στο έξω κόσμο, και πιο συγκεκριμένα σε ένα χωριό της Αριζόνας, το οποίο πλήττεται από έναν τρομακτικά ακραίο φονταμενταλισμό κι έτσι τα πράγματα εκεί δεν είναι και ιδιαίτερα ευοίωνα.

Αυτό διαπιστώνει και ο πρωταγωνιστής Blake Langermann, ο οποίος πήγε απλά να τραβήξει δυο-τρεία πλάνα για ένα ρεπορτάζ μιας εξαφανισμένης γυναίκας ο φουκαράς, και καταλήγει να τρέχει, να κρύβεται και να προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν φοβερά αφιλόξενο τόπο. Ο Blake όμως ίσως να μην είναι τόσο αθώος όσο πιστεύουμε…

Το Outlast 2 είναι φρικιαστικό, αγχωτικό, ατμοσφαιρικό και τρομακτικό με όλη την έννοια της λέξης, ενώ οι εικόνες που θα δεις θα σου μείνουν χαραγμένες ακόμα και πολύ μετά τον τερματισμό του. Για να ακριβολογώ, ακόμα και το trailer του σου τις προσφέρει.

Resident Evil 7: Biohazard
Capcom | 24/1/2017 – PC, PS4, XONE

Ποίος θα μας το’ λεγε πως σε λίστα με τη λέξη «τρομακτικό» στον τίτλο του θα βλέπαμε επιτέλους, μετά από τόσο καιρό, παιχνίδι της σειράς Resident Evil. Κι όμως, όχι μόνο υπάρχει κάπου στη λίστα, αλλά κατέχει και περίοπτη θέση.

Στο αριθμό τέσσερα λοιπόν, βλέπουμε το πετυχημένο Resident Evil 7: Biohazard, ένα περίεργο κράμα reboot-o-sequel της πολυαγαπημένης μας σειράς που έκανε διάσημο και αγαπητό προς το κοινό το survival horror genre με την κυκλοφορία του πρώτου παιχνιδιού το 1996. Το έβδομο παιχνίδι του franchise παίρνει μεγάλη έμπνευση και επιρροή από το original με το να σε τοποθετεί όχι σε έναν μεγάλο και αχανή τόπο, αλλά σε μια σκοτεινή και κλειστοφοβική έπαυλη της Λουιζιάνα. Εκεί φτάνει ο πρωταγωνιστής Ethan Winters, έπειτα από ένα βίντεο της συζύγου του που τον παρακαλεί να πάει να την βρει. Ο Ethan ανακαλύπτει πως η επιβλητική έπαυλη κρύβει τρόμους και μυστικά που δεν τολμούσε ούτε καν να φανταστεί.

Το έβδομο κεφάλαιο της σειράς αποδεικνύεται σωτήριο και ελπιδοφόρο για τους funs και μη της σειράς, καθώς εγκαταλείπει τα έντονα πιστολίδια και την δράση, και επιστρέφει σε ένα gameplay που κύριο ρόλο έχει η επιβίωση και ο τρόμος.

Η κάθε γωνιά της έπαυλης των Baker κρύβει τρόμους που θα σε ανατριχιάσουν και θα σε κάνουν να σκεφτείς και δεύτερη φορά αν θες να κλείσεις τα φώτα στο δωμάτιό σου.
Αααα και μια “φιλική” πρόταση: Αν θέλετε το Resident Evil 7 να ξεδιπλώσει πάνω σας όλη του την φρικιαστική δύναμη, τότε παίξτε το παιχνίδι με VR…

Να είστε σίγουροι πως η εμπειρία αυτή δεν συγκρίνεται με ένα απλό playthrough, μιας και το παιχνίδι ψηφίστηκε ως το καλύτερο VR Game για το 2017!

Alien: Isolation
Creative Assembly | 7/10/2014 – PC, PS4, XONE, PS3, X360, Mac, Linux

Το Alien είναι ένα ακόμα ταλαιπωρημένο και αμαυρωμένο φήμης franchise, τόσο ως προς τα video games του όσο και στις ταινίες του. Αυτό μερικές φορές συμβαίνει επειδή η πολύ μεγάλη επιτυχία φτάνει στο να σαθρώνει ένα franchise, ακόμα και τα θρυλικά, όπως εκείνα της κλίμακας του Alien. Μετά λοιπόν από αλλεπάλληλες αποτυχημένες προσπάθειες μια πετυχαίνει… και με το παραπάνω!

Το Alien: Isolation κυκλοφορεί το 2014 και ο κόσμος κάνει λόγο για το πιο τρομακτικό παιχνίδι της χρονιάς. Το gameplay του δεν σε θέλει πια να πυροβολείς εξωγήινους με βαριά και φανταχτερά όπλα, αλλά να κρύβεσαι, να τρέχεις και να κρατάς την αναπνοή σου κάθε φορά που αντικρίζεις ενοποιών σου το φοβερό και τρομερό Xenomorph.
Η Creative Assembly έφερε μια νέα και σκοτεινή τροπή στο σύμπαν του franchise, δίνοντάς σου τον ρόλο της κόρης της Ellen Ripley, Amanda· προσθέτοντας με αυτόν τον τρόπο το πόνημά της στη σειρά Alien, και πιο συγκεκριμένα ανάμεσα από την πρώτη και την δεύτερη ταινία (δηλαδή στις καλύτερες).

Έτσι λοιπόν ως Amanda αναλαμβάνεις να εξερευνήσεις τον γιγαντιαίο διαστημικό σταθμό Sevastopol προς αναζήτηση ενός καταγραφέα στον οποίο η Ellen φαίνεται να αφήνει ίχνη για το που βρίσκεται. Η Amanda λοιπόν φτάνει στον Sevastopol, αλλά σαν καλό παιχνίδι τρόμου που σέβεται τον εαυτό του, ο παίκτης εγκλωβίζεται σε ένα αέναο κυνηγητό με το Xenomorph, το οποίο δεν είναι η μόνη απειλή στο σκάφος…

Αυτό που κάνει το παιχνίδι ξεχωριστό, πέραν του εξαιρετικού plot και την προσοχή του στην λεπτομέρεια, είναι πως το Alien έχει δική του βούληση και μπορεί να ξεπηδήσει από σημεία που ούτε καν το περιμένεις και που δεν είναι καν σεναριογραφημένα. Το Alien: Isolation λοιπόν βραβεύεται ως το παιχνίδι με την καλύτερη τεχνητή νοημοσύνη μιας και δεν υπάρχει σωτηρία άπαξ και σε δει το Xenomorph.

Το Alien στο Alien: Isolation τηρεί κατά γράμμα το «A Perfect Organism» των ταινιών!

Amnesia: The Dark Descent
Frictional Games | 8/9/2010 – PC, Mac, Linux & 22/11/2016 – PS4

Πριν γκρινιάξετε πως είναι παλιό, οφείλω να πω πως εφόσον πιάνει την δεκαετία, τότε είμαι ακόμα εντός θέματος. Αλλά ο λόγος που μπήκε δεύτερο στη λίστα, είναι πως πέραν του πολύ ατμοσφαιρικού του setting και του ανυπέρβλητα τρομακτικού του gameplay, το πρώτο Amnesia θεωρείται, πια, ως ένα ιστορικό παιχνίδι. Και γράφω ιστορικό διότι άνοιξε τον δρόμο και διαμόρφωσε το ρεύμα τον νέων survival horror games. Πλέον ο παίκτης δεν μπορεί να πολεμήσει τους εχθρούς του, αλλά αντ’ αυτού πρέπει να κρύβεται και να αποφεύγει την οποιαδήποτε επαφή μαζί τους. Το sources management είναι ακόμα ενεργό και το stealth ένα αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής εμπειρίας.

Το Amnesia: The Dark Descent έκανε δικαίως πάταγο και από την μία μέρα στην άλλη, μια μικρή ανεξάρτητη σουηδική εταιρία έγινε πασίγνωστη στον χώρο, και προκάλεσε την δημιουργία δεκάδων χιλιάδων μικρών indie παραγωγών, δίνοντας έτσι πνοή στην παραφορτωμένη βιομηχανία. Πολλά άλλωστε από τα παιχνίδια αυτής της λίστας είναι εμπνευσμένα από τους μηχανισμούς του Amnesia.

Μην ξεχνάμε επίσης πως το εν λόγο παιχνίδι έφερε στην κορυφή και έκανε τον PewDiePie τον μεγαλύτερο youtuber του κόσμου!

Bonus: P.T. (a.k.a Silent Hills)
7780’s Studios | 12/7/2014 – PS4

Πριν περάσουμε στο νούμερο ένα, κάλο θα ήταν να αποθέσουμε έναν ακόμα φόρο τιμής σε ένα παιχνίδι που δεν είδε ποτέ το φώς της κυκλοφορίας και πέθανε πριν καλά – καλά φτιαχτεί ολόκληρο.

Το P.T. ήταν το επόμενο κεφάλαιο στο Silent Hill και θα ήταν δημιουργημένο από τον Hideo Kojima και τον (βραβευμένο πλέον με Όσκαρ σκηνοθεσίας) Guillermo del Toro, ενώ στον πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν ο star του The Walking Dead και αγαπητός από το κοινό, Norman Reedus. Το παιχνίδι όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Η παραγωγή του σταμάτησε. Ο Kojima και ο del Toro έφυγαν. Το project, προς απογοήτευση όλων μας, πέθανε. Το μόνο που έμεινε να θυμόμαστε είναι εκείνο το διάσημο και φρικιαστικό playable teaser το οποίο αν δεν το είχες κατεβάσει στο μικρό χρονικό διάστημα που ήταν διαθέσιμο στο Playstation 4 Store, τότε έχασες κάθε ευκαιρία που υπήρχε για να το παίξεις.

Το P.T. μένει να μας θυμίζει και να μας κάνει να φανταζόμαστε το τι παιχνιδάρα θα ήταν αν ποτέ κυκλοφορούσε ολόκληρο.

So long Silent Hills…

Outlast (μαζί με το DLC Whistleblower)
Red Barrels | 4/9/2013 – PC, 5/2/2014 – PS4, 19/6/2014 – XONE, 31/3/2015 – Linux & 27/2/2018 – Nintendo Switch

Ξέρω τι θα σκεφτείτε «μα έβαλες τόσα παιχνίδια στην λίστα που είναι τρομακτικότερα και μπλα μπλα μπλα…» εεε εμένα αυτό με τρόμαξε περισσότερο, τι να κάνω δηλαδή; Το Outlast ήταν και παραμένει μια φρικιαστική εμπειρία μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι αράδες.
Το Outlast μπαίνει πρώτο γιατί κανέναν άλλο παιχνίδι δεν με έκανε να νιώσω τόσο αβοήθητος και τόσο τρομαγμένος. Το Outlast είναι από εκείνα τα παιχνίδια στα οποία κοιτάς ίσα με δέκα φορές μια γωνία που πρόκειται να στρίψεις πριν καν στρίψεις, με τον φόβο του τι θα φωλιάζει εκεί· και σχεδόν πάντα κάτι θα φωλιάζει…

Στο παιχνίδι αναλαμβάνεις τον ρόλο του Miles Upshur, ενός φιλόδοξου δημοσιογράφου και ερευνητή, ο οποίος οδηγείτε, έπειτα από μια ανώνυμη πληροφορία, στο Άσυλο για φρενοβλαβείς του Mount Massive, οπού φήμες μιλούν για απάνθρωπα πειράματα πάνω σε ανθρώπους. Εκεί η αρρώστια και η φρίκη είναι πανταχού παρόν και το σκοτάδι είναι – κυριολεκτικά – ένας από τους βασικούς εχθρούς. Ο μόνος σου φίλος είναι μια κάμερα με νυκτερινή όραση που φτάνει ίσα – ίσα να φωτίσει τον δρόμο σου, έχοντας όμως ισχνή ποικιλία από μπαταρίες.
Το gameplay του αποτελείτε από stealth, γρήγορα αντανακλαστικά και κρυφτό από τους διάφορους εχθρούς που συναντάς. Σε αντίθεση με το Amnesia, εδώ η ταχύτητα είναι γρηγορότερη και η φρίκη πιο ζωντανή. Τα ίδια στοιχεία συναντάμε και στο DLC του με τίτλο Whistleblower, το οποίο ρίχνει φως σε άλλες πτυχές του plot και εκεί χειρίζεσαι τον Waylon Park, τον άνθρωπο που σου στέλνει την ανώνυμη πληροφορία (εντάξει, τώρα που έγραψα τ’ όνομα του δεν είναι τόσο ανώνυμο, αλλά τέλος πάντων).
Και τα δυο playthrough που θα κάνετε θα σας φανούν χορταστικότατα και απίστευτα μα απίστευτα αγχωτικά.

Ξέρω πως πριν έγραψα ότι το δεύτερο βελτιώνει αρκετά πράγματα σε σχέση με το πρώτο, αλλά η κλειστοφοβική αίσθηση της απόλυτης μοναξιάς και του αβοήθητου δεν είναι εύκολο να συγκριθεί με το δεύτερο.

Διαβάστε ακόμα: