Κινηματογραφικά κλισέ (Μέρος Α’)

Σήμερα θα μιλήσουμε για τα κνηματογραφικά κλισέ, που λίγο πολύ τα βλέπουμε σε όλες τις ταινίες. Τα έχουμε βαρεθεί και ταυτόχρονα μπορεί να μας κακοφανεί αν δεν τα δούμε.

Ο κακός παίρνει τον χρόνο του…

Ο κακός θέλει/πρέπει να σκοτώσει ο ίδιος τον ήρωα και συνήθως δεν θα το κάνει αμέσως.. Θα πάρει τον χρόνο του και θα του αποκαλύψει λεπτομερώς το σχέδιο του. Είναι ένα κλισε δίχως αποκλειστικό είδος μιας που το συναντάμε στα super-hero movies, στα Harry Potter, στις ταινίες δράσεις και φυσικά αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό των κακών του 007.

Το (παράλογο) αίσιο τέλος

Κόντρα σε όλους και σε όλα, η ταινία θα έχει αίσιο τέλος. Ο ήρωας (ή οι καλοί αντίστοιχα) θα ξεκληρίσει ολομόναχος, με μια σφεντόνα αν χρειαστεί, ολόκληρο στρατό και η ταινία θα έχει αίσιο τέλος. Μαζί με το επίσης κλισέ, ότι θα σώσει το κορίτσι, σχηματίζεται το κλασικό «και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς…..». Υπάρχει η κάθαρσις, υπάρχει και το παράλογο..

Η επιστήμη όλα τα μπορεί

Το συνηθέστερο κλισέ των sci-fi ταινιών (και σειρών) είναι εκείνη η επιστημονική εξήγηση, που ξεφεύγει από το απαραίτητο fiction στοιχείο και απλά κολλάει όσες περισσότερος ψευδοεπιστημονικές λέξεις/όρους στη σειρά μπορεί. Μετά από λίγο φυσικά θα ακουστεί από κάποιον, που δε γνωρίζει τίποτα ή βαριέται να σκεφτεί, και η κουραστική πλέον (υποτίθεται comic relief) ατάκα “μιλά στη γλώσσα μας” προς σε όποιον επιστήμονα εξηγεί το εκάστοτε φαινόμενο. Το ίδιο κλισέ είναι κι ο επιστήμονας, που πάντα θα μιλήσει λες και κάνει διάλεξη…. Ακόμα ένα κλισέ είναι φυσικά, ότι ο οποιοσδήποτε επιστήμονας ανεξαρτήτως ειδικότητας μπορεί να επιλύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα ή έστω να το περιορίσει. Τι κι αν είναι μηχανικός ή χημικός ο άλλος, μια εγχειρισούλα θα την κάνει. Ευτυχώς έχει αρχίσει να υποχωρεί αυτό το φαινόμενο.

Το hacking σε δευτερόλεπτα

Στο ίδιο ψευδοεπιστημονικό σκεπτικό με το πάνω κινείται το κλισέ του χάκερ, που μέσα σε ένα πεντάλεπτο έχει χακάρει το πεντάγωνο. Αντίστοιχα θα ακουστούν τα ειρωνικά σχόλια περί του χαμηλού επιπέδου της κυβερνο-ασφάλειας του εκάστοτε στόχου.

Μάχη, τσάι και συμπάθεια

Κάθε ταινία με μάχη, που σέβεται τον εαυτό της, οφείλει να βάλει δυο από τους ήρωες ή τον κακό με τον ήρωα να πιάσουν χαλαρή κουβεντούλα ανενόχλητοι, ενώ τριγύρω το αίμα ρέει άφθονο. Αντίστοιχα μια σκηνή μονομαχίας, σε αντίθεση με την πραγματικότητα, μπορεί να κρατήσει αρκετά λεπτά για να κορυφωθεί η αγωνία. Στα σχετικά άστοχα κλισέ εντάσσεται και η εμψυχωτική ομιλία πριν ξεκινήσει η μάχη. Στην πραγματικότητα η ομιλίες δινόντουσαν το πιθανότερο στο στρατόπεδο την προηγούμενη νύκτα.

Και τέλος το ηχητικό κλισέ και inside joke του κινηματογράφου ΑΥΤΗ ΕΔΩ Η ΚΡΑΥΓΗ