Συζητώντας με τη Ζωή, μια νέα σχεδιάστρια video games

Πριν λίγο καιρό ένα ωραίο μεσημέρι στο Άλσος Ν.Σμύρνης συναντήθηκαμε και μιλησαμε με τη Ζωή Μπουρμπούλη. Η Ζωή είναι μια νεαρή σχεδιάστρια video games, η οποία προσπαθεί να κάνει τα πρώτα της βήματα στο χώρο. Ως μέλος μιας ομάδας φοιτητών στο πλαίσιο της πανεπιστημιακής της εκπαίδευσης,σχεδίασε το Finding Bags, ένα video game για pc και tablet, το οποίο μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από εδώ. Συζητήσαμε για τη μέχρι τώρα πορεία της, τους στόχους της αλλά και για την ευρύτερη κατάσταση της βιομηχανίας των video games εντός κι εκτός συνόρων. Ας δούμε τι ειπώθηκε μες στις άκρες.

Ας ξεκινήσουμε με τα τυπικά. Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες και πού σπούδασες;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Για τις σπουδές μου έφυγα στη Σύρο στο τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ενώ τώρα, που τελείωσα τη σχολή, επέστρεψα στην Αθήνα προς το παρόν.

Ήθελες εξ’ αρχής να ασχοληθείς με τα video games, ήταν ο στόχος σου δηλαδή ή κατευθύνθηκες προς τα εκεί λόγω κάποιου συμβιβασμού ας πούμε;

Από την αρχή είχα ως όνειρο τον σχεδιασμό video games. Μπορεί από παλιά να είχα μια έφεση και μια αγάπη προς το σχέδιο και τη ζωγραφική και να αποτελούσε μια ιδανική δεύτερη επιλογή, αλλά ο σχεδιασμός των video games ήταν πάντα για μένα το κύριο αντικείμενο, με το οποίο θα ήθελα να ασχοληθώ

(έργο τη Ζωής)

Πως είναι η επαγγελματική αποκατάσταση και πόσο χρήσιμες είναι οι σπουδές σου στο συγκεκριμένο αντικείμενο;

Επαγγελματικά μπορώ να πω, πως είναι αρκετά καλά σε σύγκριση με άλλους κλάδους. Δεν απασχολούμαι φυσικά σε κάποια εταιρεία, που σχεδιάζει αποκλειστικά video games. Δεν υπάρχει τόσο μεγάλη βιομηχανία στην Ελλάδα ακόμα. Όμως η σχολή μου προσφέρει μια πιο σφαιρική γνώση θα έλεγα. Δηλαδή έχουμε διάφορα μαθήματα κάποιες φορές τελείως άσχετα μεταξύ τους π.χ. από ανώτερα μαθηματικά έως σχεδιασμό stop motion animation ταινίας, για να καταλάβεις. Σαν νήπια παίζουμε με πλαστελίνες (συμπλήρωσε γελώντας), τέλος πάντων.. Αυτό από την μια μεταφορικά και κυριολεκτικά ίσως σε τρελαίνει, από την άλλη όμως σου προσφέρει μια γενικότερη γνώση. Μέσα σε μια ομάδα σχεδιασμού εφαρμογών για παράδειγμα είναι άκρως χρήσιμη. Σε κάνει στην ουσία τον κοινό τόπο όλων των άσχετων μεταξύ τους ειδικοτήτων. Είσαι το πρόσωπο, που μπορεί να συνεννοηθεί με όλους και να τους οργανώσει, αν χρειαστεί.

Πως είναι το τοπίο στη χώρα μας, όσον αφορά το σχεδιασμό video games;

Όπως είπα δεν υπάρχει ακόμα κάποια μεγάλη βιομηχανία στην Ελλάδα. Υπάρχουν κάποιες μικρές εταιρείες αλλά καμία σχέση με τα επίπεδα του εξωτερικού. Τα περισσότερα παιχνίδια, που σχεδιάζονται στη χώρα μας είναι από μικρές ομάδες, που το κάνουν γιατί το γουστάρουν και στηρίζονται οικονομικά από τυχόν επιδοτήσεις και συνεισφορές τρίτων (π.χ.kickstarter κτλ). Όπως ξεκίνησε το Witcher για παράδειγμα από μια μικρή ομάδα Πολωνών. Πάντως υπάρχει κίνηση στον συγκεκριμένο τομέα. Όταν το πρωτοέψαξα, περίμενα να μην υπάρχει τίποτα στη χώρα μας, αλλά ασχολούνται αρκετοί. Πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος video game ως σχεδιάστρια και ως παίκτρια αντιστοίχως;

Τα παιχνίδια που έχω σκοπό να σχεδιάσω είναι indie, οι περισσότεροι έτσι ξεκινάνε. Γενικά μου αρέσουν τα παιχνίδια, που έχουν μια ρετρό αίσθηση, και το ρετρό gameplay είναι από τα αγαπημένα μου, (πχ legend of zelda). Τα πιο fun για μένα είναι τα hack and slash για κονσόλες, και rpg για pc!

Μίλησε μας τώρα για το Finding Bags. Πως προέκυψε γενικά σαν project αλλά και σαν περιεχόμενο/θέμα, ποια η συμμετοχή σου σε αυτό;

Από τη σχολή ουσιαστικά. Το παιχνίδι έγινε για μια ΜΚΟ, τη Life Debag. Πρόκειται για μια οργάνωση, που έχει ως στόχο να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για τις βλαβερές επιπτώσεις της χρήσης της πλαστικής σακούλας. Εμείς αναλάβαμε να δημιουργήσουμε ένα παιχνίδι σοβαρού σκοπού για παιδιά. Σε αυτό δουλέψαμε τρία άτομα, ο Γιώργος Μπακλατζής, ο Λάμπρος Φραγκέδης και εγώ. Όλοι μαζί δουλέψαμε στην ιδέα και στο design του παιχνιδιού. Τα αγόρια έκαναν τον κώδικα και εγώ τα γραφιστικά, μαζί με άλλη μια κοπέλα, που έκανε τον πρωταγωνιστή.

Το παιχνίδι εξελίσσεται σε μια υποθαλάσσια πίστα με πρωταγωνιστή ένα νεαρό παιδί, το οποίο έχει φτάσει εκεί με το ερευνητικό πλοίο μιας Μ.Κ.Ο με σκοπό τον καθαρισμό της θάλασσας. Αποτελείται από 5-6 επίπεδα, τα οποία αντιπροσωπεύουν διαφορετικά επίπεδα βάθους της θάλασσας. Κάθε επίπεδο ξεκλειδώνεται αφού μαζευτεί ένας συγκεκριμένος αριθμός σκουπιδιών. Σκοπός του παίχτη είναι να μαζέψει σκουπίδια από την ήδη μολυσμένη θάλασσα, πριν τελειώσει ο χρόνος ή πριν το ποσοστό μόλυνσης της θάλασσας αυξηθεί πάρα πολύ λόγω πολλών σκουπιδιών.

Παράλληλα εμφανίζονται υποθαλάσσια ζώα, τα οποία χρειάζονται την παρέμβαση του παίχτη, για να σωθούν από τα σκουπίδια της θάλασσας. Ακόμα υπάρχουν συμβάντα, που αυξάνουν τον αριθμό τον σκουπιδιών στην θάλασσας (πχ τάνκερ που αδειάζουν σακούλες στην θάλασσα, αέρας και υπόγεια ρεύματα που φέρνουν και άλλα σκουπίδια μέσα στην πίστα). Για κάθε σκουπίδι, που μαζεύει, παίρνει μπόνους χρόνο και το ποσοστό της μόλυνσης πέφτει. Στο UI του παιχνιδιού περιλαμβάνονται 2 σημαντικά πράγματα. Το πρώτο είναι η μπάρα χρόνου που συνεχώς μειώνεται και το δεύτερο είναι η μπάρα που δείχνει το ποσοστό μόλυνσης της θάλασσας.

Έχεις σχεδιάσει κι άλλα παιχνίδια και ο ποιος ο ρόλος σου σε αυτά;

Ναι, με τον Λάμπρο έχουμε σχεδιάσει άλλο ένα παιχνίδι μαζί, το οποίο είναι ακόμα demo. Αυτό έγινε πάλι στην σχολή, για ένα σχετικό μάθημα. Λέγεται ΄΄Space Ninjas Vs Space Nazis ‘’ και είναι ένα action adventure, sci-fi ,sidescrolling που εκτυλίσσεται στο μακρινό μέλλον στη Γη και σε άλλους πλανήτες, που έχουν καταλάβει δικτάτορες εξωγήινοι. Ο βασικός χαρακτήρας του demo είναι μια γυναίκα ninja. Έχουμε σκοπό να το συνεχίσουμε σύντομα!

Πόσο δύσκολο είναι να σχεδιάσεις ένα παιχνίδι σαν το Finding Bags;

Δεν μπορώ να πω, ότι ήταν δύσκολο, εξάλλου άμα κολλούσαμε σε κάποιο σημείο, είχαμε και τον καθηγητή να μας βοηθάει. Ίσως η μόνη δυσκολία ήταν το, ότι είχαμε λίγο χρόνο, και ο καθένας μας διαφορετικά μαθήματα και υποχρεώσεις παράλληλα. Το παιχνίδι δηλαδή πραγματοποιήθηκε σε περίπου ένα μήνα!

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ρόλος – τομέας κατά τον σχεδιασμό ενός video game;

Η δημιουργική διαδικασία, δηλαδή από σύλληψη της ιδέας μέχρι πιο αναλυτικά στάδια όπως το level design, και προφανώς ό,τι έχει να κάνει με το καλλιτεχνικό κομμάτι, δηλαδή από το concept art μέχρι την δημιουργία sprites.

Πως είναι τα πράγματα στην παγκόσμια βιομηχανία των video games;

Υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός. Οι περισσότεροι, που σχεδιάζουν παιχνίδια μπαίνουν μέσα οικονομικά. Είναι πολύ μικρό το ποσοστό των παιχνιδιών, που ισοφαρίζουν τα έξοδα, πόσο μάλλον να φέρουν και κάποιο κέρδος. Ακόμα και με το Steam δηλαδή, που ήταν ένα βήμα παραπέρα, δεν άλλαξε κάτι δραματικά

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου τίτλοι video games;

Bioshock, Legend of Zelda, Borderlands, Child of light (τσεκαρετε το, το gameplay που αγαπήσαμε από τα παλιά ff, με τέλειο art!)

Ποιο ήταν το πρώτο που έπαιξες και ποιο θα ήθελες να ξαναπαίξεις σαν αν ήταν η πρώτη φορά αν μπορούσες;

Τα πρώτα παιχνίδια, που έπαιξα ήταν τα Pokemon στο Game boy advanced, και τα έχω τερματίσει όλα πάνω από μία φορά! Σίγουρα αυτά θα ήθελα να ξαναπαίξω.

(έργο της Ζωής)

Ποια είναι τα σχέδια σου για μέλλον; Έχεις κάποιο νέο project στα σκαριά;

Μελλοντικά στόχος μου είναι να φύγω στο εξωτερικό. Μέχρι τότε όμως θέλω να αναβαθμίσω το πορτφόλιo μου. Έχω μια ιδέα για ένα παιχνίδι, το οποίο θα είναι 2D platformer. Το gameplay θα μοιάζει με αυτό από τα παλιά final fantasy, δηλαδή θα έχει στοιχεία rpg. Όσον αφορά το story, δεν μπορώ να αποκαλύψω πολλά πράγματα ακόμα, μόνο ότι θα είναι epic fantasy και γενικά κωμικό.

Τελειώνοντας περιέγραψε μας τη βασική διαδικασία σχεδιασμού ενός μεγάλου video game.

Το πρώτο βήμα είναι ο ιδεασμός. Πως θα είναι το παιχνίδι, δηλαδή το look and feel του παιχνιδιού, το gameplay, και τι θα το κάνει να ξεχωρίζει. Ύστερα πολλάαα σκίτσα για τα γραφικά, για την αισθητική, για τις πίστες, για το gameplay, για τα πάντα. Έπειτα ξεκινάει η ανάπτυξη των γραφικών και ο κώδικας. Όταν το παιχνίδι είναι playable ξεκινάνε τα tests και διορθώσεις. Στο τέλος το παιχνίδι πρέπει κάπου να διανεμηθεί. Γενικά είναι μια περίπλοκη διαδικασία, κατά προτίμηση κυκλική. Αναλόγως με το παιχνίδι μπορούν να προστεθούν πολλά διαφορετικά στάδια και οι ομάδες μεγαλώνουν. Για παράδειγμα, μια μεγάλη εταιρία θα έχει ξεχωριστά άτομα για το concept art, για το level design, για τα mechanics, για marketing. Σε μια μικρή ομάδα συνήθως στα πρώτα και στα τελευταία στάδια θα συμμετέχουν όλοι, και μετά θα χωριστούν σε κώδικα και γραφικά.

Λοιπόν Ζωή, σε ευχαριστώ εκ μέρους του Geek Cultura για τον χρόνο σου και σου ευχόμαστε τα καλύτερα για το μέλλον! Συγχαρητήρια σε σένα και στους συνεργάτες σου.

Κι εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ, που μου δώσατε την ευκαιρία να προβάλω τη δουλειά μου.

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε τα προφίλ της Ζωής:

Behance

Panoramix149

Διαβάστε ακόμα: