Last kingdom 3ος κύκλος (spoiler free review)

Για όσους τυχόν είτε δε ξέρουν τη σειρά είτε δεν έχουν κάτσει να την δουν ακόμα, ας κάνω μια σύντομη περίληψη,

Η σειρά βασίζεται στη σειρά ιστορικών μυθιστορημάτων “The Saxon Stories” του Bernard Cornwell (1944-). Η ιστορία της διαδραματίζεται στην Αγγλία του 9^ου και 10^ου αιώνα, όπου έχουμε τις συγκρούσεις μεταξύ των γηγενών Σαξόνων και των Βορείων κατακτητών, κοινώς των Βίκινγκ/Danes. Βρισκόμαστε στην περίοδο βασιλείας του Αλφρέδου του Μέγα (Alfred) του Wessex. Είναι η περίοδος, όπου γεννιέται και το όραμα μιας ενωμένης Αγγλίας, η οποία ως τότε ήταν χωρισμένη σε βασίλεια και ρημαζόταν από τις επιδρομές των Βίκινγκ. Το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, σε αντίθεση με άλλα ιστορικά της, είναι φανταστικό. Είναι ο Uhtred of Bebbanburg, ο γιος ενός Σάξονα ευγενή, που μετά τον θάνατο του πατέρα του στη μάχη, αιχμαλωτίζεται από τους Βίκινγκ και μεγαλώνει ως ένας από αυτούς. Η διπλή ταυτότητα του Uhtred και η ως συνέπειας της εσωτερική διαμάχη μεταξύ της ευγενικής σαξονικής του καταγωγής και της ανατροφής του από τους Βίκινγκ, θα είναι ένα από τα βασικά θέματα του χαρακτήρα και της σειράς. Ένα άλλο βασικό θέμα της σειράς θα είναι η σχέση του Uhtred με τον Alfred, μια σχέση πάθους κατά μια έννοια και αμοιβαίας ανάγκης. Ο πρώτος είναι ένας σπουδαίος πολεμιστής καταλυτικός για το μέλλον του βασιλείου του Wessex και της Αγγλίας ευρύτερα, ο δεύτερος είναι ένας οραματικός βασιλιάς, που καλείται να αντιμετωπίσει τη μια κρίση μετά την άλλη ονειρευόμενος ταυτόχρονα μια ενωμένη Αγγλία. Fun facts: ο Alfred ψηφίστηκε από τους Βρετανούς ως ο 14^ος πιο σημαντικός Βρετανός στην ιστορία της Βρετανίας. Ο χαρακτήρας του Uhtred βασίστηκε μερικώς στον Uhtred τον γενναίο έναν ευγενή του 11^ου αιώνα.

Το The Last Kingdom επέστρεψε λοιπόν μες στον Νοέμβριο, που μας πέρασε, για τον τρίτο του κύκλο. Αυτή τη φορά το Netflix ανέλαβε εξ’ ολοκλήρου την παραγωγή της σειράς, σε αντίθεση με τους δυο προηγούμενους κύκλους, που ήταν μια συνεργασία με το BBC. Ίσως γι αυτό η σειρά άλλαξε στον βαθμό, που άλλαξε. Ο τρίτος κύκλος ήταν και ο καλύτερος της σειράς μέχρι τώρα κλείνοντας ένα μεγάλο κεφάλαιο της. Η ροή του σεναρίου ήταν αισθητά καλύτερη. Η πλοκή εξελίσσεται και εκτυλίσσεται με περισσότερη άνεση και αποφασιστικότητα, αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Έχουμε συγκρούσεις, δολοπλοκίες, ξεκαθαρίσματα. Διαδραματίζονται περισσότερα και σχετικά καινούρια πράγματα. Δεν έλειψαν και κάποιες εκπλήξεις (τουλάχιστον για μένα που δεν έχω διαβάσει τα βιβλία) είτε απαραίτητες για την αλυσίδα της πλοκής, είτε πρόσθετες. Όταν λέω εκπλήξεις δεν εννοώ απαραίτητα, ότι ήρθαν από το πουθενά και έφεραν τούμπα τη σειρά, αλλά μιλάω και για στροφές της ιστορίας, που φέρνουν μια ανανέωση, ανοίγουν έναν νέο δρόμο.

Όλη αυτή η αλλαγή στον τομέα της πλοκή έδωσε με τη σειρά της χώρο και για καλύτερες ερμηνείες ειδικά από το δίδυμο Alexander Dreymon (Uhtred) και David Dawson (Alfred). Ο Uhtred δε χάνει τη γοητεία του, αλλά δεν είναι τόσο μοντέλο όσο πριν, πάει πέραν αυτού. Η αλήθεια είναι πως στους προηγούμενους κύκλους είχε πέσει λίγο παραπάνω βάρος σε αυτή την πλευρά του χαρακτήρα, απ’ όσο χρειαζόταν. Σε αυτόν τον κύκλο έχουμε από την πλευρά των Βίκινγκ την ένταξη των Ola Rapace ως Bloodhair και Magnus Bruun ως Cnut, με τους χαρακτήρες τους λίγο πολύ να εξελίσσονται από νωρίς ως ανταγωνιστές του Uhtred κι όχι μόνο, ενώ η Thea Sofie Loch Næss ως Skade θα αποδειχθεί καταλυτική φιγούρα για την εξέλιξη του κύκλου. Αυτή η νέα τριάδα φέρνει μια νέα άκρως καλοδεχούμενη δυναμική. Αν δε με απατά η μνήμη μου συγκρίνοντας με τις προηγούμενες χρονιές, είδαμε και περισσότερες μάχες σε αυτόν τον κύκλο. Η ευρύτερη αίσθηση του κύκλου είναι αυτή της βελτίωσης και στην ιστορία και στην παραγωγή-σκηνοθεσία. Είχαμε και κάποιες πολύ ωραίες σκηνές, με την καλύτερη να είναι κατ’ εμέ η τελευταία σκηνή μεταξύ Alfred και Uhtred. Γενικότερα σε αυτόν τον κύκλο το εν λόγω δίδυμο θύμισε περισσότερο το επίσης πολύ ενδιαφέρον Ecbert – Ragnar από Vikings, ίσως να επηρεάστηκαν από εκεί, ποιος ξέρει. Κατά τα άλλα Last Kingdom και Vikings έχουν ελάχιστα κοινά.

Συμπερασματικά η σειρά στον τρίτο της κύκλο βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς της ως έναν βαθμό. Δεν σε αφήνει με το στόμα ανοικτό σε καμία περίπτωση, αλλά σε αντίθεση με τους προηγούμενους κύκλους δεν έπιασα τον εαυτό μου να τη βαριέται. Ήταν ένας τίμιος κύκλος, που έκλεισε πολύ ωραία ένα κεφάλαιο για τη σειρά, έχοντας γυρίσει τη σελίδα για το επόμενο. Δεν ανακοινώθηκε τέταρτος κύκλος ακόμα και ίσως να μην υπάρξει. Έτσι όπως έκλεισε πάντως ο κύκλος, μπορεί με άνεση να κλείσει και η σειρά άκρως ικανοποιητικά.

Διαβάστε ακόμα: