Βιβλιοπαρουσίαση: Ακούω τις Σειρήνες στο Δρόμο, του Adrian Mckinty

Όσοι είχαμε διαβάσει το πρώτο βιβλίο της σειράς με τον Αστυνόμο Σον Ντάφι, νομίζω ότι σίγουρα περιμέναμε τη συνέχεια με ανυπομονησία. Ο Adrian McKinty έχει την ικανότητα να σε βάζει στο κλίμα της Β. Ιρλανδίας της δεκαετίας του ’80, όπου οι επιθέσεις του IRA ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο. Όταν η πιο συνηθισμένη κίνηση των αστυνομικών πριν μπουν στο αυτοκίνητο, ήταν να κοιτάνε κάτω από το αυτοκίνητο για βόμβα, καταλαβαίνει κανείς την κατάσταση που επικρατούσε και το διάχυτο αίσθημα ανασφάλειας.

Τα χαρακτηριστικά που αγαπήσαμε στον Σον Ντάφι είναι και πάλι εδώ: Ειρωνεία, χιούμορ, κυνισμός, ατάκες, ετοιμολογία. Εμπιστεύεται τη διαίσθηση του, είναι λάτρης των ωραίων γυναικών, είναι ξεροκέφαλος και δεν παρατάει μια υπόθεση ακόμα κι αν τον διατάξουν για το αντίθετο και δεν διστάζει να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο. Η πόλη Καρικφέργκους που μένει ο Ντάφι, προσφέρει το απαραίτητο σκηνικό έντασης, ώστε η ιστορία να γίνει ακόμα καλύτερη. Η αστυνομία της πόλης ασχολείται σε αυτό το βιβλίο με την υπόθεση της ανακάλυψης του κορμού ενός πτώματος μέσα σε μια βαλίτσα. Τα στοιχεία είναι μηδαμινά, το θύμα είναι αγνώστου ταυτότητας και ο τρόπος δολοφονίας δεν μοιάζει με τις τυπικές εκτελέσεις του IRA.

Τις ώρες που δεν ψάχνει για στοιχεία κάτω από τον γκρίζο βροχερό ουρανό, ο ντετέκτιβ πίνει vodka gimlet στο σπίτι και βάζει κάποιον δίσκο να τον συντροφεύει ή ακούει ράδιο Αλβανία, για να μάθει την σοσιαλιστική εκδοχή των ειδήσεων. Συνεχείς συγκρούσεις στο δρόμο, ρατσιστικές αντιλήψεις που πηγάζουν από την ανεργία και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, το μείζον πρόβλημα του αλκοολισμού, αυτοκτονίες, όλα υπό την κοινωνική και πολιτική ματιά του McKinty, χωρίς δασκαλίστικο ύφος, χωρίς ακραίες αντιλήψεις, αλλά μέσω αληθινών χαρακτήρων. Ο συνδυασμός της εξαιρετικής αστυνομικής ιστορίας με τον πολύ ενδιαφέροντα χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα που σε κάνει να θες να τελειώσεις το βιβλίο από την μια και να μην θες να τελειώσει από την άλλη.

Το «Ακούω τις σειρήνες στο δρόμο» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με ιστορικό υπόβαθρο, αλλά χωρίς εκτενείς αναφορές, μπερδεμένα γεγονότα και ανιαρές λεπτομερείς ιστορικές αναφορές. Ο Adrian McKinty έγραψε ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο που θα σε κρατήσει στις σελίδες του μέχρι να τελειώσει, στα ίδια επίπεδα με το πρώτο της σειράς, «Κρύο Χώμα». Συνδυάζει τα επιμέρους στοιχεία με πολύ έξυπνο και ενδιαφέρον τρόπο, περνάει μηνύματα, διαβάζεται μονορούφι και ειλικρινά, μόνο δύο αρνητικά βρήκα: α. τελείωσε και β. ο αστυνόμος Σον Ντάφι δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο για να κάνω παρέα μαζί του. Προτείνεται με όσους περισσότερους τρόπους θα μπορούσα να το δηλώσω, καθώς θεωρώ ότι η σειρά με τις ιστορίες του Σον Ντάφι είναι από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος.