Μιλώντας για τον πρώτο κύκλο Kidding (spoiler free review)

Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα κάποιοι πέφτουν ψυχολογικά αυτές τις μέρες κάποιοι χαίρονται και με το παραπάνω, παρόμοια συναισθήματα προκαλεί και το Kidding, για το οποίο θα μιλήσουμε έστω και αργοπορημένα σήμερα.

Πέρασαν 14 χρόνια από το Eternal Sunshine Of A Spotless Mind (2004) για να συνεργαστούν ξανά ο Jim Carrey και ο Michel Gondry, ο οποίος σκηνοθέτησε τα έξι από τα δέκα επεισόδια του πρώτου κύκλου του Kidding, ένα δημιούργημα του Dave Holstein. Το Kidding έρχεται στο Showtime και έχει ως κεντρικό πρόσωπο τον Jeff/Mr.Pickles, που υποδύεται ο Jim Carrey, έναν παρουσιαστή-τηλεπερσόνα, που επί τριάντα χρόνια έχει μια εκπομπή για παιδιά μεγαλώνοντας ολόκληρες γενιές. Ο χαρακτήρας έχει αρκετά κοινά γνωρίσματα με το πραγματικό πρόσωπο Fred.Rodgers (1928-2003) και την αντίστοιχη εκπομπή του Mr. Rodgers.

Το Kidding διηγείται την ιστορία του Jeff ενός αυθεντικά καλόκαρδου και ευαίσθητου ανθρώπου αγαπημένου απ’ όλους γνωστούς κι αγνώστους, που προσπαθεί συνέχεια να κάνει το καλό και το σωστό και να βοηθήσει πρωτίστως τα παιδιά κι όποιον άλλον έχει ανάγκη. Είναι η ιστορία ενός ευγενικού ανθρώπου μέσα σε έναν σκληρό κόσμο. Μια οικογενειακή τραγωδία θα φέρει ανάποδα τη ζωή του. Κατά την εξέλιξη του κύκλου βλέπουμε πως ο Jeff προσπαθεί να αντιμετωπίσει και να ανταπεξέλθει στα όσα συνέβησαν και να προχωρήσει στη ζωή του. Βλέπουμε τον Jeff να σπάει σιγά σιγά υπό την πίεση των καταστάσεων, ενώ ο περίγυρος του οικογενειακός κι επαγγελματικός προσπαθεί, όπως έκανε πάντα, να στηρίξει και να προστατεύσει τον Jeff ως άνθρωπο από τον κόσμο αλλά και το brand του Mr.Pickles από τον Jeff, πάνω στο οποίο έχει χτιστεί μια ολόκληρη άκρως κερδοφόρος βιομηχανία, που εκτείνεται πολύ πέραν της εκπομπής. Σύμφωνα με τον Carrey το Kidding διέπεται από την ιδέα, ότι ό,τι και να γίνει, υπάρχει μέσα μας μια αθωότητα, που αντέχει και είναι πάντα εκεί.

Η σειρά είναι ένα όμορφο μείγμα μεταξύ κωμωδίας και δράματος. Κάποιοι δικαιολογημένα ίσως να το περίμεναν πολύ καλύτερο, λόγω του διδύμου Carrey – Gondry. Προσωπικώς με άφησε άκρως ικανοποιημένο. Είναι μια πραγματικά ώριμη σειρά, κάτι που δε βλέπουμε συχνά, έχουμε πολλές, που προσπαθούν να είναι ώριμες ή δραματικές αλλά λίγες τα καταφέρνουν. Το Kidding το κατάφερε ξεκάθαρα. Ο Jim Carrey για ακόμα μια φορά αποδεικνύει, ότι είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός ικανός να παίξει το ίδιο καλά με έναν κωμικό χαρακτήρα κι έναν δραματικό, αν όχι και καλύτερα κάποιες φορές. Οι ερμηνείες και του ενήλικου αλλά και των παιδιών του cast είναι καλές. Η σειρά έχει ευχάριστη ατμόσφαιρα, αρκετό κι έξυπνο χιούμορ, έχει διάφορα ευτράπελα, που εμπλουτίζουν την πλοκή και φυσικά έχει πολλές σκηνές, που προσφέρουν άπλετη συγκίνηση και κάθαρση, κάτι που πάντα χρειαζόμαστε και σπάνια μας δίνεται πλέον, ιδίως από την τηλεόραση.

Έχω ως σημαντικό κριτήριο αξιολόγησης το κατά πόσο μια σειρά ή ένας κύκλος αξίζει το χρόνο, που θα της αφιερώσω, Το Kidding τον άξιζε δίχως καμία αμφιβολία, δίνοντας μια όμορφη ιστορία με έναν κεντρικό χαρακτήρα, που στην πραγματικότητα θα τον λέγαμε αφελή αλλά δεν γίνεται να μην τον αγαπήσεις ή έστω συμπαθήσεις.

Αυτά για φέτος, καλές γιορτές και καλή χρονιά!

Διαβάστε ακόμα: