Bird Box (Με τα Μάτια Κλειστά)

Ας μην προσπαθούμε να κρυφτούμε, οι ταινίες δεν είναι το δυνατό χαρτί του Netflix. Ακόμα και οι πιο μέτριες σειρές του, είναι αρκετά καλύτερες από τις πολυδιαφημισμένες και με (υπερβολικά) μεγάλο budget ταινίες του. Η έλευση του Bird Box τον Δεκέμβρη, με την πρωταγωνιστική παρουσία της Sandra Bullock αλλά και τις εμφανίσεις ονομάτων όπως John Malkovich, Sarah Paulson, Trevante Rhodes και άλλων, θέλησε να κάνει τη διαφορά.

Όπως ανακοίνωσε το Netflix πριν λίγες μέρες, 45 εκατομμύρια λογαριασμοί παρακολούθησαν την ταινία, ένα νούμερο διόλου ευκαταφρόνητο. Η ταινία συνεχίζει να ανεβάζει το hype της με κάτι που ξεκίνησε ως κίνηση προώθησης με Αυστραλιανούς gamers να παίζουν με δεμένα μάτια video games, αλλά εξελίχθηκε σε γενικότερο challenge με αρκετό κόσμο να κάνει διάφορα πράγματα με δεμένα μάτια. Η κατάσταση ξέφυγε σε μεγάλο βαθμό με τραυματισμούς λόγω του bird box challenge (πχ διέσχιζαν τον δρόμο με δεμένα μάτια), αναγκάζοντας το Netflix να βγάλει ανακοίνωση που να ζητάει να σταματήσει. Καλά όλα αυτά και σίγουρα βοηθούν στην προώθησή της, το θέμα όμως είναι αν η ταινία αξίζει τον χρόνο μας.

Σεναριακά το “Bird Box” πατάει σε μια αρκετά έξυπνη ιδέα του ομώνυμου βιβλίου του Josh Malerman, δημιουργώντας κάποιες οντότητες, τις οποίες, όταν τις δει κάποιος, χάνει τα λογικά του και κάνει τα πάντα για να αυτοκτονήσει στα επόμενα δευτερόλεπτα. Η ταινία εξελίσσεται σε δύο χρονικά πλαίσια. Στο παρόν που η πρωταγωνίστρια Malorie παίρνει τα δύο παιδιά χωρίς ονόματα («Αγόρι» και «Κορίτσι» τα φωνάζει) για να διασχίσουν ένα ποτάμι και να φτάσουν σε κάποιο ασφαλές μέρος. Σε δεύτερο χρόνο (pun intended) μεταφερόμαστε στο παρελθόν όπου η έγκυος Malorie βρίσκεται κλεισμένη σε ένα σπίτι μαζί με άλλους επιζώντες, προσπαθώντας να γλιτώσει από την τρέλα εκτός, αλλά και εντός.

Η Susanne Bier του εξαιρετικού Night Manager βρίσκεται πίσω από τις κάμερες, αλλά σε αυτή την περίπτωση κάτι δεν της πήγε όπως θα ήθελε. Η ταινία δεν είναι κακή, αλλά δεν φτάνει και στο σημείο που θα μπορούσε να φτάσει με τα υλικά που της δόθηκαν. Ένα καλό και έξυπνο σενάριο, πληθώρα καλών ηθοποιών, πλούσιο budget κοντά στα 20 εκατομμύρια δολάρια, αλλά κάπου το χάνει. Ενώ το “Bird Box” ξεκινάει δυναμικά δημιουργώντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα και τις πρώτες υπόνοιες του τρόμου που θα ακολουθήσει, μένει εκεί. Το αποτέλεσμα χωρίς να είναι κακό, είναι άνευρο και ασθενικό. Η Sandra Bullock δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία, ο John Malkovich είναι όπως πραγματικά πρέπει χωρίς να φοβάται να καταστρέψει την εικόνα του και η Danielle Macdonald είναι άψογη. Κι ενώ οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν έχουν την ανάλογη βοήθεια. Υπάρχουν σκηνές που δεν έχουν λόγο ύπαρξης και κρύβουν την μεγαλοπρέπεια άλλων σκηνών, που χάνουν την λάμψη τους. Νιώθεις ότι μερικές σκηνές τις βλέπεις, ειδικά στο σπίτι με τους μαζεμένους επιζώντες, μόνο και μόνο για να γεμίσει ο τηλεοπτικός χρόνος και να σιγουρευτείς ότι είναι και οι 5 εκεί, πριν κάποιος σκοτωθεί. Έχει όμως και εξαιρετικές στιγμές, όπως αυτή στο super market που εκμεταλλεύεται στο έπακρο την υπόθεση και τους χαρακτήρες ή η δύσκολη απόφαση της Malorie λίγο πριν τον καταρράκτη.

Η ταινία ακροβατεί μεταξύ θρίλερ και δράματος, με ένα μετααποκαλυπτικό φίλτρο να καλύπτει τα πάντα. Οι σκηνές που κορυφώνεται η υπόθεση είναι σχετικά λίγες, ενώ το τέλος, ίσως είναι το μεγαλύτερο μείον της ταινίας. Θεωρώ ότι το τέλος αφαιρεί πόντους από την ταινία, αλλά και η ελλιπής παρουσίαση χαρακτήρων αλλά και λόγων ή εξηγήσεων. Τα 120 λεπτά της ταινίας είναι πολλά για τον τρόπο που παρουσιάζεται το θέμα και μάλιστα και πάλι αφήνουν αρκετά κενά ή θέματα που δεν αναπτύχθηκαν όσο θα έπρεπε. Υπερβολική σε κάποια πράγματα, απόλυτα ρεαλιστική σε άλλα, νομίζω χάνει σε πόντους στο συνολικό αποτέλεσμα.

Αξίζει να τη δει κανείς; Για μένα ναι. Επιμένω ότι δεν είναι κακή ταινία, αλλά δεν είναι όσο καλή θα μπορούσε να είναι. Βλέπεται αρκετά ευχάριστα, με την προϋπόθεση ότι θα αγνοήσεις το hype που έχει δημιουργηθεί και δεν θα περιμένεις να δεις το αριστούργημα που καταργεί κάθε προηγούμενη ταινία. Η ερμηνεία της Sandra Bullock ως Malorie θα σε κρατήσει, το θέμα είναι αρκετά «πιασάρικο» και τρομακτικό, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι σαν ανάλατο φαγητό. Σαν εκείνη την πίτσα που παρήγγειλες όλο χαρά και πεινασμένη προσμονή και όταν τελικά δαγκώνεις την πρώτη μπουκιά, λες «meeeh, δεν πέθανα κιόλας». Θα την φας, αλλά δεν θα τρελαθείς κιόλας. Προφανώς το κείμενο θα περιείχε παραλληλισμούς με το φαγητό, 4 Ιανουαρίου έχουμε, ακόμα χωνεύουμε. Καλή χρονιά και καλές τηλεθεάσεις να έχουμε!