Αξίζει να δεις το Kingdom;

Το Kingdom είναι η νέα σειρά του Netflix εξ’ ολοκλήρου γυρισμένη στην Κορέα. Αν και δεν αποτελεί τη μόνη παραγωγή του εν λόγο streaming service που μας έρχεται από την άπω ανατολή, είναι η πιο πολυδιαφημισμένη και σίγουρα αποτελεί την πιο γοητευτική προσφορά σε δυτικό κοινό. Ο λόγος: σπαθιά, κορεάτικα τοπία και ορδές απέθαντων που κυνηγάνε ανθρώπους με σκοπό να τους κάνουν σαν τα μούτρα τους.

Η σειρά λοιπόν μας βρίσκει σε ένα εναλλακτικό παρελθόν, όπου η κύρια γαλαζοαίματη οικογένεια της νότιας Κορέας αρχίζει να πλήττεται μετά τον θάνατο του βασιλιά. Φήμες αρχίζουν να ξεσπούν πως μολύνθηκε από έναν μυστήριο ιό. Με τα νέα να ταξιδεύουν γρήγορα και με την διαφθορά των ακολούθων του να αρχίζει να μεγαλώνει, ο γιος του βασιλιά αποφασίζει να ταξιδέψει για να βρει μια λύση και να σώσει το λαό του. Δεν περνάει όμως πολύς καιρός, μέχρι να ανακαλύψουμε πως όσοι έχουν μολυνθεί από τον ιό μετατρέπονται σε αιμοδιψή ζόμπι που καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Με τον χρόνο λοιπόν να πιέζει και με την κυβέρνηση να διαφθείρεται όλο και περισσότερο, ο πρίγκιπας μαθαίνει, με τον χειρότερο τρόπο, πως οι ορδές των απέθαντων είναι μονάχα ένα μέρος τις επικείμενης καταστροφής.

Το Kingdom είναι μια σειρά που δεν βιάζεται να στήσει το σκηνικό του, αλλά το κάνει σταδιακά, επεισόδιο προς επεισόδιο. Ενώ αντίστοιχες σειρές και ταινίες, που υπηρετούν το genre, μας έχουν συνηθίσει στο να ξεκινάει το μακελειό από τα πρώτα κιόλας λεπτά, εδώ βλέπουμε ένα σταδιακό στήσιμο της πλοκής και του concept. Τα πρώτα δύο επεισόδιο π.χ. ξεκινάνε και τελειώνουν με πολύ μικρά hints του τι θα ακολουθήσει, δημιουργώντας έτσι ένα πέπλο μυστηρίου. Με αυτόν τον τρόπο η σειρά πετυχαίνει να παίξει με τις προσδοκίες μας, αλλά και να κάνει την πρώτη μαζική εμφάνιση των ορδών των ζόμπι εξαιρετικά επική και ανταμείβοντας στο έπακρο την υπομονή μας.
Βλέπουμε – κυριολεκτικά και χωρίς καμία υπερβολή – ολόκληρα κύματα από απέθαντους να τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και να ξεκοιλιάζουν κόσμο στο πέρασμά τους, μετατρέποντας ακαριαία σε ζόμπι οποιονδήποτε πέσει στα δόντια τους.

Ερχόμενος λοιπόν από αυτό, θα πρέπει να δώσω – με μεγάλη μου χαρά – τα πρώτα εύσημα στην κινησιολογία αλλά και στην σκηνοθεσία των κομπάρσων που υποδύονται τα μολυσμένα ζόμπι. Το πρώτο μεγάλο reveal μίας γυναίκας που ξεσκεπάζεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια του κόσμου και ο τρόπος με τον οποίο σηκώνεται όρθιο, είναι πραγματικά εκθαμβωτικ-ός και πανέξυπνος. Όλοι εμείς οι θεατές γινόμαστε μάρτυρες της περίεργης και ανεξήγητης φύσης που προκαλεί στο ανθρώπινο σώμα αυτή η μόλυνση, καθώς και τις μανίας που το καταλαμβάνει, σβήνοντας εν ριπή οφθαλμού οποιαδήποτε άλλη λειτουργία – πέραν της ακόρεστης ανάγκης για μετάδοση του ιού. Αυτό είναι μια ευχάριστη νότα, αν αναλογιστεί κανείς τον απίστευτα αργό ρυθμό με τον οποίο περπατούν και αντιδρούν τα ζόμπι σε άλλες αντίστοιχες σειρές (γκούχου-γκούχου).

Βέβαια, ενώ οι σκηνές δράσεις είναι καλογυρισμένες και επικές (από την πιο μικρή έως τη πιο μεγάλη), οι σκηνές των διαλόγων είναι κάπως φλύαρες. Παραμένουν καλοφωτισμένες μεν, αλλά στερούνται ενδιαφέροντος (φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις). Κατά την ταπεινή μου γνώμη, φαίνεται σαν να το παρατραβάνε· όχι πολύ, τόσο όμως ώστε να αγγίξουν την φλυαρία. Ίσως σε αυτό να οφείλεται το, ανά σημεία τουλάχιστον, κλισέ σενάριό του. Σίγουρα όμως το concept του το αναπληρώνει στο έπακρο.

Παρόλ’ αυτά η κάθε σκηνή, το κάθε καρέ, είναι μοναδικά φωτισμένο, ενώ η παραγωγή (Netflix είσαι αφού) δεν στερείται σε απολύτως – μα απολύτως – τίποτα. Τα κοστούμια και τα σκηνικά παραπέμπουν σε μεγάλης παραγωγής ταινία του Hollywood, ενώ υποκριτικά, αν και δεν βλέπουμε κάποια δακρύβρεχτη ή άξια αναφοράς ερμηνεία, κανένας χαρακτήρας δεν απογοητεύει.

Αξίζει λοιπόν να δεις το Kingdom; HELL YES! Αν και με 6 (μικρά σχετικά σε διάρκεια) επεισόδια και με ένα κάπως κλισεδιάρικο σενάριο και χαρακτήρες, η σειρά “φεύγει” με εξαιρετική άνεση μέσα σε μία μέρα, αφήνοντας σου την ανάγκη για περισσότερο.