Japan Festival 2019 Review

Και αφού είδατε το άλμπουμ φωτογραφιών που ανέβασε ο φωτογράφος του Site μας από το Japan Festival, ήρθε η ώρα να σχολιάσουμε το πρώτο Japan Festival που έγινε στην Ελλάδα.

Αρχικά να μιλήσουμε για τη πρωτοβουλία αυτή. Όπως όλες οι ιδέες έτσι και αυτή ξεκίνησε με μια σκέψη, μια φευγαλέα εικόνα του τι θα ήθελε να κάνει κάποιος και πολύ όρεξη για να το κάνει (τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ ότι έγινε). Όπως όλες οι ιδέες, έτσι και αυτή είχε τα προβλήματα, δυσκολίες αλλά στο τέλος πήγαν όλα καλά.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε το εξής και απευθύνομαι ειδικά σε αυτούς που φωνάζουν ότι η οργάνωση δεν ήταν καλή και ο κόσμος πολύς και δεν μπήκαμε όλοι κλπ, κλπ. ΝΑΙ έχετε δίκιο σε όλα και σε ότι πείτε, αλλά πρέπει να σκεφτείτε ένα πράγμα, ήταν η πρώτη φορά που έγινε και φυσικά δεν το παρουσιάζω σαν την Κολυμβήθρα του Σιλωάμ και ότι μην κρατάμε κακία, γιατί όντως υπήρξε πολύς κόσμος που στήθηκε από νωρίς το πρωί και έκανε περίπου 3 ώρες για να μπει (κάποιοι δεν μπήκαν) στο Festival, το οποίο εάν το βάλεις καθαρά δεν χρειαζόσουν πάνω από μια ώρα να το γυρίσεις, εκτός κι εάν είχες να παρακολουθήσεις Workshops και διαλέξεις.

Όμως και πάλι εδώ θα πω ότι δεν πρέπει να κατηγορούμε τους διοργανωτές στο 100%, γιατί ακριβώς μιλάμε για ανθρώπους που κάνανε προσωπικά έξοδα, εθελοντές που κάνανε πολύ προσωπική δουλειά και προσπάθησαν να μας προσφέρουν ότι καλύτερο μπορούσαν. Εμείς φυσικά σαν site μιλάμε εκ του ασφαλούς γιατί ακριβώς ήμασταν χορηγοί επικοινωνίας και μπήκαμε εκτός σειράς για να μπορέσουμε να καλύψουμε το εν λόγω φεστιβάλ αλλά και πάλι και σε αυτό υπήρχε ενίοτε πρόβλημα, γιατί ακριβώς τα παιδιά – εθελοντές δεν είχαν ενημερωθεί πλήρως για το πως να μας αντιμετωπίσουν και έρχονταν φυσικά σε δύσκολη θέση γιατί δεν ήξεραν τι να πουν στον κόσμο που περίμενε και έτσι για εμάς ήταν περιορισμένος ο χρόνος που μπορούσαμε να μείνουμε στην έκθεση (λόγο κόσμου), είδαμε ίσα, ίσα τα εκθέματα (όχι πάνω από είκοσι λεπτά σύνολο) και σε 45’ μόλις λεπτά είχαμε δει όλο το festival. Ξέρω ότι θα μου πείτε μα εγώ δεν μπήκα και περίμενα 2 ώρες από έξω και ξαφνικά είδα στο facebook ότι δεν θα μπορέσω να μπω κ.α. τέτοια. Ναι συμφωνώ σε αυτό αλλά όπως όπως είπα πριν συν ότι δεν γινόταν να προβλέψουν την κίνηση και φυσικά δεν πιστεύω ότι εάν μπορούσαν να το έχουν 3 μέρες το Festival δεν θα το έκαναν ώστε να μοιραστεί ο κόσμος.

Δεν μιλάμε για διαλέξεις που δεν μπόρεσα προσωπικά να μπω και λόγω χρόνου αλλά και λόγω του ότι δεν δήλωσα συμμετοχή.

Προσωπικά θέλω να δώσω συγχαρητήρια στα παιδιά – εθελοντές αλλά και στους διοργανωτές που έκαναν μια πολύ φιλότιμη προσπάθεια και μάλιστα επαναλαμβάνω με προσωπικά έξοδα που δεν τα αναπλήρωσαν με τιμή εισιτηρίου, όπως δίνουμε σε άλλα festival. O κόσμος που προσήλθε σε τέτοιο αριθμό, πιστεύω ότι οφείλεται κυρίως στην τάση του Cosplay που έχει αρχίσει και γίνετε μεγαλύτερη όσο περνάει ο καιρός, ακριβώς γιατί είναι μια τέχνη η οποία αναπτύσσει την δημιουργικότητα και δεν περιορίζεται σε anime μόνο, αλλά και στο ότι η θέαση anime και Manga δεν είναι αυτή που ήταν στην εποχή μου. Όταν είχα ξεκινήσει να βλέπω anime και να διαβάζω τα λιγοστά Manga στα Αγγλικά που έβρισκα σε βιβλιοπωλεία που έφερναν ξένα βιβλία (τον κάποτε γνωστό Παπασωτηρίου) και να σχεδιάζω Comics αλλά να διαβάζω κιόλας, θεωρούμουν από πολύ κόσμο ως παρίας, περίεργος κ.α.

Ένα πολύ ενδιαφέρον για εμένα κομμάτι του φεστιβάλ ήταν η έκθεση Bonsai (ως ιδιοκτήτης 2 Bonsai-φίκο) όπου κάποιος που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με Bonsai μπορούσε να πάρει μια ιδέα για το πως να τα περιποιηθεί να μιλήσει με ιδιοκτήτες και να δει κάποια είδη που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Οι σχεδιαστές που είχαν λάβει μέρος, μέσα σε αυτούς και ένας προσωπικός φίλος ο Νίκος Γιαλούρης οι οποίοι πραγματικά έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά σε σχέδιο anime-manga και είχαν πολύ καλές δουλειές από διάσημα Anime και μας έδειξαν ένα άλλο είδος από το κλασσικό σχέδιο που έχουμε δει έως τώρα στα περισσότερα festival.

Η Retro Console/video games έκθεση ήταν πολύ καλή και σε εμάς τους πιο παλιούς, μας ξύπνησε πολύ όμορφες μνήμες και μας υπενθύμισε ότι έχουμε ζήσει κυριολεκτικά όλη την πορεία μέχρι το σύγχρονο video game. Μετά φυσικά ο τρομερός πάγκος με τους Power Rangers αλλά και τα μαγαζιά που στον μικρό – λιγοστό τους χώρο μπόρεσαν να μας προσφέρουν τα προϊόντα τους. Οι Cosplayers, ήταν απλά παντού! Και φυσικά εάν κάποιος δεν βιαζόταν θα έβρισκε έναν πάγκο με μια υπερβολικά ευγενική κυρία να προσφέρει υπέροχο Sake στους επισκέπτες.

Τα Workshops ήταν πολύ οργανωμένα και σίγουρα με πολλές μελλοντικές προοπτικές και ειδικά τα origami, τα οποία είναι πραγματικά εντυπωσιακά (που θα πάει κάποια στιγμή θα φτιάξω το origami από το Blade Runner). Εδώ να τονίσουμε ότι σχολιάζουμε ότι καταφέραμε να παρακολουθήσουμε σαν ομάδα του Geek Cultura, γιατί όπως είπα δεν κατάφερα να μπω σε κάποιο Workshop προσωπικά.

Εν κατακλείδι το Festival για εμένα προσωπικά -για πρώτη φορά- είχε επιτυχία σε όλους τους τομείς κι εάν έχασε κάπου ήταν σε αυτά που αναφέραμε πιο πάνω (χώρος και αναμονή).

Τέλος να δώσω συγχαρητήρια σε όλους όσους συνέβαλαν με τον οποιονδήποτε τρόπο στο φεστιβάλ και μας έδωσαν αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα και ευελπιστώ του χρόνου να ξανά – είμαστε στο 2^ο φεστιβάλ και μάλιστα σε μεγαλύτερο χώρο (δη δυνατόν) και ας είναι με εισιτήριο.

Διαβάστε ακόμα: