Young Justice 3ος κύκλος (spoiler free review)

Έπειτα από έξι χρόνια απουσίας επέστρεψε μια από τις καλύτερες σειρές κινουμένων σχεδίων της DC και πιθανώς γενικότερα. Ο λόγος φυσικά γίνεται για το Young Justice, όπου στον τρίτο του κύκλο προσπαθεί εν ολίγοις να ριμπουτάρει τη σειρά ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο με τους Outsiders ως η νέα κεντρική ομάδα. Παράλληλα συνεχίζει την άκρως πολύπλοκη και ενδιαφέρουσα ιστορία των προηγούμενων κύκλων. Η αλήθεια είναι, ότι ο τρίτος κύκλος ήταν κατώτερος των προηγούμενων κατ ‘εμέ σε όλα τα επίπεδα.

Στον τρίτο κύκλο έχουμε την ίδρυση των Outsiders, που αποτελεί και μια μικρή επανάσταση κόντρα στο κατεστημένο του διαλυμένου πλέον Justice League και της προηγούμενης ομάδας (The Team), στα μυστικά και στην ιεραρχία, που έρχονταν μαζί τους. Η ομάδα των Outsiders αποτελείται από τους Beast Boy, Cyborg, Superboy, Wonder Girl, Kid Flash, Blue Beetle, Static από τους πιο γνώριμους χαρακτήρες, ενώ προστέθηκαν και νέοι χαρακτήρες όπως οι Halo, Geoforce, Forager κ.α. Είναι μια ομάδα εφήβων του σήμερα, που προσπαθεί και μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να περάσει ένα πανανθρώπινο μήνυμα σε όλους τους έφηβους metahumans. Η προβολή του κύκλου έσπασε σε δύο μέρη. Το πρώτο ήρθε τον Ιανουάριο, με τη συνέχεια και ολοκλήρωση του να έρχεται τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Αυτό συμβάδισε και με την ιστορία ως έναν βαθμό. Δηλαδή στο πρώτο μέρος είδαμε τα πρώτα βήματα της ομάδας ενώ στο δεύτερο μέρος μπήκαμε στο ψητό, το οποίο ψητό δεν ήταν και τόσο νόστιμο όσο άλλες χρονιές.

Το Young Justice γενικότερα αποτελεί μία, αν όχι ίσως την πιο μετρημένη σειρά κόμικς κινουμένων σχεδίων, που έχω δει, ιδίως της τελευταίας δεκαετίας. Ανταγωνιζόταν επάξια το Justice League και το Justice League Unlimited. Είναι όσο ώριμη και όσο «παιδική» πρέπει, έχει όση δράση και δράμα πρέπει, με την ιστορία και πλοκή του να είναι φανταστικές. Όταν έβλεπα τους δυο πρώτους κύκλους δεν το πίστευα, ότι είναι όντως τόσο καλή. Στον τρίτο κύκλο με το κεφάλαιο των Outsiders αυτό δε συνεχίστηκε στον ίδιο βαθμό. Η προσπάθεια για πιο «ώριμο» σχόλιο σε ζητήματα όπως αυτά του μεταναστευτικού, της σεξουαλικότητας, της αναζήτησης της ταυτότητας, της παγκόσμιας πολιτικής αρένας και λοιπής επικαιρότητας. δεν προσέφερε κάτι παραπάνω στη σειρά. Αντιθέτως την έκανε βαρετή με τον γραφικό τρόπο, που έγινε. Η ιστορία μπήκε κάποιες φορές σε δεύτερη μοίρα για να ακουστούν τα εκάστοτε ιδεολογήματα είτε παλιά είτε πιο πρόσφατα. Οι περισσότεροι από τους νέους χαρακτήρες πέραν του, ότι είναι επώδυνα δομημένοι βάσει μιας πολιτικής ατζέντας, είναι και τέρμα στερεοτυπικοί, αδιάφοροι έως και άκρως κουραστικοί. Ένας από τους στόχους της ήταν να πατήσει – ως μια teen σειρά επί το πλείστον – πάνω στην εφηβική επαναστατικότητα και στην εφηβική αλληλεγγύη μέσα στον κόσμο των «μεγάλων. Αυτό το κάνει δίχως να κερδίσει τίποτα δυστυχώς. Τουλάχιστον δίνει πάτημα για ένα πολύ τίμιο και ειρωνικό plot twist με άρωμα από τα παλιά.

Υπάρχουν βέβαια και θετικά στοιχεία στον νέο κύκλο. Από την μια χάνει σαφέστατα σε διάφορα σημεία με τις νέες προσθήκες, όμως από την άλλη εμπλουτίζει και διευρύνει με επιτυχία τις παλιές ιστορίες. Είτε αν εξετάσουμε τις εξελίξεις στην ευρύτερη μάχη του Justice League ενάντια στο The Light και στον Darkseid, είτε αν καταπιαστούμε για παράδειγμα με τις προσωπικές ιστορίες χαρακτήρων όπως η Tigress. Να το πω πιο απλά. Υπάρχουν επεισόδια, που παρά τα είκοσι λεπτά τους έφαγαν αρκετό σκιπάρισμα λόγω των generic διαλόγων, χαρακτήρων και ιστοριών και υπάρχουν και επεισόδια, που λέω «ναι ρε φίλε αυτό είναι το Young Justice, που με πώρωσε παλιότερα..». Η σειρά χάζεψε αισθητά στον τρίτο της κύκλο δυστυχώς. Το έξυπνο χιούμορ, η καλοδουλεμένη δράση, οι πολυδιάστατοι χαρακτήρες, οι σύνθετες διαπροσωπικές σχέσεις και δυναμικές των ομάδων επέστρεψαν σε πολύ πιο μικρό βαθμό. Στο μόνο, που κράτησε ψηλά τη σημαία, ο τρίτος κύκλος ήταν στις πλεκτάνες και συγκρούσεις των δύο πλευρών, οι οποίες γίνονται είτε μπροστά είτε πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Φυσικά υπήρξαν και κάποια ασχολίαστα πράγματα. Ο χαρακτήρας της Halo για παράδειγμα, που έχει κεντρική θέση στον κύκλο είναι τραβηγμένος από τα μαλλιά. Είναι ένας χαρακτήρας “just go with it”, που θυμίζει τις γραφικότητες των 90s, όσον αφορά το sci-fi υπόβαθρο. Ο Cyborg δέχεται ένα ακόμα origin story στα μέτρα της σειράς, πράγμα που έχει καταντήσει γελοίο. Το τελευταίο επεισόδιο δε με την κατάληξη του Black Lightning, αποτελεί το κερασάκι στην άγλυκη αυτή τούρτα. Συνήθως τα καλύτερα κομμάτια της σειράς, είναι όταν επικεντρώνεται στους παλιούς χαρακτήρες της, πράγμα που πρέπει να θεωρήσουμε ως αποτυχία.

Συνοψίζοντας κάποιος, που αγάπησε τους πρώτους κύκλους, δεν νομίζω ότι θα ενθουσιαστεί τόσο με τον νέο κύκλο αλλά δεν θα κακοπεράσει κιόλας. Όσα στοιχεία αγαπήθηκαν είναι εκεί απλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Το ζήτημα είναι, ότι η σειρά με τις αλλαγές, που έκανε, απέκτησε διάφορα ελαττώματα, που δεν είχε πριν. Παλιότερα ήταν μια ενθουσιαστική και ώριμη σειρά κινουμένων σχεδίων. Πλέον μου φαίνεται περισσότερο με ένα ακόμα «μίκι μάου» με ήρωες κόμικς και φθηνό ιδεαλισμό.

Διαβάστε ακόμα: