The A Word: Μια όμορφη σειρά

Μια δραματική σειρά με όχι και τόσο συνηθισμένο θέμα ξεκίνησε να προβάλλεται στο Sundance TV και BBC One το 2016, το The A Word. Η σειρά αποτελεί την μεταφορά – διασκευή της αντίστοιχης ισραηλινής Yellow Papers. Μάλιστα μια εκδοχή της ιστορίας ήρθε και στην ελληνική τηλεόραση στον Alpha ως Η λέξη που δεν λέμε.

Το θέμα της ιστορίας του The A Word είναι απλό. Η ήρεμη ζωή μιας οικογενείας στην βρετανική επαρχία αλλάζει δραματικά, όταν το αγοράκι της ο Joe διαγιγνώσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Είναι ένα ιδιαίτερο θέμα, το οποίο δεν βλέπουμε συχνά στην τηλεόραση. Είναι η πρώτη φορά, που ο αυτισμός αποτελεί κεντρικό κομμάτι της ιστορίας μιας σειράς. Μέχρι στιγμής παθήσεις, όπως είναι αυτή, μπαίνουν είτε σε μια δεύτερη μικρότερη πλοκή, είτε σε δευτερεύοντες χαρακτήρες. Στην περίπτωση του The A Word η πάθηση κατέχει κεντρικό ρόλο. Δεν μένει όμως εκεί και αυτό την κάνει τόσο ενδιαφέρουσα σειρά. Φροντίζει να πει πολύ ωραίες και ανθρώπινες ξεχωριστές ιστορίες σερβίροντας τες με αρκετό χιούμορ τις περισσότερες φορές. Φέτος τέλειωσε τον τρίτο κύκλο (των έξι σχεδόν μονόωρων επεισοδίων έκαστος) και λογικά συνεχίζει, αν και δεν έχει ανακοινωθεί κάτι ακόμα.

Παρά το ίσως λυπηρό και σίγουρα λεπτό της θέμα η σειρά δεν είναι βαριά ή στενάχωρη. Οκ να μου πεις είναι σε κάποιον βαθμό και το BBC από πίσω, θα ήταν όσο γίνεται πιο καλογυαλισμένη προς μαζική κατανάλωση, αλλά και πάλι αξίζει να ειπωθεί, ότι δεν μειώνεται καθόλου η πολύ καλή δουλειά, που έγινε. Η ισορροπία του θέματος και της ατμόσφαιρας είναι ό,τι πρέπει. Δεν χειρίζεται ανάλαφρα το θέμα της αλλά ούτε καταπιάνεται να μας προξενήσει κατάθλιψη μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει τον δραματικό της χαρακτήρα. Όταν πρέπει να βαρύνει το κάνει, όταν πρέπει να είναι σοβαρή είναι, όταν έχει χώρο να μας κάνει να γελάσουμε το κάνει αντίστοιχα. Δεν προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ανθρωπιά του θεατή μέσω του Joe ή των γονιών του, αλλά να περιγράψει τις καθημερινές δυσκολίες και προκλήσεις, που φέρνει ο αυτισμός. Όπως αναφέρουν σε συνεντεύξεις τους ο δημιουργός ή έστω σεναριογράφος της σειράς Peter Bowker και μέλη του cast, δεν είναι λίγες οι φορές, που τους έχουν σταματήσει στον δρόμο άνθρωποι, που στο περιβάλλον τους έχω ένα παιδί με αυτισμό, λέγοντας τους, ότι έχουν ζήσει σε κάποιον βαθμό μια από τις καταστάσεις, που βλέπουμε στη σειρά.

Όπως ειπώθηκε ήδη το The A Word δεν μένει μόνο στον αυτισμό και στον Joe. Θίγει αρχικά διάφορα θέματα σχετικά με αυτό, όπως είναι για παράδειγμα το κοινωνικό στίγμα γύρω από την πάθηση, ή την δυσκολία διαχείρισης της από το γενικό σχολείο, τις ενδοοικογενειακές τριβές, που προκαλούνται κτλ Στη συνέχεια όμως θα πάει και παραπέρα, είτε στα ζητήματα υγείας, όπως είναι ο καρκίνος ή το σύνδρομο Down, είτε και σε καθημερινά θέματα, όπως μια οικογενειακή επιχείρηση, ένα ζευγάρι, που προσπαθεί να ξεπεράσει την απιστία κτλ. Γενικά είναι μια σειρά, η οποία παρουσιάζει μια πιθανή οικογένεια της διπλανής πόρτας με τα προβλήματα και τις χαρές δίχως να γίνει βαρετή. Το χιούμορ της είναι ένα από τους παράγοντες κλειδιά. Ένας άλλος είναι οι καλογραμμένοι χαρακτήρες και οι ακόμα καλύτερες ερμηνείες.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι με το The A Word επιστρέφει τρόπον τινά στο BBC ύστερα από μια δεκαετία και παραπάνω, αν δεν κάνω λάθος, ο Christopher Eccleston, παίζοντας τον Maurice, τον πάρα μα πάρα πολύ μάχιμο (ρε φίλε σε κάθε επεισόδιο τρέχει περισσότερο, απ’ όσο έτρεχε στο Doctor Who (2005-)) παππού της οικογενείας. Ας κάνω μια παρένθεση εδώ. Ο Eccleston έπειτα από διαμάχη του με πρόσωπα ψηλά στην ιεραρχία του BBC, το 2005, όσο ήταν ο Doctor, αναγκάστηκε λίγο πολύ να φύγει και από τη σειρά και από τη βρετανική τηλεόραση ευρύτερα, καθώς το BBC τον έβαλε γενικά στη μαύρη λίστα. Έπειτα από κάποιες δουλειές στην Αμερική με τις πιο γνωστές να είναι το Thor: Dark World (2013) και φυσικά η απίστευτη του ερμηνεία στο λατρεμένο The Leftovers (2014-17) επέστρεψε στην τηλεόραση της γηραιάς Αλβιόνας. Να πω την αμαρτία μου λόγω του Eccleston είπα να ρίξω μια ματιά στη σειρά και προς μεγάλη μου έκπληξη κόλλησα. Πέραν αυτού όμως και της άψογης ερμηνείας του, είδαμε εξίσου καλά πράγματα και από άλλα μέρη του cast. Οκ ο πιτσιρικάς Max Vento ως Joe είναι απίστευτος. Ο Vento παρότι δεν βρίσκεται ο ίδιος στο φάσμα, η ερμηνεία του είναι τόσο καλή, που απλά σε κάνει να πιστεύεις, ότι έχει σίγουρα κάποια μορφή αυτισμού. Μιλάμε για ένα πιτσιρίκι γεννημένο το 2010 (ας πάθω μια μικρή υπαρξιακή κρίση), που ξεκίνησε στα 6 του στη σειρά. Τι να πεις. Από τους ενήλικες νομίζω, ότι την καλύτερη ερμηνεία την κάνει η Morven Christie ως Alison και μητέρα του Joe ενώ και η νεαρή Molly Wright ως η αδερφή του Joe, Rebecca, κάνει πολύ καλή ερμηνεία. Έπαινος αξίζει φυσικά και στον Leon Harrop έναν νεαρό ηθοποιό με σύνδρομο Down, που ως Ralph παίζει να είναι από τους πιο αστείους χαρακτήρες της σειράς ειδικά σε συνδυασμό με αυτόν το Ecceleston. Γενικά πολύ καλοδουλεμένη σειρά και σε αυτόν τον τομέα.

Συνοψίζοντας το The A Word είναι μια πολύ όμορφη σειρά, που διαχειρίζεται αξιοπρεπέστατα και περίτεχνα το λεπτό της θέμα. Αξίζει τον χρόνο της ασυζητητί προσφέροντας κάτι το γνώριμο και συνάμα κάτι το διαφορετικό.

Διαβάστε ακόμα: