Δες… το Des

Έπειτα από Time Lord, θανατοφάγος, ντετέκτιβ, δαίμονας και τόσα άλλα ο πολυαγαπημένος David Tennant έρχεται στο Des να ενσαρκώσει τον ψυχοπαθή δολοφόνο. Κανονικά εδώ θα έπρεπε να σταματήσει η ανασκόπηση, καθώς αυτός ο συνδυασμός αρκεί για μένα από μόνος του, αλλά θα πω δυο λόγια παραπάνω.

Στο διάστημα 1978-83 ο Σκωτσέζος Dennis Nilsen – γνωστός ως Des – θεωρήθηκε τότε, ότι σκότωσε τουλάχιστον 12 νεαρούς άνδρες και αγόρια. Αρχικά ο ίδιος υποστήριξε, ότι σκότωσε κάπου στους 15 από τους οποίους μόλις οκτώ έχουν αναγνωριστεί ως σήμερα. Εν τέλει καταδικάστηκε για τους έξι από αυτούς σε ισόβια για τον καθένα και πέθανε το 2018. Το ITV στο πλαίσιο τηλεοπτικών μεταφορών ιστοριών δολοφόνων, που συγκλόνισαν την βρετανική κοινωνία κάνει τώρα την ένατη κατά σειρά για τον Nilsen. Η σειρά βασίζεται στην βιογραφία του Nilsen, Killing For Company: The Case Of Dennis Nilsen, από τον Brian Masters. Η σειρά περιγράφει την διαδικασία – ή μάλλον τον αγώνα – ταυτοποίησης των θυμάτων, ώστε να μπορέσει να καταδικαστεί για τις δολοφονίες τους ο Nilsen, ο οποίος προκάλεσε ο ίδιος την ανακάλυψη και σύλληψη του είτε από βαρεμάρα, είτε γιατί ήθελε να μοιραστεί τις πράξεις του, είτε από ανάγκη για δόξα, αναγνώριση και κάθαρση. Στον ρόλο του Nielsen, όπως ειπώθηκε, είναι ο Tennant, ο οποίος δίνει ρέστα. Το ξέραμε, ότι είναι ηθοποιάρα, αλλά μας το τρίβει στη μούρη για ακόμα μια φορά και σε αυτόν τον αρκετά διαφορετικό των συνηθσιμένων του ρόλο. Πέραν από τον Tennant, ο Jason Watkins, ο οποίος κάνει πολύ ωραία ερμηνεία με τη σειρά του, και ο Daniel Mays είναι οι αμέσως πιο αναγνωρίσιμοι του cast.

Το Des σαν σειρά δεν προσφέρει πολλά από τα «συνηθισμένα». Μην περιμένετε δηλαδή να δείτε δράση, κανένα τρομερό μυστήριο ή συνταρακτικό plot twist. Δεν έχει καν εξεζητημένα πρακτικά εφέ – μακιγιάζ. Ο Tennant πάντως είναι ίδιος με τον Nilsen. Η σειρά έρχεται, λέει άμεσα την σύντομη ιστορία της στηριζόμενη ουσιαστικά σχεδόν εξ’ ολοκλήρου πάνω στον Tennant και φεύγει. Μιλάμε άλλωστε για μια πολύ περιορισμένη σειρά σε δομή των τριών επεισοδίων συνολικής διάρκειας κάτω των τριών ωρών. Αν ήταν αμερικάνικη παραγωγή ίσως να την είχαν τραβήξει από τα μαλλιά σε διπλάσια διάρκεια και να την είχαν γεμίσει και με πιο gore σκηνικά, τα οποία έλειπαν από το Des και το εκτίμησα ιδιαίτερα, γιατί έριξε αλλού το βάρος. Έτσι κι αλλιώς το θέμα της δεν είναι να μας σοκάρει δείχνοντας μας ένα ακόμα ακρωτηριασμένο σώμα σε αποσύνθεση αλλά να μας σοκάρει ο ίδιος Nielsen, ένας φαινομενικά συνηθισμένος άνθρωπος, ο οποίος με άκρα φυσικότητα κάνοντας το τσιγαράκι του συζητά χαλαρά και περιγράφει τις φρικαλέες πράξεις του. Οι καλογραμμένοι διάλογοι, το ξεδίπλωμα του χαρακτήρα του Nielsen κυρίως μέσα από τις συζητήσεις του με τον βιογράφο Masters, τον οποίο υποδύεται ο Watkins, σε συνδυασμό με την εξαιρετικότατη ερμηνεία του Tennant, που παγώνει κάποιες φορές το αίμα, είναι το ζουμί της όλης υπόθεσης. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Αν θες κάτι παραπάνω από αυτά, ίσως βαρεθείς το Des. Αν θέλεις να δεις μια σύντομη ιστορία και τον Tennant να δίνει ρέστα ως κατά συρροή δολοφόνος τότε δες…το Des.

Υ.Γ. Ε δε γινόταν να μην το κάνω αυτό το λογοπαίγνιο, από μόνο του γράφεται.