Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer 3: Η κονσολάρα και το… κάρμα!

June 4, 2017May 2, 2018 Loizos Brown

Να ‘μαστε εδώ ξανά μαζί στο τρίτο μέρος με τις “Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer” για να μιλήσουμε για ακόμα μία αληθινή ιστορία, για το πως απόκτησα το Playstation 3. Μόνο που αυτή την φορά το PS3 μου έχει αφήσει στην μνήμη μου ανάμεικτα συναισθήματα. Όπως θα έλεγε και ένας φίλος μου αστειευόμενος: “Είναι σαν να βλέπεις να πέφτει η πεθερά σου από έναν γκρεμό αλλά με την ferrari σου”.

Η μοίρα καμιά φορά παίζει περίεργα παιχνίδια, με συμπτώσεις που βλέπεις μόνο στις κινηματογραφικές ταινίες. Εδώ και χρόνια πίστευα, και ακόμα πιστεύω, ότι στην ζωή τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο και πώς αυτό που είναι να γίνει… θα γίνει! Έχω την εντύπωση ότι από την πρώτη κιόλας μέρα της γέννησης μας, η μοίρα μας έχει γραφτεί! Όλες οι αποφάσεις που θα κληθούμε να πάρουμε αργότερα, είτε είναι σημαντικές, είτε ασήμαντες, τις έχουμε πάρει ήδη, απλά δεν το γνωρίζουμε. Το πεπρωμένων φυγείν αδύνατον!

Πάμε λίγα χρόνια πίσω λοιπόν. Στο 2007, την χρονιά που θα κυκλοφορούσε το Playstation 3 και οι προπαραγγελίες για την νέα εντυπωσιακή κονσόλα έπεφταν βροχή! Μετά από τόσα χρόνια και εγώ πλέον σαν fan boy του Playstation, ήθελα πολύ να το αποκτήσω! Η τιμή του βέβαια ήταν λίγο τσιμπημένη, αλλά η Sony την δικαιολογούσε λέγοντας ότι παρόλα αυτά, είναι το πιο φθηνό Blu-Ray player που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή.

Το Blu-Ray ήρθε στην ζωή μας για να αντικαταστήσει τα DVD, κάτι που ίσως τελικά να μην κατάφερε σε απόλυτο βαθμό γιατί ακόμα και σήμερα, μετά από 10 χρόνια τα DVD ζουν και βασιλεύουν! Θυμάμαι και μία ψηλό-κοντρίτσα ανάμεσα στους δύο κολοσσούς της βιομηχανίας, την Sony και την Samsung. Η πρώτη ήθελε να προωθήσει το σύστημα της, το Blu-Ray και η δεύτερη το δικό της, το HD-DVD. Τελικά σε αυτή την τραγελαφική κόντρα βγήκε νικητής η Sony και επικράτησε το Blu-ray. Ακόμα και η κορυφαία Microsoft δεν κατάφερε να βγάλει την Sony εκτός παιχνιδιού, υποστηρίζοντας το HD-DVD! Στο τέλος αναγκάστηκε να περάσει Blu-Ray και στα δικά της συστήματα (στα X-ΒΟΧ της). Και εγώ που λέτε ήθελα να αγοράσω την κονσόλα σαν τρελός, αλλά σκεφτόμουν να περιμένω λίγο καιρό για να πέσει η τιμή του σε λογικά πλαίσια (λέμε τώρα) και μετά. Αμ δε!

Εκείνη την εποχή δούλευα σε μια τοπική επιχείρηση με οκτάμηνη σύμβαση και με έναν αρκετά ικανοποιητικό μισθό (για τα σημερινά δεδομένα) μιας και που δεν είχα και πολλά προσωπικά έξοδα. Ούτε κάπνιζα, ούτε έπινα πολύ, μόνο 8 με 9 μπύρες την μέρα (αστειάκι μωρέ!). Τα έξοδα που είχα στην ουσία ήταν το πολύ πολύ το καθημερινό μου καφεδάκι, τα βιντεοπαιχνίδια που αγόραζα, ε και κανα δωράκι που έφευγε αμάσητο για την κοπέλα μου!

Τότε όμως ζούσα κολλημένος με την κουλτούρα μου, την τρέλα μου για τα video-games, τα κόμικς, τις ταινίες, την rock μουσική κλπ. Η κοπέλα μου αντιθέτως ζούσε στο δικό της κόσμο, αυτό της πολυτέλειας και της glamour διασκέδασης, των μπουζουζουκιών και των γκουρμέ εστιατορίων. Ήμασταν σαν την μέρα με την νύχτα! Δεν φτάνει αυτό, μου πετούσε και κάτι σπόντες περί γάμου και πετραχήλια. Το θέμα μας όμως είναι άλλο, πως ήθελα διακαώς το PS3!

Αλλά δεν το είχα κάνει προπαραγγελία, και δυστυχώς η Sony δεν είχε διαθέσει πολλά κομμάτια για αγορά στις αρχές της κυκλοφορίας της. Έτσι λοιπόν ήρθε και εκείνη η ημέρα! Μόλις είχα πιάσει στα χέρια μου τον μισθό από την δουλειά μου, πήρα σβάρνα όλα τα καταστήματα της πόλης μου για να το αγοράσω, αλλά πουθενά δεν το έβρισκα διαθέσιμο.

Είχε μείνει μόνο ένα τελευταίο κατάστημα που δεν είχα ακόμα ρωτήσει, και έτσι όπως ήμουν απελπισμένος μπήκα και σε αυτό να δω αν υπήρχε διαθέσιμη η κονσόλα για αγορά. Όταν ήρθε ο καταστηματάρχης να με εξυπηρετήσει μου λέει: “Φίλε μου όλες οι κονσόλες έχουν φύγει από την πρώτη μέρα κιόλας της κυκλοφορίας της, τώρα περιμένουμε την δεύτερη φουρνιά. Μόνο μία μου έχει μείνει, συνεχίζει, αλλά και αυτή είναι προπαραγγελία από κάποιον που θα έρθει αύριο να την παραλάβει”.

Και εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη βγάζω από την τσέπη μου με τα λεφτά μου (όλο το μηνιάτικο δηλαδή) και του λέω: “Κοίτα φίλε, εδώ έχω τα λεφτά και στα σκάω επιτόπου για να μου δώσεις αυτή την κονσόλα”. Η απάντηση του ήταν φυσικά πως περίμενε να έρθει το άτομο το οποίο είχε κάνει την προπαραγγελία, ωστόσο του απάντησα πως μπορώ άμεσα να το αγοράσω μαζί με ένα χειριστήριο και το παιχνίδι Resistance Fall of Man, με το ολόκληρο πακέτο να βγαίνει στα 800 ευρώ.

“Αν θέλεις μου το δίνεις, αν δεν θέλεις, δεν πειράζει πάω αλλού”. Μόλις του το είπα αυτό φαίνετε το ξανασκέφτηκε και μου είπε γελώντας: “Ρε μεγάλε πρέπει να είσαι πολύ πωρωμένος… Μία από τα ίδια και εγώ, οπότε σε καταλαβαίνω. Εντάξει, αν είναι έτσι θα πω στον άλλο ότι έγινε ένα λάθος και θα καθυστερήσει να έρθει λίγο ακόμα η κονσόλα του”.

Και έτσι το PS3 κατέληξε στα χέρια μου! Πετούσα από χαρά που έπιασα επιτέλους την κονσόλα που επιθυμούσα, και την είχα στα χέρια μου (η τσέπη μου έκλαιγε όμως)! Φεύγοντας από το κατάστημα σκέφτηκα να ρωτήσω από περιέργεια ποιανού ήταν τελικά η κονσόλα που πήρα. Είναι του Γιώργου Χατζηπ@π@ρ@ μου είπε (δεν λέμε πραγματικά ονόματα, θα καταλάβετε αργότερα γιατί).

Αυτό το άτομο το ήξερα! Παλιότερα κάναμε και παρέα αλλά τότε δεν ασχολιόταν με βιντεοπαιχνίδια. Ήταν ένας εκνευριστικός τύπος που το έπαιζε συνέχεια ξερόλας και ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που σταματήσαμε να κάνουμε παρέα. Τι με νοιάζει όμως σκέφτηκα, αφού τώρα έχω την κονσόλα μου και σκοπεύω απόψε να την λιώσω! Όταν πήγα σπίτι μου αμέσως την σύνδεσα στη τηλεόραση και έπιασα στα χέρια μου το πρώτο μου ασύρματο χειριστήριο (το ονομαζόμενο Sixaxis, χωρίς DualShock όμως γιατί αρχικά η Sony φοβόταν ότι θα επηρεάζει τον χειρισμό σε μερικά παιχνίδια που παίζονταν με γυροσκοπική κίνηση).

Και εκεί λοιπόν που πάω να απολαύσω την κονσόλα μου, τσουπ χτυπάει το κινητό μου! Ήταν η κοπέλα μου: “Έλα μωρό μου, μου λέει, τι κάνεις;”, με ρώτησε και τότε αναρωτήθηκα γιατί πραγματικά έπρεπε να της απαντήσω: “Να τώρα μόλις ετοιμαζόμουν να παίξω με την καινούργια μου κονσόλα”. Η απάντηση μου δεν της άρεσε και πολύ όμως, και τότε με προσκαλεί σπίτι της, αφού οι γονείς της απουσίαζαν (If you know what I mean). Εκείνη την στιγμή που λέτε παιδιά είχε νεκρώσει κυριολεκτικά ο εγκέφαλος μου! Τώρα τι κάνω; Γκόμενα ή PS3; “Λοιπόν, θα έρθεις να κάνουμε τρελίτσες;” με ρωτάει ξανά. Έπρεπε να πάρω μία απόφαση. “Ξεκίνα μόνη σου και έρχομαι” της λέω! Η ίδια ενθουσιασμένη μου είπε πως με περιμένει και να μην αργήσω!

Το τραγούδι των Locomondo που λέει “Δεν έχω χρόνο για το μωρό” το ξέρετε; Βέβαια εγώ δεν ακολουθούσα όσα έλεγε αργότερα το τραγούδι, όμως είχα πωρωθεί τρελά με το Resistance! Τόσο πολύ πού ξεχάστηκα και δεν πήγα καθόλου εκείνο το βράδυ στην κοπέλα μου που με περίμενε! Είχα αρρώστια με τα βιντεοπαιχνίδια λέμε! Όμως τα λάθη μας μερικές φορές τα πληρώνουμε ακριβά! Την επόμενη μέρα μου κρατούσε μούτρα! Εγώ άρχισα σιγά σιγά τα καλοπιάσματα και κατάφερα να της φτιάξω πάλι το κέφι! Όμως για να με συγχωρέσει μου ζήτησε μια χάρη! Εκείνο το Σάββατο που μας ερχόταν ήθελε να την πάω στα μπουζούκια! Θα έχει λέει live έναν διάσημο τραγουδιστή!

Αυτό όμως για μένα ήταν ακατόρθωτο γιατί όπως ξέρετε ξόδεψα όλο μου τον μισθό στο PS3! Και τώρα εγώ να προσπαθώ να της εξηγήσω πως δεν μπορώ αυτό τον μήνα να την πάω αλλά θα μπορώ σίγουρα τον επόμενο αλλά αυτή εκεί, να μην καταλαβαίνει και να έχει πεισμώσει! Τελικά μετά από αρκετή συζήτηση, αποφασίσαμε να πάει με τις φίλες της. Και τότε έγινε η στραβή!

Την επόμενη μέρα δεν μου απαντούσε στα τηλέφωνα ούτε και στα μηνύματα που της έστελνα. Ήρθε και η Δευτέρα όταν ξαφνικά μου ήρθε ένα μήνυμα! “Με συγχωρείς όμως πρέπει να μάθεις γιατί δεν απαντούσα στις κλήσεις σου. Η αλήθεια είναι ότι πέρασα πολύ όμορφα όσο ήμασταν μαζί! Το Σάββατο όμως που βγήκα με τις φίλες μου, γνώρισα ένα παιδί και αποφάσισα να δω την τύχη μου μαζί του. Λυπάμαι πολύ. Καλά να περνάς, φιλιά!”.

Έπεσα από τα σύννεφα… Η αλήθεια είναι ότι πειράχτηκα πολύ, και όποιος αν έλεγε ότι δεν θα τον πείραζε, θα ήταν ψέματα… Μπορεί να έφταιγα και εγώ λίγο, αλλά πιστεύω πως σε μία σχέση πάνω απ’ όλα πρέπει να υπάρχει και κατανόηση! Τέλος πάντων, μετά από αυτό το σκηνικό δεν είχα όρεξη να παίξω άλλο με την νέα μου κονσόλα και προτίμησα να βγω έξω με τους φίλους μου και να διασκεδάσω! Και βγήκαμε! Και το κάψαμε! Και το διασκεδάσαμε!

Φεύγοντας όμως από το μαγαζί που ήμασταν πετυχαίνω την πρώην μου αγκαλιά με ένα άτομο. Και δεν θα πιστέψετε ποιός ήταν… Ο Χατζηπ@π@ρ@ς! Ναι αυτός ο σπασίκλας, ο ξερόλας! Η μοίρα τα έφερε έτσι που εγώ του πήρα την κονσόλα και αυτός μου πήρε την γκόμενα! Τα πήρα στο κρανίο, και πλακώθηκα, εννοείται όχι μαζί του, αλλά στα βιντεοπαιχνίδια!

Ε τι, μια ολοκαίνουργια κονσόλα είχα σπίτι μου, να μη την χαρώ; Όμως δεν πέρασε μια εβδομάδα και έγινε ακόμα ένα αναπάντεχο γεγονός. Ήμουν μέσα σε ένα λεωφορείο και γυρνούσα από την λατρεμένη μου Θεσσαλονίκη πίσω στην πόλη μου! Καθόμουν δίπλα σε μία ομολογουμένως πολύ όμορφη κοπέλα! Όταν ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου με τον ήχο κλήσης που είχα τότε, το theme από το Star Wars! Δεν πρόλαβα να αντιδράσω και είδα την κοπέλα που καθόταν δίπλα μου να ψάχνει για το κινητό της! Όταν απάντησα εγώ στο δικό μου, μετά την συνομιλία μου, η κοπέλα με κοίταξε με ένα περίεργο ύφος και μου είπε: “Το ξέρεις μου λέει ότι έχουμε τον ίδιο ήχο κλήσης;”.

Ξαφνιάστηκα η αλήθεια, όμως γεμάτος χαρά της απάντησα και πιάσαμε την κουβέντα. Και έτσι γνωριστήκαμε και ανταλλάξαμε τα νούμερα μας! Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και να βγαίνουμε μαζί! Στην πορεία ανακάλυψα ότι εκτός από τα Star Wars είχαμε και άλλα πολλά κοινά ενδιαφέροντα, όπως το ότι ήταν πολύ σινεφίλ, έπαιζε βιντεοπαιχνίδια, και το καλύτερο; Άκουγε και την ίδια μουσική με εμένα!

Και όπως είναι λογικό λίγο αργότερα κάναμε μία όμορφη σχέση. Ερχόταν σπίτι μου και βλέπαμε ταινίες ή παίζαμε Playstation! Παίζαμε το Little Big Planet, ένα πολύ χαβαλετζίδικο platform game (το προτείνω ανεπιφύλακτα για ζευγαράκια), το Tekken με αυτή να πατάει με μανία τυχαία κουμπιά με όποιον παίκτη και αν έπαιρνε, και πάντα με νικούσε, άσχετα αν εγώ είχα μάθει απέξω όλες τις κινήσεις του Yoshimitsu και του Bryan. Αδικία ε; Μετά όταν αγόρασα την κάμερα PlayStation Move με δύο Move χειριστήρια (ο απόγονος του eye toy του ps2) εκεί να δείτε γέλιο! Αν και εμένα προσωπικά δεν μου αρέσουν τα games με κίνηση μπορώ να πω πως τα TV Superstars, EyePet, The Shoot, Time Crisis: Razing Storm τα Start the Party και τα Sports Champions τα ευχαριστηθήκαμε!

Παρόλα αυτά είχα και ελεύθερο χρόνο για να μαζευτούμε η παλιοπαρέα και να παίξουμε και μαζί games (όχι σαν μερικούς μερικούς που όταν βρίσκουν κοπέλα χάνονται και δεν μπορεί ούτε η Νικολούλη να τους βρει). Ειδικά με τον αδερφό μου είχαμε λιώσει όλα τα Army of Two, Battlefield, Medal of Honor και τα Call of Duty και σε campaign και σε online! Έχοντας παίξει πολλά παιχνίδια θεωρώ περιττό να σας περιγράψω τα κορυφαία games του PS3, αφού είναι πολύ γνωστά σε όλους (τι να πει κανείς για το Heavenly Sword, Heavy Rain, Last of Us, τα BioShock, τα Dead Space, τα Uncharted, God of War III, Deus Ex, L.A.Noire, Max Payne 3, τα Killzone, τα Devil May cry, τα Darksiders, τα Crysis, τα Batman, Red Dead Redemption, τα Infamous, Burnout Paradise, Motorstorm, Tekken mekken κτλ κτλ).

Δεν αντέχω όμως να μην αναφέρω μερικά παιχνίδια που μπορεί να μην είχαν πολλές πωλήσεις αλλά ήταν αδικοχαμένα διαμαντάκια! Έχουμε και λέμε: Binary Domain. Ένα πολύ δυνατό game με πολύ όμορφα γραφικά που ακόμα και τώρα μπορείς να το παίξεις άνετα και με δράση που φτάνει στο κόκκινο! Το Binary Domain αδικήθηκε στις πωλήσεις γιατί κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με το MASS EFFECT 3, το οποίο το επισκίασε. Το σενάριο του παιχνιδιού μοιάζει θα έλεγα πολύ με μία ιαπωνική anime ταινία (εμένα μου θύμισε το Ghost in the Sell) ίσως και λίγο με το I-Robot (με τον Will Smith) αφού πολεμάς ορδές από cyborgs! Το στοιχείο του παιχνιδιού που ξεχωρίζει όμως εκτός από το σενάριο είναι ότι μπορείς να διαμελίζεις τα εχθρικά ρομπότ, και να βλέπεις να φεύγουν κομμάτια από πάνω τους, χέρια, πόδια, κεφάλια κτλ ανάλογα με το που θα σημαδέψεις! Και πιστέψτε με αυτά τα σκηνικά θα σας ικανοποιήσουν πολύ!

Vanquish, ακόμα ένα πανέμορφο action 3rd person shooter της Sega με ξέφρενη ασταμάτητη δράση! Μια οπτικοακουστική πανδαισία που εγώ προσωπικά δεν είχα ξανά δει κάτι παρόμοιο, όχι στο PS3 τουλάχιστον. Όμως αργότερα ξανά είδα, όταν έπεσε στα χέρια μου το Bulletstorm (σ.σ. τώρα κυκλοφορεί και σε remaster για PS4), ένα παιχνίδι όνομα και πράμα αφού πραγματικά γίνεται ένας καταιγισμός και πανζουρλισμός από σφαίρες. Μια θύελλα που παίρνει σβάρνα ότι βρει μπροστά του! Εδώ εκτός από τα πολλά υποσχόμενα όπλα που κουβαλάς μαζί σου, έχεις και ένα ηλεκτρικό λάσο που σου δίνει την δυνατότητα να πιάνεις στον αέρα τους εχθρούς και να τους τιμωρείς ξανά και ξανά ως που να τους διαμελίσεις τελείως και να πάρεις αρκετούς πόντους!

Με λίγα λόγια πολύ καφρίλα αυτό το game, αλλά όχι… έχω δει και ακόμα πιο πολύ κάφρικο game, το επόμενο χαμένο διαμαντάκι της λίστας μου που είναι το The House of the Dead: Overkill (και αυτό της Sega). Τα The House of the Dead είναι μία πολύ γνωστή σειρά σε άτομα που έχουν ρίξει τον οβολό τους στους κερματοδέκτες των ουφάδικων και έχουν πιάσει το οπλάκι στα χέρια τους για να εξοντώσουν ορδές από ζόμπι. Μόνο που το συγκεκριμένο επεισόδιο έχει αφήγηση που θυμίζει ταινία του Tarantino με πιασάρικες κάφρικες ατάκες.

Τέλος είναι ότι πρέπει για co-op και αν έχεις δύο PS3 MOVE και ένα τρελαμένο φιλαράκι (ή γκόμενα) μην παραλείψετε να το δοκιμάσετε παρέα γιατί θα βγάλετε πολύ χαβαλέ! Συνεχίζουμε το κάψιμο εγκεφαλικών κυττάρων με ακόμα ένα κάφρικο παιχνίδι, το “Deadpool: Τhe game”. Εντάξει εδώ δεν χρειάζονται συστάσεις γιατί είναι ο πολύ γνωστός υπερήρωας της Marvel με το καυστικό του χιούμορ. Δυστυχώς αυτό το παιχνίδι είχε βγει πριν από την ταινία και δεν είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Μετά την ταινία όμως οι πωλήσεις εκτοξεύτηκαν στα ύψη, γι αυτό και η εταιρία ανάπτυξης του, η Activision, το μετέφερε και σε remaster για το PS4.

Τώρα θα μου πείτε ότι το κάνω επίτηδες γιατί και το επόμενο παιχνίδι που θα αναφέρω, το Fairytail Fights, είναι και αυτό λίγο καμένο. Στην ουσία πρόκειται για ένα splater action hack and slash game όπου βρίσκεσαι μέσα σε έναν μπερδεμένο κόσμο παραμυθιών και έχεις να διαλέξεις ανάμεσα από τους τέσσερις πρωταγωνιστές γνωστών παραμυθιών: την Κοκκινοσκουφίτσα, την Χιονάτη, τον Γυμνό βασιλιά και τον Τζακ από την φασολιά. Το Fairytail Fights είναι ένα παιχνίδι που σχεδόν αγγίζει την μετριότητα! Λίγο η προβληματική του κάμερα, λίγο το μέτριο και επαναλαμβανόμενο gameplay του και κάποια μικρά τεχνικά προβληματάκια με συνδυασμό τα εκνευριστικά Boss Fights του, να του αφαιρούν πολλούς πόντους. Παρόλα αυτά το έβαλα στην λίστα μου γιατί το θεώρησα πρωτότυπο και διασκέδασα προσπαθώντας να το τερματίσω μαζί με την κοπέλα μου σε co-op mode!

Σας έχει τύχη ποτέ να βλέπετε μια ταινία που να είναι βαρετή αλλά να έχετε πεισμώσει τόσο πολύ, που να θέλετε να το δείτε όλο μόνο και μόνο από περιέργεια για το “Πότε ρε γ@μωτο θα τελειώσει επιτέλους;”. Μπορεί και όχι, αλλά εγώ κάτι τέτοιο έπαθα με αυτό το παιχνίδι! Όσοι θέλουν να πειραματιστούν με την υπομονή τους, ας το δοκιμάσουν! Τι έχουμε τώρα; Έχουμε το Brutal Legend! Ένα πολύ διασκεδαστικό open world RPG παιχνίδι με πρωταγωνιστή τον χαρισματικό κωμικό-μουσικό-ηθοποιό Jack Black.

Ένα game-ωδή στην μέταλ μουσική σκηνή αφού αρκετοί κορυφαίοι αστέρες της metal παρελάσουν μέσα στο παιχνίδι! Συναντάς μεγάλα ονόματα όπως τους Lemmy Kilmister, Ozzy Osbourne, Rob Halford, Van Halen και Lita Ford! Είναι λογικό λοιπόν να παίζουν μέσα στο παιχνίδι και τα ανάλογα μουσικά κομμάτια που ταιριάζουν απόλυτα με το όλο μέταλ κλίμα! Ένα διαμαντάκι που δεν πρέπει λείπει από κανένα μεταλά gamer (τώρα ειδικά που θα είναι και πάμφθηνο).

Το Enslaved: Odyssey to the West, είναι άξιο απορίας που δεν έκανε επιτυχία αυτό το παιχνίδι αφού πρόκειται για ένα εξαιρετικό action adventure platform και μάλιστα από μία πολύ γνωστή εταιρία ανάπτυξης, την Ninja Theory (Heavenly Sword, Devil May Cry). Πανέμορφο, προσεγμένο gameplay, voice actors που οι φωνές τους δένουν απόλυτα με τους χαρακτήρες και ένα πολύ δυνατό σενάριο με έναν τερματισμό που θα σας εκπλήσσει ευχάριστα! Must have για τους φαν του είδους!

Ας σοβαρευτούμε όμως λίγο τώρα γιατί πάμε σε ένα παιχνίδι που απαιτεί σεβασμό! Το Spec Ops: Τhe Line είναι ένα πολεμικό παιχνίδι τρίτου προσώπου που με κέρδισε από κάθε άποψη! Είναι ένα game πολύ συναισθηματικά φορτισμένο γιατί σε βάζει μέσα στην καρδιά ενός πολέμου στο Dubai και σου πετάει κατάμουτρα την άσχημη πλευρά του πολέμου με ότι και αν αυτό συνεπάγεται. Θα έλεγα πως μοιάζει πιο πολύ με μία αντιπολεμική ταινία! Έχει ένα σενάριο που ξεχωρίζει και σε καθηλώνει χωρίς βέβαια να υπολείπετε από την άφθονη δράση! Αυτό το game κυριολεκτικά το λάτρεψα!

Lost Planet: Extreme Condition ένα αγχωτικό θα έλεγα αλλά πολύ όμορφο παιχνίδι. Βρίσκεσαι σε έναν παγωμένο πλανήτη με πολύ πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και φοράς μία ειδική στολή για να προστατευθείς από το κρύο, όμως ο χρόνος κυλάει εις βάρος σου γιατί η ενέργεια σου τελειώνει και εάν δεν βρεις σύντομα ένα μέρος για να ζεσταθείς τότε, και τότε… game over!

To Split Second ένα πολύ cool racing game! Τρέχεις τους αγώνες σου και όταν γεμίσεις την απαραίτητη ενέργεια τότε έχεις το δικαίωμα να γκρεμίσεις ολόκληρα κτίρια πάνω στους αντιπάλους σου! Με αυτό το παιχνίδι έβγαλα πολύ άχτι και το κατάευχαριστήθηκα! Μετά έχουμε τα Fuse, Timeshift, Homefront, Dragon’s Dogma, Castlevania: Lords of Shadow, Kingdoms of Amalur: Reckoning, Syndicate και ίσως πολλά ακόμα διαμαντάκια που μας ξέφυγαν… Και έτσι λοιπόν φτάσαμε στο τέλος του τρίτου μέρους από τις “Αληθινές Ιστορίες ενός Gamer”.

Αν έχετε και εσείς να μας προτείνετε κάποιο παιχνίδι διαμαντάκι που μας ξέφυγε, πολύ ευχαρίστως να σας ακούσουμε! Φυσικά εννοείται πως περιμένουμε και τις δικές σας ιστορίες για τις αγαπημένες σας κονσόλες και παιχνίδια!

Διαβάστε ακόμα: