Iron Fist: Δράση και δολοπλοκίες στην τηλεοπτική σειρά που “διχάζει”

Καθώς βρισκόμαστε στα προπύλαια του Defenders, μετά το αριστουργηματικό Daredevil, το ατμοσφαιρικό Jessica Jones και το δυνατό Luke Cage, το τελευταίο σκαλοπάτι πριν τους Defenders είναι το Iron fist.

Το Iron Fist, βασισμένο στα ομώνυμα κόμικς, κατέφθασε, με αμφιλεγόμενες κριτικές. Ο Iron Fist είναι ένας από τους ικανότερους πολεμιστές στο σύμπαν της Marvel, που πολεμάει τις απειλές που διαφθείρουν τον κόσμο.

Οι φαν του κόμικς σίγουρα αγάπησαν την σειρά, παρακάμπτοντας τις ατέλειες της, πολλοί άλλοι την αντιπάθησαν, ζητώντας πολλά παραπάνω από αυτήν.

Η σειρά παρ’ όλα αυτά μπορεί να γίνει αρκετά διασκεδαστική, με πολλά λαμπερά σημεία, και είναι στην κρίση του κάθε θεατή αν παραλείψει την ανοργανωσιά της και διάφορα πιθανά άλλα αρνητικά της, και την αγαπήσει για αυτό που είναι.

“My name is Danniel Rand.”

“After watching my parents murdered in cold blood, I was taken in by mystical monks. They protected me the only way they knew how. They turned fear into rage. To focus my rage, they promised vengeance. They turned me into a living weapon”.

Τα λόγια του από το κόμικς, που θυμίζουν το intro του Arrow. Η σειρά είναι αρκετά πιστή σε αυτό. Ο Danny Rand, μετά τα προαναφερόμενα γεγονότα, επιστρέφει έπειτα από 15 χρόνια στην Νέα Υόρκη. Όλοι οι φίλοι και γνωστοί του τον πίστευαν νεκρό. Δυσκολευόμενος να πείσει οποιονδήποτε για την ταυτότητα του ως Danny Rand και τον σκοπό του ως Iron Fist, ψάχνει την θέση του στην κοινωνία.

Στην διαμονή του, παρουσιάζεται η απειλή μίας εγκληματικής οργάνωσης γνωστής ως The Hand, που είχαμε γνωρίσει από το Daredevil. Ο Danny καλείται να εκπληρώσει το πεπρωμένο του ως Iron Hand, να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του στις πολεμικές τέχνες και την μαγική σιδερένια γροθιά του, και να τους σταματήσει.

Η ιστορία έχει διάφορα κλισέ σημεία, όμως όσο ξετυλίγεται η υπόθεση, τόσο πιο πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα γίνεται.

Το πρώτο μέρος της, η σειρά το ξοδεύει με το να μας εισάγει χαρακτήρες, και τις κοινωνικές συναναστροφές του πρωταγωνιστή. Από πολλούς αυτό το μέρος θεωρείται βαρετό και αχρείαστο. Άλλωστε μιλάμε για έναν πολεμιστή με μία μαγική σιδερένια γροθιά που πολεμάει δράκους και άλλες κοσμικές απειλές, με το κομμάτι για το πως προσαρμόζεται στον κόσμο μπορούσε να παραλειφθεί, ή τουλάχιστον να περιοριστεί.

Παρ’ όλα αυτά, όταν τελειώνει το εισαγωγικό κομμάτι εισάγονται όλοι οι χαρακτήρες, και οι απειλές, τότε ξεκινάν οι σκευωρίες, οι δολοπλοκίες, τα ενδιαφέροντα θέματα και η δράση, και η υπομονή μας ανταμείβεται.

“The truth is the only thing that matters. I’ve lived through Hell because of a lie, and it stops here!”

Όσον αφορά τις σκηνοθετικές και σεναριακές απόψεις, είναι κάποιες αλήθειες που πρέπει να ειπωθούν. Η γενικότερη πλοκή και η εξέλιξη της ιστορίας, η σειρά σε άλλα σημεία θριαμβεύει, σε άλλα επιδέχεται πολλές βελτιώσεις.

Η ιστορία παρουσιάζεται από την οπτική γωνία του κάθε χαρακτήρα, άλλοτε του πρωταγωνιστή, άλλοτε κάποιου διαφορετικού χαρακτήρα. Η σειρά έχει κάνει αρκετή δουλειά σε αυτόν τον τομέα, ώστε να μην υπάρχει μονόπλευρη αφήγηση, αλλά και να μπορούμε να δούμε τις προοπτικές του καθενός, και να προχωρήσει η εκάστοτε ιστορία με διαφορετικό τρόπο παρουσίασης, ώστε να μην είναι μονότονη.

Όσον αφορά την κεντρική ιστορία, μπορεί να χαρακτηριστεί ως… ανύπαρκτη στα πρώτα έξι επεισόδια. Οι υποθέσεις είναι επαναλαμβανόμενες και προβλέψιμες, χωρίς ουσιαστική κατεύθυνση. Τα θέματα που διαπραγματεύεται, τα έχουμε δει σε πάμπολλες σειρές υπερηρώων ως τώρα, και δεν κάνει καμία προσπάθεια να μας πει κάτι διαφορετικό.

Σε όλα τα επόμενα επεισόδια, αυτό αλλάζει μολαταύτα. Εισάγονται οι villain της υπόθεσης, η δράση, οι ανατροπές και οι σκευωρίες, όπου καθιστούν την σειρά αρκετά ενδιαφέρουσα, και εκπληκτική σε διάφορα σημεία.

Η ατμόσφαιρα στηρίζεται κυρίως στους χαρακτήρες. Καθώς η σειρά γυρίζεται στην Νέα Υόρκη, δεν μας προσφέρει κάτι ιδιαίτερο και διαφορετικό. Αυτό αλλάζει στις σκηνές περισυλλογής του πρωταγωνιστή, όπου το μυαλό του περιφέρεται στους μοναχούς της μυστικής πόλης του, και στο παρελθόν του.

Το Iron fist έχει πολύπλευρους χαρακτήρες, καθένας με την δικιά του προσωπικότητα και κίνητρα. Έχει γίνει καταπληκτική σκιαγράφηση του καθενός, και όσον αφορά το σενάριο, και όσον αφορά την ερμηνεία. Η σειρά είναι γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές, σε σημείο που μπορεί να κοντράρει τα «Ιπτάμενα στιλέτα.»

Οι υποστηριζόμενοι χαρακτήρες, είναι τελείως απρόβλεπτοι, και δεν γνωρίζεις ποιος είναι καλός ή κακός την εκάστοτε στιγμή. Ο καθένας έχει δικά του κίνητρα και σκοπούς, όπου αλλάζουν και μεταβάλλονται ανάλογα με τις περιστάσεις. Δεν ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς και ποιον όχι.

Η συγκεκριμένη σκηνοθετική τεχνική μπορεί να θεωρηθεί ταυτόχρονα θετικό και αρνητικό της σειράς. Αρνητικό λόγω της αστάθειας της υπόθεσης, θετικό γιατί δίνει μία δόση ρεαλισμού και βάθους.

Οι ανατροπές και οι δολοπλοκίες, κρατάν τον θεατή σε εγρήγορση, και όχι απλά τον εκπλήσσουν όσο εμφανίζονται, αλλά αφήνουν και τροφή για σκέψη. Έχουν παρουσιαστεί με αρκετά έξυπνο τρόπο, όπου η σειρά μπορεί ακόμα να θεωρηθεί και διδακτική, δείχνοντας την προοπτική και παρουσίαση χρησιμοηυρικών και συμφεροντολόγων ατόμων, όπου όλοι συναντάν στην ζωή τους. Το συγκεκριμένο θέμα το έχουν διαπραγματευτεί καταπληκτικά, και ανήκει στα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της σειράς.

“My fist wasn’t forged in iron… But irony!”

Η συγκεκριμένη ατάκα του Iron Fist είναι η πιο ταιριαστή για να περιγράψει την δράση στην σειρά.

Η δράση έπρεπε να είναι το πιο σημαντικό κομμάτι σε μία σειρά για έναν από τους καλύτερους πολεμιστές στο σύμπαν του Marvel. Η σειρά δεν καταφέρνει να παραδώσει ότι θα περίμενε κάποιος κάτω από τις συγκεκριμένες περιστάσεις.

Όλοι οι μαχητές ξέρουν να πολεμάνε, και έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα. Όλοι; Όχι. Ο τομέας της δράσης μπορούσε να χειριστεί πολύ καλύτερα, όσον αφορά τον πρωταγωνιστή.

Οι σημαντικές μάχες ξεκινάν κυρίως στο 6ο επεισόδιο, όπου υπάρχει ένα τουρνουά στυλ mortal kombat. Σε αυτήν την σκηνή δράσης και όλες τις υπόλοιπες, φαίνεται πόσο υπερέχουν όλοι οι υπόλοιποι εκπαιδευμένοι κασκαντέρ από τον πρωταγωνιστή.

Σε κάθε μάχη, κάνουν πάμπολλα cuts, και δεν είναι όλες καλά χορογραφημένες όσο δείχνουν τον Iron Fist να πολεμάει. Φαίνεται πως ο Finn Jones δεν έχει εκπαιδευτεί αρκετά καλά στις πολεμικές τέχνες, ώστε να μπορεί να μας πείσει πως είναι ο υπέρτατος πολεμιστής. Δείχνει ότι τους νικάει όλους από plot armor. Είναι κρίμα, γιατί όλοι οι αντίπαλοι του, δείχνουν να ξέρουν τι κάνουν, κάνουν μόνοι τις κινήσεις τους με την κατάλληλη δύναμη και τεχνική, και μας πείθουν ότι είναι μεγάλοι πολεμιστές, και όχι κάποιοι που κάνουν πως πολεμάνε σε σειρά –με αποκορύφωμα τον Drunken Master- ως προσωπική επιλογή.

Με αυτόν τον τρόπο, η δράση έχει εκπληρωθεί ταυτόχρονα στο ζενίθ και το ναδίρ· κρίμα που το ναδίρ έπρεπε να ανήκει στον πρωταγωνιστή.

Σε αυτές τις σκηνές δράσης οι κινήσεις του Iron Fist δεν έχουν την κατάλληλη τεχνική, ευλυγισία, ευκινησία και ευεξία που θα είχε ένας τέτοιος πολεμιστής. Καθώς ο ηθοποιός δεν φοράει μάσκα όπως το Daredevil, δεν κατάφεραν να τον αντικαθιστάν συνέχεια με stunt double, ούτε είχαν budget για εφέ. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, θα ήταν πολύ καλύτερα αν ο ηθοποιός ήξερε τι κάνει, και δεν κοβόταν κάθε κίνηση. Το Daredevil υπερέχει αρκετά και σε αυτόν τον τομέα.

Αν μέχρι το Defenders ο ηθοποιός έχει εκπαιδευτεί αρκετά, θα είναι ευπρόσδεκτη αλλαγή.

“Do not force me to battle you. For I am blameless of any wrongdoing and would remain so.”

Φτάνοντας στην ερμηνεία του κάθε ηθοποιού, ο καθένας έκανε την καλύτερη δυνατή δουλειά που μπορούσε να κάνει. Για τα ψεγάδια που έχουν κάποιες ερμηνείες, δεν φταίνε απαραίτητα οι ηθοποιοί, αλλά το υλικό που τους δόθηκε και ο τρόπος που πλαισιώθηκαν οι χαρακτήρες από τους σκηνοθέτες.

Ο Finn Jones ως Iron fist, (Loras, Game of thrones) δίνει μία υπέροχη ερμηνεία στην ψυχολογία του Danny Rand, τον άνθρωπο που ψάχνει τον προορισμό στην ζωή του, βασανιζόμενο από εσωτερικούς δαίμονες και διαμάχες. Έχει μπει πλήρως στον ψυχισμό του ήρωα. Αν στο μέλλον καταφέρει να διορθώσει και το κομμάτι της δράσης που προαναφέρθηκε, θα είναι η πιο ιδανική επιλογή.

Η Jessica Henwick είναι αρκετά ταιριαστή στον ρόλο της συμπρωταγωνίστριας, Coleen Wing, δίνοντας μία ικανοποιητική ερμηνεία.

Η αγαπητή σε όλους μας Claire (Rosario Dawson), όπου εμφανίζεται σε όλες τις Marvel σειρές του Netflix ως ο συνδετικός κρίκος των ηρώων, είναι πάντα ευπρόσδεκτη και ευάρεστη. Παρ’όλα αυτά, ο ρόλος της φαίνεται τελείως αχρείαστος, και η εμφάνιση της φαίνεται να είναι απλά συνειρμός τυχαίων περιστάσεων, παρά μία πειστική ιστορία για την σύνδεση της με τον κάθε χαρακτήρα.

Η οικογένεια Meachum, (Jessica Stroup, Tom Pelphrey, David Wenham) παίζουν καταπληκτικά τους πολυδιάστατους χαρακτήρες, και έχει κάνει ο καθένας αξιέπαινη δουλειά. Ανήκουν στα μεγάλα ατού της σειράς.

Η Wai Ching Ho ως Madame Gao, που την είχαμε ήδη γνωρίσει από Daredevil, δίνει την ίδια ευχάριστη και απολαυστική ερμηνεία ως ο κακός με κίνητρο που έχει την δικιά του προοπτική από τον κόσμο.

Τέλος, ο Sacha Dhawan παίζει αρκετά καλά τον μονοδιάστατο χαρακτήρα του, που έχει γνωρίσει μία μοναδική ζωή και είναι αφοσιωμένος σε αυτήν. Είναι ευπρόσδεκτος στην επόμενη σαιζόν.

“I made my choice a long time ago. I stood in front of the tree of life and traded away the fruit of immortality for vengeance”.

Ως τελική ετυμηγορία, παρουσιάζονται οι επιλογές για αν κάποιος αξίζει να δει ολόκληρη την σειρά του Iron Fist, ή να αρκεστεί στο να δει τα καλύτερα επεισόδια και σκηνές, ώστε να είναι απλά έτοιμος για το Defenders.

Η σειρά είναι ψυχαγωγική σε πολλά σημεία, ευχάριστη σε διάφορα άλλα, με πολλές εκπλήξεις και ανατροπές που κρατάν τον θεατή. Όμως επίσης σε άλλα σημεία είναι βαρετή και επαναλαμβανόμενη, και χρειάζεται αρκετά υπομονή, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι οικείοι με παρόμοια κόμικς.

Για τους λάτρεις του κόμικς και του Marvel Universe, ειδικά όσους έχουν δει τις προηγούμενες σειρές, εννοείτε πως αν την δείτε θα την ευχαριστηθείτε. Απλά να είστε έτοιμοι για να κάνετε υπομονή σε πολλά σημεία, ώσπου σας κερδίσει το ενδιαφέρον. Έχει πολλά σημεία άξια εκτίμησης.

Όσοι δεν είστε τόσο αφοσιωμένοι στο συγκεκριμένο είδος σειρών, καλύτερα να δείτε Daredevil, που είναι το ίδιο και καλύτερο σε όλους τους τομείς, ή Jessica Jones αν ψάχνετε μία ατμοσφαιρική και ώριμη σειρά.

Αν τα έχετε δει ήδη, κρίνετε ανάλογα με το πόσο σας άρεσαν. Την συγκεκριμένη σειρά μπορείτε να ξεκινήσετε να το βλέπετε, και αν δεν έχετε βαρεθεί ως το 6ο επεισόδιο, τότε σίγουρα θα ευχαριστηθείτε και όλο το υπόλοιπο. Αυτή την στιγμή η βαθμολογία της σειράς στο IMDB είναι στο 7.2/10